Sztuka: greckie malarstwo wazowe
opowiadać o znaczeniu kulturowym waz greckich;
wskazywać terytoria, na których tworzone były wazy;
przytaczać nazwy naczyń wraz z funkcją, jaką pełniły;
wymieniać najważniejszych twórców waz;
na podanych przykładach nazywać style malarstwa wazowego;
wymieniać techniki malowania waz;
omawiać najważniejsze zabytki ceramiki starogreckiej;
wymieniać zbiory waz greckich;
podawać nazwiska osób zasłużonych dla ocalenia i propagowania zbiorów ceramiki starogreckiej.
Znaczenie kulturowe waz greckich
Wazy greckie są źródłem wiedzy o rozwoju cywilizacyjnym terytorium, na którym powstały. Pozwalają badaczom określić technikę, czas i miejsce wyrobu naczynia, a także kierunek artystyczny, w jakim rozwijała się stylistyka. Dostarczają istotnych wiadomości o zwyczajach panujących na obszarach, z których pochodzą, szczegółach życia codziennego, także o wierzeniach i walkach starożytnych Greków.
Obserwując dekorację waz można prześledzić stopniowy postęp w zakresie opanowania anatomii ciała ludzkiego, coraz bardziej realistycznego ujęcia szat, pozy, gestu i wyrazu twarzy ukazywanych postaci.
Największym wyzwaniem dla artysty tworzącego dekorację wazy była umiejętność wkomponowania przedstawienia w ścisłe ramy pola przeznaczonego do dekoracji, co było tym trudniejsze, że należało wziąć pod uwagę krzywizny powierzchni, które wymagały od malarza odpowiedniego układu, skrótów lub wydłużeń.
Warto również zauważyć, że starogreccy artyści wypracowali w sztuce sposób narracji stosowany przez długi czas w kulturze zachodnioeuropejskiej, a ich przedstawienia skupiały się nie tylko na ogólnym przekazie, lecz także na charakterystycznych szczegółach ówczesnej codzienności.
Zasięg terytorialny malarstwa wazowego
Starożytne wazy tworzone były przede wszystkim na kontynencie greckim, ale także na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej, wyspach egejskich (włącznie z Kretą i częścią Cypru), jak w koloniach greckich nad Morzem Czarnym i w południowej Italii, na Sycylii i w północnej Afryce. Znaleziska ceramiki greckiej odnotowano również w Hiszpanii, południowej Francji, a nawet na Kaukazie. Ponadto naczynia te znaleziono w bogatych pochówkach celtyckich (Wielkiej Brytanii).
Zapoznaj się z mapą starożytnej Grecji. Klikając w poszczególne miejsca na mapie dowiesz się o najważniejszych krainach w starożytnej Grecji.
Akarnania Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna położona w zachodniej Grecji nad Morzem Jońskim. Ze względu na swoje strategiczne położenie, była zależna od różnych potęg greckich (Sparta, Ateny).
Etolia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z greckiego: Ajtolia, z łacińskiego: Aetolia); część Grecji środkowej granicząca na zachodzie z Akarnanią, na północy z Epirem i Tesalią, na wschodzie z Dorydą i Lokrydą, na południu z zatoką Patras (dziś tereny Artinia i Lepanto). Była to kraina górzysta i nieurodzajna, w historii i w kulturze greckiej nie odegrała większej roli. Najważniejszymi miastami były Pleuron, Chalkis, Ojchalia i Kalidon. Źródło: Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1990 r.
Elida Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna w Grecji, nad Morzem Jońskim, w zachodniej części Peloponezu; nie odgrywała w dziejach Grecji ważnej roli politycznej; otaczana szczególnym szacunkiem jako teren najsłynniejszego okręgu kultowego Zeusa w Olimpii i związanych z nim igrzysk (olimpijskich), w których brała udział cała Grecja; dzięki nim ogłoszono Elidę krajem świętym, a mieszkańcy otrzymali przywileje kapłańskie. Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Elida;3897538.html [dostęp: 07.02.2023 r.].
Eubea Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: grecka wyspa na Morzu Egejskim; druga po Krecie, pod względem wielkości w Grecji. Od końca VI w. do 338 p.n.e. Eubea należała do Aten. Ostatecznie od 1830 r., została włączona w granice Grecji. Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Eubea;3899001.html [dostęp: 07.02.2023 r.]. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytną wazę - tak zwany kadmos. Naczynie jest wysokie, swoim kształtem przypomina gruszkę, jest zwężone przy szyjce i szersze w centrum, zwężając się u podstawy. Na zewnętrznych ścianach naczynia namalowana została scena walki żołnierza, przypuszczalnie hoplity, walczącego z wężem. Walce przyglądają się dwie postacie. Pod ilustracją umieszczony został podpis: Starożytny kadmos pochodzący z Eubei, 560 - 550 r. p.n.e., Luwr, Paryż, Francja, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: Bibi Saint‑Pol [dostęp: 07.02.2023 r.].
Lakonia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna w Grecji, w południowo‑wschodniej części Peloponezu; Największym miastem‑państwem była Sparta - silnie militarne państwo, przewodniczące Symmachi Spartańskiej (Związek peloponeski), które było wojskowym sojuszem obronnym. Kraina znana z tego, że ludność zamieszkująca te tereny była uczona odpowiadać na pytania w możliwie zwięzły sposób - od tego regionu wzięło się pojęcie „lakoniczny”. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytny kyliks - naczynie kształtem przypominające dzisiejszą wazę obiadową. Jest to szerokie naczynie zwężające się u podstawy. Z obu stron, mniej więcej w połowie wysokości naczynia znajdują się uchwyty służące do jego przenoszenia. Waza jest trójkolorowa, szyjka zdobiona jest czarnymi wzorami geometrycznymi na beżowym tle, u dołu namalowane są trójkąty również na beżowym tle. Środkowa część wazy ma jednolity ciemny kolor. Pod ilustracją umieszczony został podpis: Starożytny kyliks pochodzący z Lakonii, 580 - 575 r. p.n.e., Muzeum Archeologiczne, Rodos, Grecja, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: ArchaiOptix [dostęp: 07.02.2023 r.].
Messenia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: górzysta kraina historyczna w Grecji, w południowo‑zachodniej części Peloponezu. Uczestnik wojen spartańskich, w 371 r. p.n.e. Messenia uzyskała niepodległość, w 369 r. p.n.e. zbudowano stolicę Messenę. Od 146 r. p.n.e stała się częścią rzymskiej prowincji Achaia. Źródło: Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1990 r.
Attyka Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z języka greckiego: Attike, z łaciny: Attica); kraina historyczna w Grecji środkowej, sąsiadująca z Beocją i Megarą. Głównym miastem Attyki były (i są obecnie) Ateny. Największy rozkwit tej krainy przypada na V w. p.n.e., gdzie wpływy Aten rozciągnęły się na cały basen Morza Śródziemnego. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytny kyliks pochodzący z Attyki. Naczynie widoczne jest od dołu, ponieważ jest zawieszone na ścianie ekspozycyjnej. Naczynie ma wąską stopę, która rozszerza się. Po obu stronach wazy znajdują się uszy, które mogły służyć do przenoszenia naczynia lub pełnić funkcję ozdobną. Na powierzchni naczynia namalowana została para muzyków grająca na aulosach. Obok muzyków umieszczono ornamenty, kształtem przypominające liście. Waza została wykonana w stylu czerwonofigurowym. Pod ilustracją umieszczony został podpis: Starożytny kyliks pochodzący z Attyki, około 510 r. p.n.e., Narodowe Muzeum Archeologiczne, Madryt, Hiszpania, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: Jerónimo Roure Pérez [dostęp: 07.02.2023 r.].
Beocja Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z greckiego: Boiotia, z łaciny: Beotia); kraina historyczna w środkowej części starożytnej Grecji. Głównym miastem były Teby; kraina odgrywała dużą rolę w starożytności, posiadała żyzne pola uprawne. W VII w. p.n.e. powstał Związek Beocki - sojusz militarny, który miał zadanie odstraszające. W czasie wojny peloponeskiej Beocja stanęła po stronie Związku peloponeskiego. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytny kantaros, który kształtem przypomina filiżankę lub miskę z dwoma podłużnymi uszami wystającymi wysoko ponad szyjkę naczynia. Naczynie pomalowane zostało dwoma kolorami, czarnym oraz jasno brązowym, na powierzchni umieszczono parę koni stojących naprzeciwko siebie. Pomiędzy końmi stoi fragment płotu. Naczynie zostało namalowane w stylu czarnofigurowym. Pod ilustracją umieszczony został podpis: Starożytny kantaros pochodzący z Beocji, 730 - 700 r. p.n.e., Narodowe Muzeum Archeologiczne, Ateny, Grecja, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: ArchaiOptix [dostęp: 07.02.2023 r.].
Argolida Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna w Grecji, położona w północno‑wschodniej części Peloponezu, nad Morzem Egejskim. Założona przez Achajów, których uważa się za twórców kultury mykeńskiej. Główne miasta to Mykeny, Argos. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca grupę waz, które zostały odnalezione w mykeńskich nekropoliach. Wazy stoją za szybą, na ekspozycji w muzeum i jest ich siedem: jedyna duża, stojąca z lewej strony) oraz sześć mniejszych, stojących z prawej strony dużej wazy i pod nią. Część naczyń stoi na podestach, a część na półkach, jedna z waz leży na boku. Największe naczynie swoim kształtem przypomina bańkę, posiada wąską podstawę oraz szyjkę. Jest pomalowane brązowymi i beżowymi kolorami. W centralnej części dużej wazy znajduje się ornament kształtem przypominający liść koniczyny. Mniejsze wazy są zdobione wzorami geometrycznymi lub kolistymi. Pod ilustracją znajduje się podpis: Grupa starożytnych waz odnalezionych w mykeńskich nekropoliach, 1500 - 1100 r. p.n.e., Muzeum Archeologiczne, Napulion, Grecja, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: Schuppi [dostęp: 07.02.2023 r.].
Arkadia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna w Grecji, położona w środkowej części Peloponezu; kraina słynąca z jezior i bagien, utożsamiana jako kraj pierwotny i szczęśliwy. W starożytności Arkadia była sojusznikiem Sparty, i członkiem związku achajskiego.
Rodos Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z greckiego: Rhodos); grecka wyspa oraz państwo‑miasto w południowo‑wschodniej części Morza Egejskiego; w starożytności: członek I Ateńskiego Związku Morskiego, ważny ośrodek handlowy, polityczny i wojskowy, naukowy i kulturowy. Tutaj powstała słynna rzeźba „Grupa Laokoona” oraz zaliczany do siedmiu cudów świata monumentalny posąg Heliosa, tzw. kolos rodyjski. Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Rodos;3968310.html [dostęp: 07.02.2023 r.]. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytną amforę, na której namalowana została tak zwana Grupa z Rodos . Jest to grupa osób (kobiet i mężczyzn) stojąca obok mitologicznych stworzeń, wśród nich sfinksa. Naczynie zostało wykonane w stylu czarnofigurowym. Obok widoczne są inne naczynia, kształtem przypominające płytkie talerze. Pod ilustracją znajduje się podpis: Starożytna Amfora przedstawiająca grupę kobiet i mężczyzn, tzw. Grupa z Rodos, około 570 - 550 r. p.n.e., Muzeum Archeologiczne, Rodos, Grecja, źródło: wikimedia.org, CC‑BY‑SA 4.0., fotograf: ArchaiOptix [dostęp: 07.02.2023 r.].
Achaja Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina leżąca w północnej części Peloponezu, nad Zatoką Koryncką. Po zdobyciu przez Rzymian w r. 146 p.n.e. stała się prowincją rzymską, przy czym cała Grecja otrzymała urzędową nazwę Achaea.
Fokida Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina w środkowej Grecji, leżąca nad Zatoką Koryncką, w starożytności należała do Związku Etolskiego. Jednym z ważniejszych miast były Delfy, które pełniły funkcję ośrodka religijnego. Według wierzeń, to właśnie w Fokidzie Prometeusz ulepił człowieka, a Edyp zabił swojego ojca.
Tesalia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z greckiego: Thessalia); kraina w północno‑wschodniej Grecji, otoczona wieloma łańcuchami górskimi, granicząca między innymi z Olimpem. Tesalia nie odegrała poważniejszej roli w historii Grecji. W roku 344 p.n.e. została podbita przez Filipa Macedońskiego. Źródło: Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1990 r.. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca terakotową amforę z wizerunkiem Heraklesa walczącego z Centaurem. Naczynie jest wysokie, u podstawy wąskie, rozszerzające się i przy szyjce zwężone. Naczynie ma dwoje uszu. Malunek na wazie jest częściowo uszkodzony; dobrze widoczny jest Herakles, który dźga centaura mieczem. Waza została wykonana w stylu czarnofigurowym - postacie są czarne a tło beżowe. Pod ilustracją znajduje się podpis: Terakotowa amfora przedstawiająca Heraklesa walczącego z Centaurem; przypuszczalnie pochodząca z Tesalii, około 560 - 550 Muzeum Sztuki Metropolitan, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, źródło: wikimedia.org, CC0 1.0. [dostęp: 07.02.2023 r.].
Macedonia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina w północno‑zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego. Za założyciela państwa uchodził Perdikkas I (połowa VII w. p.n.e.), który dał początek dynastii Argeadów. Po okresie zależności od Persji (VI/V w.) starożytna Macedonia doszła do znaczenia pod rządami Archelaosa I (413 – 399), a zwłaszcza Filipa II (359 – 336). Jego syn, Aleksander III Wielki (336 – 323), podbił państwo perskie i uczynił starożytną Macedonię pierwszą potęgą ówczesnego świata. Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Macedonia‑starozytna;3935623.html [dostęp: 07.02.2023 r.].
Kreta Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: największa grecka wyspa, na Morzu Śródziemnym, na południowy wschód od Peloponezu; w starożytności: kolebka kultury kreteńskiej, która wywarła znaczny wpływ na kulturę grecką. Kreta stanowiła strategiczny punkt handlowy na szlaku: Grecja - Cyklady - Cypr - Egipt. Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Kreta;3927357.html [dostęp: 07.02.2023 r.]. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytną wazę glinianą pochodzącą z Krety. Naczynie swoim kształtem przypomina imbryczek lub czajniczek, i zostało wykonane z jasnej gliny; posiada dziubek po przekątnej ucha. Fotografia wazy została wykonana na tle szarej ściany. Pod ilustracją znajduje się podpis: Starożytna waza gliniana pochodząca z Krety, 2180 - 1800 r. p.n.e., Muzeum Archeologiczne, Chania (Kreta), Grecja, źródło: wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0, fot. Zdenek Kratochvil [dostęp: 07.02.2023 r.]
Epir Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: (z greckiego: Epejros, z łaciny: Epirus); kraina historyczna, obecnie region w północno‑zachodniej Grecji nad Morzem Jońskim. Północną i środkową część Epiru zamieszkiwały ludy niegreckiego pochodzenia. Grecy natomiast osiedlili się w części południowej i na wybrzeżu. Kraj, rozbity ze względu na strukturę geograficzną na kilkanaście państw, został zjednoczony dopiero przez Pyrrusa (III w. p.n.e.), którego rządy były najświetniejszym okresem w historii Epiru. W r. 168 p.n.e. Emiliusz Paulus zajął Epir i zamienił go w prowincję rzymską. Źródło: Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1990 r. [dostęp: 07.02.2023 r.].
Jonia Po kliknięciu na napis, podświetla się położenie tej krainy historycznej na mapie oraz wyświetla się informacja dodatkowa: kraina historyczna położona w centralnej części Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja). Jonia uznawana jest za jeden z punktów zapalnych wojen grecko‑perskich. To właśnie tam wybuchło powstanie miast jońskich skierowane przeciwko Persji. Jonia była ważnym ośrodkiem naukowym (w szczególności Milet). Z Jonii pochodzili między innymi: Tales z Miletu czy Heraklit. Dodatkowo pod opisem znajduje się fotografia przedstawiająca starożytny aryballos - naczynie swoim kształtem przypominające gęś lub kaczkę bez głowy (na jej miejscu jest krótka szyjka do nalewania płynu). Aryballos został uformowany na kształt zwierzęcia, ma zarysowane kolorowe skrzydła, szyję oraz kuper. Fotografia została wykonana na jasnym stole. Pod ilustracją umieszczono podpis: Starożytny aryballos pochodzący prawdopodobnie z Jonii lub Rodos, ok. 600 - 550 r. p.n.e., Muzeum Antyczne, Berlin, Niemcy źródło: wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0, fot. ArchaiOptix [dostęp: 07.02.2023 r.].

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DRYidVlRL
Wymień pięć dowolnych krain historycznych starożytnej Grecji, na terenie których wytwarzano ceramikę.
Odpowiedz na pytanie: Na terenie jakiego współczesnego kraju leżała starożytna Jonia? Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
Wymień wszystkie krainy historyczne, z którymi graniczyła Arkadia.
Funkcje i typy waz greckich

Wazy służyły do:
Przechowywania i przenoszenia płynów: pitos, amfora, hydria, pelike, olpe, lagynos.

Naczynia do płynów mieszanych: krater, dejnos, psykter, stamnos.

Naczynia do picia lub czerpania: kyliks, kantaros, ryton, mastos, skyfos, kotyle, kytanos, ojnochoe, kalatosfiale.

Naczynia toaletowe: aryballos, alabastron, lekyt, eksaleiptron, epichysis
Naczynia kultowe: lutrofora, lebes (lebes gamikos), kernos, chous, koton, nestoris, thymiaterion (także ryton, lekyt, epichysis, lekanis, plemochoe, eksaleiptron).
Istnieje pogląd, że liczne z zachowanych waz nigdy nie służyły do codziennego użytku, pełniąc jedynie funkcje dekoracyjne.
Twórcy waz greckich
Tylko nieliczni spośród twórców waz umieszczali na nich swe sygnatury (czyli podpisy), które pojawiają się na początku VI w. p.n.e. Artysta opatrywał wówczas swe imię napisem egrapsen (co oznacza „namalował”) – tę praktykę zapoczątkował malarz Sofilos. Garncarz wykonywał napis epoiesen (wykonał).
Znamy niewiele imion malarzy waz, należą do nich, oprócz wspomnianego już Sofilosa: Eksekias, Duris, Amazis, Eutymides, Andokides i Brygos.
Na ogół jednak twórcy malowideł wazowych pozostali nieznani. Dla odróżnienia nadaje im się miana związane z wyobrażonymi postaciami, scenami (Malarz Gigantomachii paryskiej, Malarz Pożaru Troi) lub charakterystycznym obiektem (Malarz Trzciny, Malarz Odlewni). Czasami miano pochodzi od pierwszego właściciela wazy (Malarz Tyszkiewicza, Malarz Szuwałowa) i częściej – od miejsca (muzeum lub kolekcji), w którym naczynie jest przechowywane – Malarza Berlińskiego, Malarza Villa Giulia [czytaj: willa dżiulia], Malarza Aberdeen [czytaj: aberdin], Malarza Karlsruhe [czytaj: Karlsrułe] itd. Czasami wiąże się ono z miejscem znalezienia wazy (np. Mistrz Amfory z Dipylonu) bądź z nazwiskiem odkrywcy (na przykład Malarz Lewisa, Malarz Hirschfelda) [czytaj: malarz lewisa, malarz hirszfelda].
Style i techniki malowania waz greckich – najważniejsze przykłady

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DRYidVlRL
Odpowiedz na pytanie. Czym w ornamentyce naczyń antycznych był horror vacui?
Scharakteryzuj krótko proces wypalania wazy czarnofigurowej.
Odpowiedz na pytanie. Dlaczego tak zwana waza François uważana jest za jedno z najwybitniejszych dzieł sztuki greckiej?
Najsłynniejsze zbiory waz greckich
Przez kolejne wieki grecka ceramika tkwiła w zapomnieniu, oddając palmę pierwszeństw architekturze i rzeźbie. Powrót do wzorów antycznych nastąpił w XVIII wieku wraz z rozwojem archeologii jako nauki i szeregiem odkryć na terenie Europy (między innymi Pompei i Herkulanum, zasypanych przez pył wulkaniczny wyrzucony przez wulkan Wezuwiusz), a także pasji kolekcjonerskich ówczesnych ludzi. Szczególne zasługi na tym polu odniósł hrabia Stanisław Kostka Potocki.

Swoje zbiory zaczął gromadzić w 1785 roku, początkowo z zamiarem dekorowania biblioteki w pałacu warszawskim i wilanowskim. Wazy kupował głównie w Neapolu, gdzie był ceniony jako jeden z największych znawców tematu. Początkowo naczynia wystawione były w obu pałacach, a następnie przeniesione do Wilanowa. Kolekcja niestety została doszczętnie zniszczona w czasie okupacji niemieckiej. Wazy po II wojnie światowej zostały pieczołowicie zrekonstruowane przez badaczkę starożytności, Marię Ludwikę Bernhard.

Obecnie stanowią część potężnej, bo liczącej ponad 800 obiektów, kolekcji ceramiki greckiej znajdującej się w warszawskim Muzeum Narodowym.
Odpowiedz na pytanie. Jakie podstawowe funkcje pełniły wazy greckie?
Odpowiedz na pytanie. Które style malarstwa wazowego, wymienione w filmie, przynależą do sztuki archaicznej?
Podaj imię i nazwisko osoby będącej najsłynniejszym polskim kolekcjonerem waz greckich. Odpowiedz na pytanie, gdzie przechowywane były te zbiory ceramiki?
Ćwiczenia
Krater – 1. naczynie do przechowywania i przenoszenia płynów, 2. naczynie do picia lub czerpania napoju, 3. naczynie do płynów mieszanych, 4. naczynie do zastosowań kultowych (religijnych), 5. naczynie do zastosowań toaletowych.
Kyliks – 1. naczynie do przechowywania i przenoszenia płynów, 2. naczynie do picia lub czerpania napoju, 3. naczynie do płynów mieszanych, 4. naczynie do zastosowań kultowych (religijnych), 5. naczynie do zastosowań toaletowych.
Rozpoznaj właściwe nazwy waz i podaj ich przeznaczenie.
Ułóż puzzle. Po ułożeniu uzupełnij dane o wazie znajdującej się na obrazku.
Na podstawie powyższego opisu, określ styl waz.
Podpisz części wazy odpowiednimi wyrazami z puli: brzusiec, szyjka, stopa.
Wykreśl słowa związane z tematem lekcji.
Sporządź krótką notatkę charakteryzującą styl czerwonofigurowy
Opisz kompozycję wazy.

Opisz specyfikę waz greckich.
Słownik pojęć
rodzaj pokostupokostu, którym pokrywano wazy, specjalnie przygotowana glinka o dużej zawartości tlenków żelaza, zmieszana z alkaliami (węglanem sodu i potasu); po wypaleniu dawała połyskliwą polewę o ciemnej barwie.
termin używany na określenie tendencji do całkowitego wypełniania pola kompozycji mnogością motywów ornamentalnychornamentalnych, bez pozostawienia pustego tła.
linia pozioma.
linia pionowa.
ornament pasowy złożony z linii załamującej się rytmicznie pod kątem prostym.

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DRYidVlRL
Nagranie dźwiękowe przedstawia wymowę słowa ornament w języku łacińskim, która brzmi: ornamentum, ornamenti.
[z łacińskiego: ornamentum, ornamenti] motyw lub zespół motywów zdobniczych, stosowany w sztukach plastycznych.
motyw dekoracyjny w formie rozłożonego wachlarzowo, symetrycznego, stylizowanego liścia palmy.

olej roślinny schnący w powietrzu wskutek dodatku substancji przyspieszających schnięcie (tlenku ołowiu, dwutlenku manganu), które tworzą na powierzchni przedmiotu przezroczystą warstwę ochronną.
Słownik pojęć został opracowany na podstawie:
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996.
Encyklopedia PWN - wydanie internetowe.
Notatki ucznia
Galeria
Bibliografia
Bernhard M.L., Sztuka grecka, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1981.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996.
Sztuka świata, tom II, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1990.













