Opis pacjenta 1

Pani Agnieszka ma czterdzieści sześć lat, piętnaście lat temu zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Początkowo choroba miała charakter rzutowo remisyjny, obecnie przyjęła postać wtórnie postępującą. Mimo choroby Pani Agnieszka dotychczas w okresach remisji była osobą aktywną fizycznie, lubiącą ruch, szczególnie taniec i spacery po lesie. Pani Agnieszka jest aktywna zawodowo, pracuje jako ilustratorka książek dla dzieci.

Standardowy dzień Pani Agnieszki rozpoczyna się od porannej toalety i ćwiczeń, które są planowane na cotygodniowych spotkaniach z fizjoterapeutą. Następnie kobieta przygotowuje sobie śniadanie, po czym pracuje przy komputerze mniej więcej trzy godziny z przerwami. W miarę możliwości przyrządza obiad dla siebie i męża. Po południu Pani Agnieszka stara się pracować kolejne trzy godziny. Mąż Pani Agnieszki w ciągu tygodnia spędza większość czasu w pracy, często wyjeżdża również w delegacje. Stara się wspierać żonę w chorobie i wyręczać w trudniejszych pracach domowych oraz robieniu zakupów. W ostatnim czasie choroba Pani Agnieszki coraz szybciej postępuje. Kobieta ma duże trudności z poruszaniem się. Obecnie nie jest już w stanie wychodzić samodzielnie na krótkie spacery, realizować swoich zainteresowań tanecznych. Aktualnie zaczyna korzystać z wózka inwalidzkiego do poruszania się poza domem. W domu Pani Agnieszka nie chce używać wózka, pragnie jak najdłużej chodzić samodzielnie, a przede wszystkim w miarę swobodnie poruszać się po mieszkaniu.

Opis pacjenta 2

Pan Andrzej ma siedemdziesiąt lat, cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów. Wcześniej pracował w firmie transportowej, obecnie jest na emeryturze. Mieszka na wsi, w domu jednorodzinnym, z żoną, która cierpi na ZZSK. Pan Andrzej na co dzień pomaga żonie w czynnościach życia codziennego, a w wolnych chwilach jeździ na ryby, to jego hobby.

Pan Andrzej dwa tygodnie temu upadł na chodniku przed domem i doszło do złamania szyjki kości udowej. Zabrano go do szpitala. Pan Andrzej przeszedł operację wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, następnie wprowadzono wczesną fizjoterapię, dzięki której pacjent potrafi aktualnie poruszać się za pomocą balkonika. 

Pan Andrzej został wypisany do domu z zaleceniami nieobciążania operowanej kończyny dolnej i poruszania się za pomocą balkonika. Pacjent martwi się, że w domu może znowu się przewrócić i coś sobie złamać. Lęk wzbudza w nim także konieczność samodzielnego funkcjonowania i wykonywania czynności dnia codziennego. Schorowana żona Pana Andrzeja nie może dźwigać i dlatego nie jest w stanie mu pomóc.