Uważajcie na baobaby!

Fotografia przedstawiająca grupę baobabów na tle nieznacznie zachmurzonego nieba. Na prawo od centrum kadru na pierwszym planie widać trzy ogromne drzewa o gładkich, grubych brązowych pniach pozbawionych gałęzi. Te pojawiają się wysoko w górze, tam, gdzie pnie w charakterystyczny dla tych roślin sposób zwężają się. Dalej rośnie jeszcze kilka pojedynczych baobabów i dużo niższe zarośla.

Ilustracja z zielnika przedstawiająca roślinę o nazwie naparstnica purpurowa. Roślina wypełnia cały kadr. W jego środkowej części ukazane zostały trzy duże zielone liście, a po lewej stronie łodyga z różowymi kwiatami i trzema liśćmi. W dolnej części łodygi kwiaty są bardziej rozwinięte, tworząc dzwonki, a w górnej widoczne są pąki. Powyżej i po lewej stronie ilustracji znajdują się małe rysunki ukazujące przekrój kwiatu, pąków, a w prawym dolnym rogu przekrój nasiona.

Reprodukcja barwna olejnego obrazu Pietera Brueghela namalowanego na desce w formacie poziomego prostokąta. Dzieło znane jest pod trzema tytułami: Kraina szczęśliwości, Kraina Lenistwa, Kraina pasibrzuchów. Obraz przedstawia ukazaną z góry scenę drzemki po posiłku, której na świeżym powietrzu oddają się uczony, chłop i rycerz. Miejscem spoczynku jest ukazana na pierwszym planie, malowana w odcieniach brązów, ledwie porośnięta mchem ziemia w pobliżu krawędzi nadmorskiej skarpy, której kolista linia łagodnym, opadającym ku prawej stronie łukiem rysuje się na tle odległego, rozświetlonego perłowym światłem morza i szmaragdowego nieba. Rozdziela je horyzont niemal przy górnej krawędzi obrazu. Trzy postaci okazałych, otyłych mężczyzn leżą u stóp ciemnobrązowego, wyrastającego nieopodal skraju przepaści, drzewa, którego korona niknie poza górną krawędzią malowidła. Pień, poczynając od centralnego punktu obrazu, wznosi się wzdłuż jego pionowej osi. Sam zdaje się osią koła fortuny, co podkreśla kolista linia urwiska i okrągły blat stołu otaczający pień na wysokości około metra ponad głowami odpoczywających. Na blacie resztki uczty. Postacie zwrócone są głowami ku podstawie drzewa. Ich ciała spoczywają w liniach przekątnych obrazu, krzyżujących się w miejscu skąd wyrasta drzewo. Na lewo od jego pnia krawędź urwiska, wygrodzona niskim płotem wyplecionym z kiełbasy, niknie w zaroślach stanowiących tło, dla ukazanego tylko w części, w górnym narożniku obrazu, dwuspadowego dachu niskiej budowli. Na jego połaciach ułożono w kilku rzędach jak na stole w piekarni, kilkanaście okrągłych placków. Pod dachem schronił się czwarty mężczyzna, lichej postury, ubrany w ukazującą chude ramiona koszulę bez rękawów. Na głowie rycerski hełm i takaż rękawica na prawej dłoni. To giermek śpiącego nieopodal rycerza. Ułożył się na brzuchu, uniósł na łokciach wspartych na brązowo‑czerwonej poduszce, chronioną hełmem swego pana głowę odchylił do tyłu i z otwartymi ustami czeka, aż któryś z placków spadnie mu sam do ust. Na wprost niego, ubrany w kolczugę i okrywający biodra oraz uda czerwony fartuch, śpi na wznak, z rozłożonymi na bok rękoma, rycerz. Skierowany ugiętymi w kolanach nogami w stronę lewego górnego narożnika obrazu. Pod łopatki i głowę z kędzierzawą czupryną podłożył poduszkę, podobną tej u swego sługi. Widoczną nieco od góry, ułożoną na lewym policzku rumianą twarz z jasnym czołem okala ciemny zarost. Pomiędzy lewą dłonią a biodrem leży druga metalowa rękawica, a u stóp, prostopadle do osi ciała, porzucona, rycerska kopia. Po przeciwnej stronie, w prawej dolnej ćwiartce kompozycji, spoczywa na plecach, skierowany szeroko rozłożonymi nogami w stronę narożnika obrazu, mężczyzna wpatrzony w niebo. Czubki jego czarnych półbutów sterczą lekko rozchylone na boki. Jest ubrany w długi futrzany płaszcz, spod którego wystaje z lewej strony książka i arkusz papieru. Po tym poznać można, że to uczony albo pisarz. Górą płaszcz okrywa uniesione łokcie i ramiona. Widać, po tym, że mężczyzna oparł tył głowy na schowanych pod kołnierzem płaszcza splecionych dłoniach. Człowiek ten ubrany jest w obcisłe pomarańczowe spodnie podwiązane dwoma jasnymi rzemykami do skraju kusej, również pomarańczowej, rozpiętej szeroko na piersi i brzuchu, bluzy. Pod nią biała, zakładana przez głowę, koszula bez kołnierzyka, wpuszczona w spodnie obwiązane na biodrach wąskim czarnym paskiem. Ukazana prawym półprofilem pucołowata, młodzieńcza wręcz twarz uczonego, zwrócona jest ku górze, gdzie też ten spogląda szeroko otwartymi oczyma. Mięsiste, nieznacznie uchylone usta zdają się czekać, aż z szyjki wywróconej kamionkowej butelki leżącej na skraju okrągłego blatu powyżej poleje się trunek. W lewej dolnej ćwiartce, pomiędzy rycerzem i pisarzem śpi na prawym boku, odwrócony do widza plecami, chłop o zwalistej postaci, która kontrastuje z jego drobnymi stopami w czarnych półbutach. Opięte na splecionych ściśle ze sobą we śnie nogach brązowe spodnie i wpuszczona w nie, obcisła biała koszula z długimi rękawami podkreślają krągłe kształty mężczyzny. Jego okryta czupryną zmierzwionych włosów, ukazana od tyłu głowa spoczywa prawym uchem wprost na ziemi. Ręce wyprostowane. Prawa wyciągnięta do przodu sięga palcami poduszki rycerza. Lewa opuszczona wzdłuż boku przed brzuch przytrzymuje dzierżkę cepa do młócenia zboża, która leży na ziemi, w poprzek, pod ciałem śpiącego. Przymocowany do jej górnego końca, wystającego za plecami, ułożony równolegle do nich, spoczywa krótszy kij narzędzia, bijak. Na prawo od niego w połowie drogi do prawej nogi pisarza biegnie na krótkich nóżkach ustawiona pionowo skorupka gęsiego jajka ze ściętym czubkiem. Z jej wnętrza wystaje czarna rączka niewielkiego nożyka. W górnej ćwiartce prawej strony obrazu, najbliżej przepaści, na niewielkiej białej serwecie, cynowy talerz z upieczoną gęsią, która sama kładzie się na talerz. Dalej na prawo, na tle rozświetlonej słońcem wydmy w oddali biegnie skrajem urwiska pieczone prosię z nożem wbitym w jego ciało. Z jego grzbietu wycięto już nieduży kawałek, a nóż zatknięto niżej za skórę tak, że jego ostrze ponownie się wyłoniło. Jeszcze bardziej na prawo przy krawędzi obrazu z ziemi wyrasta na kształt kaktusa forma ułożona z drewnianych talerzy lub desek kuchennych, lub placków. Wyżej kompozycję w narożniku zamyka obłok z kaszy, z którego wyłania się postać w turkusowym kubraku usiłująca przytrzymać się gałęzi suchego drzewa rosnącego na wydmie. Na lewo od chmury, daleko na morzu, niewielka sylwetka rybackiej łodzi z postacią sternika, a nad nią, jeszcze dalej, żaglowiec i ledwie rozpoznawalne zarysy nadmorskiego miasta albo portu.