Symulacja interaktywna
Odbicie od zwierciadła (a nawet od dwóch)
Symulację odbicia światła od jednego zwierciadła zacznij od obserwacji zmian zachodzących wskutek nastawiania różnych kątów padania.
Przejdź następnie do układu dwóch zwierciadeł - możesz wtedy regulować nie tylko kąt padania na pierwsze zwierciadło, ale także kąt 'gamma' pomiędzy oboma zwierciadłami.
Spróbuj - jako wprawkę - skierować promień odbity tak, by trafił ponownie w źródło. Określ miarę kąta, którego wierzchołkiem jest punkt A.
Zmieniaj stopniowo kąt padania wiązki na zwierciadło. Dodawaj do siebie – bez problemu zrobisz to w pamięci – kąty padania i odbicia.
Zauważ prawidłowość i uzupełnij zdanie:
, , ,
Gdy kąt padania , to suma kątów padania i załamania zmienia się ...............................
Kąt pomiędzy zwierciadłami można regulować. Nie jest on jednak oznaczony w symulacji, nie jest ujawniona jego wartość. Znajdź sposób, by uzyskać możliwie dokładne ustawienie zwierciadeł pod kątem prostym do siebie.
Oszacuj dokładność, z jaką uzyskujesz wartość Zapisz swoje rozumowanie w przygotowanym polu i porównaj z rozwiązaniem wzorcowym.
Ustaw losowy kąt tak, by był on ostry, ale większy od . Zmieniaj stopniowo kąt padania światła () na pierwsze zwierciadło i odczytuj każdorazowo kąt odbicia światła () od drugiego zwierciadła. Wykonaj wykres zależności dla 6‑8 punktów „pomiarowych”. Odczytaj z wykresu nastawioną wartość kąta .