Scenariusz lekcji – Telewizja – nasze okno na świat

Cele lekcji

Lekcja może być przeprowadzona w ramach dwóch obszarów edukacyjnych:

• realizuje rozszerzoną podstawę programową Wiedzy o kulturze w punkcie: Tradycja i zjawiska paraartystyczne w sztuce po II wojnie światowej; wielorakość mediów, w tym film, telewizja, sztuka multimedialna.

• wchodzi w zakres edukacji medialno‑czytelniczej.

Znajomość podstawowych informacji dotyczących historii telewizji oraz gatunków telewizyjnych.

Umiejętności

Uczeń:

• wyszukuje informacje w internecie na temat telewizji,

• odpowiada sprawnie na pytania testowe,

• określa swoje zainteresowania medialne,

• przyznaje się otwarcie do swoich preferencji dot. programów telewizyjnych,

• formułuje wnioski z lekcji w postaci spójnej notatki,

• pisze samodzielnie w domu recenzję ulubionego programu telewizyjnego.

Metoda i forma pracy

- zajęcia powinny odbyć się w sali komputerowej,

- lekcja przyjmuje formę quizu edukacyjnego.

Środki dydaktyczne

• komputery podłączone do internetu,

• karty pracy, stanowiące formę testu.

1. Ćwiczenie wprowadzające: Zapiszcie w zeszycie, co wczoraj oglądaliście w telewizji?

2. Po 3 minutach uczniowie prezentują swoje odpowiedzi. Nauczyciel musi liczyć na szczerość uczniów w tym względzie.

3. Następnie każdy z uczniów ma określić czas, jaki dziennie spędza przed telewizorem.

4. Uświadamiamy uczniom, jak ogromną część swojego życia spędzają, oglądając telewizję.

Pytamy: Co w takim razie wiecie na temat historii tego popularnego medium?

Nie można liczyć, że uczniowie będą znali odpowiedź na to pytanie.

Możemy więc raczej dalej prowadzić pogadankę: Jakie gatunki telewizyjne znacie?

W tym momencie możemy liczyć na kilka trafnych odpowiedzi np.

- serial,

- serwis informacyjny,

- reality show,

- film dokumentalny,

- film fabularny,

- program publicystyczny,

- teleturniej.

5. Proponujemy uczniom, by rozszerzyli swoją wiedzę na temat telewizji, korzystając z internetu. Nie wskazujemy im żadnej drogi poszukiwań. Mogą korzystać z dowolnych stron na ten temat.

6. Rozdajemy karty pracy z quizem telewizyjnym

Faza realizacyjna

1. Uczniowie mają ok 30 minut na odpowiedź na wszystkie pytania. Pracują samodzielnie. Warto ustawić pytania w różnej kolejności tak, by uczniowie nie ściągali od siebie.

2. Musimy zebrać karty minimum 5 minut przed końcem lekcji.

Faza podsumowująca

1. Zbieramy do oceny karty pracy.

2. Uczniowie mają wyłączyć komputery i w zeszytach sformułować z pamięci notatkę na temat telewizji (na podstawie informacji zdobytych podczas lekcji).

Bibliografia

Nauczycielom polecam:

• P. Pellegrino, Teleczłowiek: za... i przeciw... telewizji, Warszawa 1999.

• J. Izdebska, Rodzina, dziecko, telewizja: szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji, Białystok 2001.

• K. Łuszczek, Pedagogiczne aspekty odbioru telewizji na tle doświadczeń europejsko‑amerykańskich, Szczecin 2005.

Uczniom polecam:

• W. Godzic, Rozumieć telewizję, Kraków 2001.

Może ona być także potraktowana jako test, dlatego podaję propozycję odpowiedzi.

Zadanie domowe

1. Wypisz z programu telewizyjnego pozycje, które mogą służyć twojej edukacji i rozwojowi intelektualnemu.

2. Na kartce sporządź listę twoich ulubionych programów telewizyjnych. Pod spodem napisz recenzję jednego z nich.

* Tymi kartkami uczniowie będą mogli się wymienić. Nauczyciel powinien jednak najpierw sprawdzić poprawność recenzji.

Uwagi do scenariusza

Lekcję można przeprowadzić podczas zajęć informatyki, gdyż sprawdza umiejętność wykorzystywania internetu do poszukiwania informacji. Jeżeli uczymy słabszą klasę, możemy pozwolić na pracę w parach. Warto taki podział zastosować zwłaszcza wtedy, gdy mamy do dyspozycji mało komputerów lub gdy nie wszyscy uczniowie potrafią korzystać z sieci (zdaża się to wciąż np. w środowiskach wiejskich).