Zapoznaj się z opisem symulacji. Dowiesz się o zmianach udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowym udziale źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Europie.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Europie. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co pięć wartości, kończąc na dwudziestu pięciu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Do roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego udział energii z biomasy i energii wiatrowej był zerowy. Energia wiatrowa nie miała udziału do roku osiemdziesiątego drugiego. W kolejnych latach udział energii z wymienionych trzech źródeł bardzo nieznacznie wzrastał, choć do początku dwudziestego pierwszego wieku udział ten był marginalny (wynoszący poniżej pięciu dziesiątych eksadżula). Znaczący wzrost nastąpił dopiero w kolejnych latach, w dwa tysiące szesnastym roku wartości wynosiły odpowiednio: – dla energii słonecznej około jeden i dwie dziesiąte eksadżula, dla biomasy dwa i jedna dziesiąta eksadżula, a dla energii wiatrowej trzy i dwadzieścia pięć setnych eksadżula. Na czwartym miejscu od końca, jeśli chodzi o wielkość udziału w strukturze energii pierwotnej w dwa tysiące szesnastym roku w Europie, znajduje się energia wodna. Pół eksadżula przekroczyła w połowie lat trzydziestych, osiągając pod koniec lat czterdziestych niespełna jednego eksadżula. Od tego momentu wartość ta systematycznie wzrasta w stałym tempie, osiągając poziom około sześciu i czterech dziesiątych eksadżula w roku dwa tysiące szesnastym. Na piątym miejscu w dwa tysiące szesnastym roku plasuje się energia pochodząca ze spalania węgla kamiennego, osiągając wartość niespełna sześciu i ośmiu dziesiątych eksadżula. Ten rodzaj energii dominował w strukturze aż do początku lat dziewięćdziesiątych, dystansując pozostałe. Na początku dwudziestego wieku wartość udziału wynosiła około jedenaście eksadżuli i systematycznie wzrastała do poziomu nieco ponad trzynastu eksadżuli w roku tysiąc dziewięćset trzynastym. Następnie nastąpił spadek, po którym następowały kolejne wzrosty i ponowne spadki, utrzymując się w przedziale między dziesięć a szesnaście eksadżuli. W roku czterdziestym trzecim wartość ta osiągnęła szesnaście i pół punktu, następnie gwałtownie schodząc do poziomu około dziewięciu i dwóch dziesiątych w czterdziestym piątym roku. W kolejnych latach były notowane dynamiczne wzrosty działu tego rodzaju energii, aż do roku sześćdziesiątego czwartego, w którym wartość ta wynosiła około dwadzieścia jeden i cztery dziesiąte eksadżula. Dla porównania na drugim miejscu plasowała się wtedy energia wodna z udziałem około dwóch i siedmiu dziesiątych eksadżula. Do lat końca lat osiemdziesiątych notowane były systematyczne spadki udziału energii pochodzącej z węgla, osiągając w osiemdziesiątym dziewiątym roku wartość niespełna osiemnastu eksadżuli. Od lat dziewięćdziesiątych notowany jest jeszcze większy spadek udziałów, do poziomu około sześciu i ośmiu dziesiątych eksadżula. Tendencja cały czas jest spadkowa. Na trzecim miejscu w strukturze energii pierwotnej w Europie w dwa tysiące szesnastym roku plasuje się energia pochodząca z ropy naftowej. Do lat pięćdziesiątych miała ona niewielki udział, poniżej jednego eksadżula, podobnie jak inne źródła z wyłączeniem węgla. Następnie produkcja wzrosła do poziomu około dwóch eksadżuli w połowie lat siedemdziesiątych. W kolejnych latach notowany był dynamiczny wzrost, osiągający około piętnaście eksadżuli, dając jednocześnie pierwsze miejsce w całej strukturze. Największe wartości notowane były od połowy lat dziewięćdziesiątych do początku dwudziestego pierwszego wieku, na poziomie około piętnastu eksadżuli. Od roku dwa tysiące trzeciego notowane są systematyczne spadki, z niewielkim odbiciem w ostatnich kilku latach. W dwa tysiące szesnastym roku na drugim miejscu w strukturze plasuje się energia jądrowa z wartością niespełna dziewięciu eksadżuli. Nie miała udziału do roku pięćdziesiątego piątego. Dynamiczny wzrost jej udziału rozpoczyna się na początku lat siedemdziesiątych, tracąc nieco tempo na początku lat dziewięćdziesiątych (udział wynosił wtedy około dziewięć eksadżuli). Największy poziom zanotowano w dwa tysiące czwartym roku – około dziesięć i sześć dziesiątych eksadżula, w kolejnych latach nieznacznie maleje. Największy udział w strukturze w roku dwa tysiące osiemnastym ma gaz – około dziewięć i pół eksadżula. Jego udział zwiększał się od lat pięćdziesiątych, osiągając poziom około półtora eksadżula w połowie lat sześćdziesiątych. Następnie do końca lat siedemdziesiątych dynamicznie przyspieszał, osiągając poziom około dziesięciu eksadżuli. Do połowy lat dziewięćdziesiątych utrzymywał się na poziomie nieco ponad dziewięciu eksadżuli, zwiększając się do około dwunastu na początku dwudziestego pierwszego wieku, obniżając się w kolejnych latach.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Ameryce Północnej.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Ameryce Północnej. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co pięć wartości, kończąc na czterdziestu pięciu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Nie pozyskiwano energii jądrowej do roku pięćdziesiątego szóstego, energii biomasy do siedemdziesiątego dziewiątego, energii wiatrowej do osiemdziesiątego drugiego, a energii słonecznej do osiemdziesiątego trzeciego. Udział biomasy i energii słonecznej nadal pozostaje marginalny, osiągając w dwa tysiące szesnastym roku odpowiednio około dziewięć dziesiątych i sześć dziesiątych eksadżula. Podobnie sytuacja wyglądała do roku dwa tysiące piątego jeśli chodzi o energię wiatrową, w ostatnich latach udział jej się zwiększa – do poziomu około dwóch i siedmiu dziesiątych eksadżula w roku dwa tysiące szesnastym. Energia wodna plasuje się na czwartym miejscu od końca. Jej udział powoli i stopniowo rósł od lat czterdziestych (powyżej jednego eksadżula) do początku lat osiemdziesiątych (około sześć eksadżuli), od kiedy utrzymuje się na poziomie zbliżonym do obecnego. Czwarte miejsce w strukturze w dwa tysiące szesnastym roku zajmuje energia jądrowa – niespełna dziesięć eksadżuli. Jej udział systematycznie zwiększa się od lat siedemdziesiątych, w ostatnich latach nieco wyhamowując. Trzecie miejsce w strukturze w dwa tysiące szesnastym roku zajmuje energia węglowa. Dominowała do lat pięćdziesiątych, osiągając średni poziom około piętnastu eksadżuli. Jej produkcja zwiększała się od lat sześćdziesiątych (kilkanaście eksadżuli) do początku dwudziestego pierwszego wieku (około dwadzieścia sześć eksadżuli). Od dwa tysiące dziewiątego roku zaczęła dynamicznie spadać aż do obecnego poziomu około siedemnastu eksadżuli. Drugie miejsce w strukturze w dwa tysiące szesnastym roku zajmuje energia gazowa. Jej udział zaczął się dynamicznie zwiększać od lat dwudziestych, osiągając poziom nieco ponad dwudziestu dziewięciu eksadżuli w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym trzecim roku. Od połowy lat sześćdziesiątych do lat osiemdziesiątych dominowała na kontynencie. Jej udział zmniejszył się do poziomu nieco ponad dwudziestu jeden eksadżuli w osiemdziesiątym trzecim roku, po czym systematycznie wzrastał do obecnego poziomu około trzydziestu siedmiu eksadżuli. Pierwsze miejsce w strukturze w dwa tysiące szesnastym roku zajmuje energia pochodząca z ropy naftowej. Jej udział wzrastał ciągle od początku dwudziestego wieku, utrzymując się na drugim miejscu w strukturze od lat pięćdziesiątych (około piętnaście eksadżuli). W roku siedemdziesiątym dziewiątym produkcja wynosiła około niespełna dwadzieścia cztery eksadżule. W kolejnym roku dynamicznie wzrosła do poziomu około trzydziestu eksadżuli, dając ropie pierwsze miejsce w ogólnej strukturze. W połowie lat osiemdziesiątych osiągnięty został pułap niespełna trzydziestu trzech eksadżuli, w kolejnych latach malał, do poziomu około dwudziestu ośmiu eksadżuli w dwa tysiące dziewiątym roku. Następnie miał miejsce dynamiczny wzrost wartości produkcji, do poziomu prawie czterdziestu eksadżuli.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Ameryce Południowej i Środkowej.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Ameryce Południowej i Środkowej. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co dwie wartości, kończąc na osiemnastu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Do początku dwudziestego pierwszego wieku udział energii jądrowej, biomasy, energii wiatrowej i słonecznej był bliski zeru. W ostatnich kilku latach notowany jest niewielki wzrost, w dwa tysiące szesnastym roku produkcja energii z biomasy wynosi siedem dziesiątych eksadżula, energii wiatrowej niecałe pół eksadżula, energii jądrowej dwadzieścia pięć setnych, a energii słonecznej około pięć setnych eksadżula. Produkcja energii z węgla wzrasta od lat osiemdziesiątych. Wcześniej utrzymywała się na poziomie maksymalnie kilku dziesiątych eksadżula. W ciągu ostatnich niespełna trzydziestu lat ciągle wzrasta, do poziomu około dwóch i siedmiu dziesiątych eksadżula w roku dwa tysiące szesnastym. Podobnie sprawa wygląda w przypadku energii pozyskiwanej z gazu, przy czym tam wzrosty notowane są od początku lat sześćdziesiątych. Obecny poziom wynosi około sześciu i siedmiu dziesiątych eksadżula. Na drugim miejscu plasuje się obecnie produkcja energii wodnej, wynosi około siedem eksadżuli. Systematyczne wzrosty notuje się od początku lat sześćdziesiątych. Od początku dwudziestego wieku najwięcej energii pozyskuje się z ropy naftowej. Dynamiczny wzrost notuje się od połowy lat dwudziestych do początku lat siedemdziesiątych (około dziesięć eksadżuli). Następnie zanotowano spadek do poziomu około ośmiu eksadżuli od połowy lat siedemdziesiątych do połowy lat osiemdziesiątych, a w kolejnych latach odnotowano ponowny wzrost, do obecnego poziomu około siedemnastu eksadżuli.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Afryce.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Afryce. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co pięć wartości, kończąc na dwudziestu pięciu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Do przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych udział energii jądrowej, biomasy, wiatrowej, wodnej i słonecznej jest zerowy, a następnie marginalny, na poziomie około jednej dziesiątej eksadżula w roku dwa tysiące szesnastym. Na trzecim miejscu w strukturze energii mieści się energia pozyskiwana z węgla, obecnie wynosi około sześć i sześć dziesiątych eksadżula. Do tego poziomu jej udział wzrastał od lat czterdziestych, znacznie przyspieszając w latach siedemdziesiątych. Należy zaznaczyć, że pod koniec lat pięćdziesiątych z węgla pozyskiwano najwięcej energii w Afryce, to znaczy nieco ponad jeden eksadżul. Na drugim miejscu plasuje się energia gazowa. Wzrost produkcji notowany jest od lat siedemdziesiątych, od poziomu kilku dziesiątych eksadżula, do obecnego, wynoszącego około ponad osiem eksadżuli. Najwięcej energii pochodzi z energii ropy naftowej. Dominuje ona od połowy lat sześćdziesiątych, kiedy to nastąpił bardzo dynamiczny wzrost do poziomu kilkunastu eksadżuli w latach siedemdziesiątych. Od końca lat osiemdziesiątych zanotowano ponowny wzrost do poziomu około dwudziestu trzech eksadżuli w roku dwa tysiące dziesiątym, a w następnych latach spadki do poziomu około siedemnastu i pół eksadżula w roku dwa tysiące szesnastym.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Azji i Oceanii.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Azji i Oceanii. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co dwadzieścia wartości, kończąc na stu czterdziestu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Ilość energii pochodzącej z biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej jest niewielka i w dwa tysiące szesnastym roku wynosiła nie więcej niż około trzy eksadżule. Ilość produkowanej energii wodnej w ciągu ostatnich trzydziestu lat wzrasta, od poziomu kilku do poziomu niespełna siedemnastu eksadżuli w roku dwa tysiące szesnastym. Energia pozyskiwana z ropy naftowej podobnie zwiększyła swój udział, proces ten rozpoczął się w latach siedemdziesiątych i obecny poziom, to znaczy niespełna osiemnaście eksadżuli, osiągnął na początku dwudziestego pierwszego wieku. Od końca lat osiemdziesiątych notowany jest również wzrost ilość energii produkowanej z gazu. Obecnie zajmuje ona drugie miejsce w strukturze, przyjmując wartość niecałych dwudziestu dwóch eksadżuli. Zdecydowanie największy udział w strukturze posiada energia uzyskiwana z węgla. Dynamiczny wzrost produkcji zaczął się w latach pięćdziesiątych, z poziomu kilku eksadżuli i trwał aż do dwa tysiące trzynastego roku, w którym osiągnął około sto trzydzieści eksadżuli. W kolejnych latach nastąpiła tendencja spadkowa, w dwa tysiące szesnastym roku produkcja wynosiła sto dwadzieścia jeden eksadżuli.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 na Bliskim Wschodzie.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 na Bliskim Wschodzie. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co dziesięć wartości, kończąc na siedemdziesięciu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Produkcja energii z innych źródeł niż ropa naftowa i gaz jest na poziomie marginalnym i wynosi mniej niż jedna dziesiąta eksadżula. Nieco większy udział ma jedynie energia wodna, której produkcja wynosi obecnie nieco ponad dwie dziesiąte eksadżula. Na drugim miejscu pod względem ilości produkowanej energii w dwa tysiące szesnastym roku jest energia pozyskiwana z gazu. Produkcja wynosi nieco ponad dwadzieścia cztery eksadżule. Wzrasta od poziomu jednego eksadżula na początku lat siedemdziesiątych. Największa ilość pozyskiwanej energii pochodzi z ropy naftowej. Na początku lat czterdziestych ilość ta wynosiła około pół eksadżula, następnie wzrastała do poziomu około czterdziestu pięciu eksadżuli w latach siedemdziesiątych. Spadła do niespełna dwudziestu pięciu eksadżuli w połowie lat osiemdziesiątych, a w kolejnych latach ponownie wzrastała do poziomu około sześćdziesięciu ośmiu eksadżuli w roku dwa tysiące szesnastym.

Zapoznaj się z opisem symulacji, aby poznać zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej oraz procentowy udział źródeł w strukturze produkcji energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Eurazji.

Symulacja interaktywna przedstawiająca zmiany udziału źródeł energii w strukturze energii pierwotnej w latach 1900–2016 w Eurazji. Na osi odciętych przedstawiono lata. Przedstawiono wartości od tysiąc dziewięćsetnego roku do roku dwa tysiące dwudziestego. Podziałkę na osi poprowadzono co dwadzieścia lat. Na osi rzędnych wyrażono wartość energii w eksadżulach. Poprowadzono podziałkę co pięć wartości, kończąc na trzydziestu pięciu eksadżulach. Przedstawiono dane dla ropy naftowej, węgla kamiennego, gazu, energii jądrowej, wodnej, biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej. Udział energii pozyskiwanej z biomasy, energii wiatrowej i energii słonecznej w dwa tysiące szesnastym roku wynosi poniżej sześciu setnych eksadżula. Udział energii wodnej i jądrowej wynosi około dwa i siedem dziesiątych eksadżula. W ciągu ostatnich trzydziestu lat zwiększył się nieznacznie, o kilka dziesiątych eksadżula. Na trzecim miejscu strukturze jest energia pozyskiwana z węgla kamiennego, to niespełna czternaście eksadżuli. Jego produkcja dynamicznie wzrasała od końca lat dwudziestych, do poziomu około piętnastu eksadżuli na początku lat dziewięćdziesiątych. Następnie, na przełomie wieków, zmalała do poziomu około dziewięciu eksadżuli, po czym ponownie wzrosła do obecnego poziomu. Drugie miejsce w strukturze zajmuje energia gazowa. Jej udział wzrósł od połowy lat pięćdziesiątych, od poziomu kilku eksadżuli do poziomu ponad trzydziestu w roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym. W kolejnych latach spadał, do poziomu około dwudziestu czterech eksadżuli w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych, po czym wzrósł do obecnego poziomu wynoszącego około trzydzieści jeden eksadżuli. Na pierwszym miejscu w strukturze jest ropa naftowa. Jej produkcja dynamicznie wzrastała od poziomu kilku eksadżuli w latach czterdziestych do poziomu około dwudziestu ośmiu eksadżuli w latach osiemdziesiątych. W latach dziewięćdziesiątych produkcja zmalała do poziomu około szesnastu eksadżuli. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych zaczęła ponownie wzrastać do obecnego poziomu wynoszącego ponad trzydzieści jeden eksadżuli.