Wprowadzenie
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portret, autoportret, pejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:
2) wyraża w pracach plastycznych uczucia i emocje wobec rzeczywistości, a także płynące z inspiracji muzycznych czy literackich (impresja i ekspresja); rysuje, maluje, ilustruje zjawiska i wydarzenia realne i wyobrażone (także w korelacji z innymi przedmiotami);
5) podejmuje próby integracji sztuk tworząc zespołowo teatr plastyczny (animacja form plastycznych w przestrzeni plus światło i dźwięk ) oraz realizując inne rodzaje kreacji z pogranicza plastyki i pokrewnych dziedzin jak pantomima, taniec, film animowany;
6) stosuje różnorodne techniki plastyczne (proste techniki graficzne, rzeźbiarskie, malarskie, elementy obrazowania cyfrowego fotograficznego i z wykorzystaniem wybranych graficznych programów komputerowych);
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
8) zna i stosuje zasady prezentacji i upowszechniania dzieł zgodnie z prawem i etyką.
wymieniać rodzaje filmu;
objaśniać zasady prezentacji i upowszechniania dzieł zgodnie z prawem i etyką.
definiować pojęcia: dokument, fotomontaż, kolaż, scenariusz
Wstęp
Kiedy w drugiej połowie XIX wieku upowszechniła się fotografiafotografia, pozostał już tylko krok do odkrycia filmu. W 1895 publicznie zaprezentowano kinematograf - urządzenie do wyświetlania filmów z taśmy celuloidowejceluloidowej. Właśnie na niej znajdowały się tysiące maleńkich zdjęć. Każde kolejne pokazywało małą zmianę w stosunku do poprzedniej, niewielką różnicę trudną do zauważenia przez ludzkie oko. Ta zmiana to kolejne etapy ruchu ujęte w pojedyncze kadry filmu. Kiedy przezroczysta taśma przesuwała się, światło lampy kinematografu przechodziło przez nią wyświetlając obrazobraz na ekranie. Szybka zmiana kolejnych kadrów czyli klatek była niezauważalna dla wzroku.
Przez prawie sto lat nie wymyślono nic lepszego. Dopiero technika cyfrowa, zastosowana początkowo w komputerach, zakończyła karierę taśmy celuloidowej. Warto wiedzieć, że do celów artystycznych nadal sięga się po dawny sprzęt filmowy i fotograficzny. Niektórzy uważają, że na takie ujęcia twórca ma większy wpływ.
Fotografia i film jako dokumenty
Właściwie każda fotografia ma w jakimś stopniu wartość dokumentudokumentu. Informuje o rzeczywistym wydarzeniu, wyglądzie kogoś lub czegoś w danym momencie. Kiedy po latach znów spojrzymy na to samo zdjęcie, może się zmienić tylko jego stan, ale zawartość będzie zawsze taka sama.
Filmy podzielono na trzy rodzaje:
fabularny - przedstawia historię (fabułę), która jest wymyślona przez autora scenariuszascenariusza, grają w nim aktorzy;
animowany – postacie są rysowane lub fotografowane (np. lalki) kadrkadr po kadrze kolejne elementy ruchu w ułamkach sekundy;
dokumentalnydokumentalny pokazuje fragment rzeczywistości, widzianej oczami autora filmu. Opiera się na autentycznymautentycznym materiale zdjęciowym.
Dokumentowanie wydarzeń
Co nam potrzeba, aby utrwalić wydarzenie na zdjęciach?
Aparat fotograficzny cyfrowy. Może być też taki, w który wyposażony jest telefon komórkowy lub inne urządzenie elektroniczne.
Być na miejscu wydarzenia.
Wykonać zdjęcia, wybierając chwile, które najlepiej i najwięcej powiedzą o wydarzeniu.
Narzędzie do porządkowania i przechowywania zebranej dokumentacji fotograficznej - komputer lub inne urządzenie, program.
Przygotowanie materiału do filmu - przydatne narzędzia i techniki
Mając materiał zdjęciowy z wydarzenia, warto:
umieścić go w jednym katalogu komputera; najlepiej w programie, który wykorzystamy do dalszej obróbki tych fotografii;
przejrzeć wszystkie zdjęcia i usunąć te, które się nie udały;
nazwać poszczególne ujęcia; przyda się to, kiedy trzeba będzie importować pliki do innego programu;
zadbać o plastyczną stronę zdjęć, korzystając z funkcji programów do obróbki fotografii, można wyostrzyć kontrastykontrasty, przyciąć krawędzie itp.
Ważne! W materiale dokumentalnymdokumentalnym nie można zmieniać treści, bo straci autentyczność.
Jeśli jakość albo forma zdjęć nam nie odpowiada, mamy do wyboru Photoscape, Picasa lub na Android – Pixlr.
Więcej pracy i znajomości wymaga program do obróbki grafiki – Gimp, w którym możliwa jest praca na warstwach.
Film z fotografii dokumentalnych
Do utworzenia filmu ze zdjęć możemy wykorzystać program Movie Maker. Znajduje się w programach menu Start systemu Windows.
Z Internetu można pobrać darmowy odpowiednik Movie Makera dla platformy Mac OS, ale potrzebna jest podstawowa znajomość angielskiego.
Po otwarciu Movie Makera, klikamy polecenie Importuj obrazy i szukamy na dysku wcześniej zapisanego folderu ze zdjęciami. Zaznaczamy.
Przeciągamy wybrane zdjęcia na oś czasu u dołu ekranu.
Jeśli chcemy podkład dźwiękowy, importujemy wybrany plik.
Uwaga na prawa autorskie! Korzystając z cudzych utworów, należy obowiązkowo sprawdzić zasady korzystania.Inne możliwości w menu po lewej stronie ekranu:
- napisy początkowe – tu tytuł filmu,
- napisy końcowe – autor lub autorzy,
- napisy dla wybranych klipów.Możemy także ustawić przejścia klipów (ujęć) i animacjeanimacje napisów.
W ostatnim kroku zapisujemy jako plik filmowy.
Podsumowanie
Co wiesz?
Film to ruchomy obraz poskładany z fotografii.
Film dokumentalny zawiera materiał zdjęciowy, który pokazuje rzeczywistość.
Przy obróbce materiału zdjęciowego do dokumentu trzeba zachować jego autentyczność.
Co potrafisz?
Wykonać fotografie dokumentalne wybranego wydarzenia.
Uporządkować materiał zdjęciowy ze szkolnego wydarzenia (własny lub udostępniony) i przechować go w wybranym urządzeniu .
Przygotować film dokumentalny ze zdjęć za pomocą wybranego programu, przestrzegając prawa.
Zadania
Korzystając z programu Movie Maker przygotuj film dokumentalny, w którym umieścisz zdjęcia ze szkolnego wydarzenia. Możesz wykorzystać własne fotografie lub innych autorów.
Postaraj się pokazać, że treść filmu jest dla ciebie tak samo ważna jak jego forma. Zadbaj, aby praca była przemyślana, a jej wygląd pasował do charakteru wydarzenia.
Przypomnij sobie rolę fotografii dokumentalnej i filmu dokumentalnego.
Wybierz wydarzenie. Dowiedz się, czego dokładnie dotyczy, aby uwiecznić najważniejsze chwile z przebiegu wydarzenia czyli „decydujące momenty”.
Jeśli ktoś inny wykona zdjęcia, uzyskaj jego zgodę na korzystanie z nich.
Dobierając fotografie do filmu, zwróć uwagę na ich cechy plastyczne: elementy kompozycji, kontrasty, barwy i ich wzajemne dopasowanie w całym materiale.
Pamiętaj, aby spytać o zgodę, jeśli chcesz w zgodzie z prawem upowszechniać wizerunek czyjejś twarzy.
W razie trudności pytaj nauczyciela. Powodzenia!
Słownik pojęć
tworzenie ruchomych obrazów komputerowych; też: te obrazy.
Zgodny z rzeczywistością.
przezroczyste tworzywo sztuczne.
materiał w postaci tekstu, fotografii lub jakikolwiek przedmiot, mający wartość dowodową lub informacyjną.
oparty na dokumentach i faktach historycznych lub mający wartość dokumentu.
film opierający się na autentycznym materiale zdjęciowym.
to, co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości.
utrwalanie obrazów za pomocą aparatu fotograficznego.
obraz fotograficzny otrzymany przez sfotografowanie kompozycji utworzonej z fragmentów kilku fotografii, rysunków itp.; też: metoda tworzenia takich obrazów.
współpracownik redakcji lub agencji prasowej wykonujący zdjęcia na jej zlecenie.
1. obraz zarejestrowany na klatce taśmy filmowej; też: ta klatka;
2. obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery, przeznaczony do zarejestrowania na taśmie.
kompozycja plastyczna powstała przez naklejenie na płótno lub inne podłoże różnych materiałów i tworzyw; też: technika tworzenia takich kompozycji.
utwór lub jakakolwiek całość, w których poszczególne elementy są rozmieszczone i uporządkowane w określony sposób.
różnica, np.: między jasnymi i ciemnymi częściami obrazu
np. wizerunek czegoś odtworzony przez promienie odbite lub załamane, też odbity na kliszy lub papierze fotograficznym.
tekst stanowiący podstawę filmu, przedstawienia lub audycji.
Źródło:
sjp.pwn.pl