Symulacja interaktywna przedstawia wpływ ksenobiotyków na ekspresję genów. Ukazany jest wpływ antybiotyków aminoglikozydowych i bleomycyny. 1. Wpływ antybiotyków aminoglikozydowych na ekspresję genów. Mechanizm działania antybiotyków aminoglikozydowych polega na szybkim i nieodwracalnym wiązaniu się tych związków z podjednostką 30 S rybosomów bakterii, co prowadzi do zahamowania biosyntezy białek (w tym tych, które wchodzą w skład błony komórkowej bakterii). Aniniglikozydy są to substancje działające bakteriobójczo. Ukazuje się animacja. Znajduje się na niej pozioma oś oznaczona po lewej stronie pięć prim, po prawej stronie trzy prim. W lewej części znajduje się nad osią duża podjednostka rybosomu oznaczona na pomarańczowo z napisem 50 S AUG. Bezpośrednio pod nią znajduje się mała podjednostka rybosomu oznaczona na fioletowo z napisem 30 S. Od dużej podjednostki rybosomu 50 S AUG wydłuża się łańcuch polipeptydowy mający postać niebieskiej nici. Nić odrywa się do dużej podjednostki rybosomu. Zostaje ona podpisana jako dojrzałe białko. W następnym etapie symulacji ukazane jest jak okrągła, brązowa cząsteczka podpisana jako antybiotyk aminoglikozydowy. Cząsteczka ta trafia w dużą i małą podjednostkę rybosomu. Cząsteczka antybiotyku blokuje inicjację syntezy białka. Po trafieniu przez cząsteczkę antybiotyku w dużą i małą podjednostkę rybosomu odrywają się one od osi. Cząsteczka antybiotyku hamuje dalszy proces translacji oraz powoduje jej przedwczesne zakończenie. Na dużej podjednostce rybosomu 50 S AUG wydłuża się łańcuch polipeptydowy mający postać niebieskiej nici. Pojawia się na nim przekreślenie. 2. Wpływ bleomycyny na ekspresję genów. Ukazana jest szara cząsteczka bleomycyny, która łączy się z jonem żelaza dwudodatniego. Połączone cząsteczki trafiają do podwójnej helisy DNA. W ich otoczeniu pojawiają się trzy cząsteczki (dwuatomowe) tlenu. Podwójna helisa rozrywa się w dwóch miejscach, w efekcie czego pojawiają się trzy podwójne jej fragmenty.