W jaki sposób dziś możemy pomóc biednym dzieciom?
W jaki sposób dziś możemy pomóc biednym dzieciom?
Uczeń zna sposoby niesienia pomocy osobom jej potrzebującym.
Uczeń zna organizacje zajmujące się pomocą biednym dzieciom.
Uczeń zna aktualnie prowadzone akcje charytatywne.
Uczeń wzbogaca swoje słownictwo.
Uczeń zna treść noweli H. Sienkiewicza „Janko Muzykant”.
Uczeń jest wrażliwy na potrzeby drugiego człowieka.
Uczeń potrafi umiejętnie pracować w zespole.
Uczeń potrafi poszukiwać sposobów na pomoc innym.
Uczeń potrafi nazwać uczucia towarzyszące osobie udzielającej pomocy i tej, której pomoc jest udzielana.
Uczeń potrafi wypowiedzieć się na forum klasy.
Metoda i forma pracy
Metoda problemowa, ćwiczenia dramowe: pantomima, rola, rozmowa.
Środki dydaktyczne
Karteczki z wypisanymi przeciwieństwami
Przebieg lekcji
1. Ćwiczenia dramowe: pantomima ( improwizacja).
Przeciwieństwa. Uczniowie otrzymują karteczki z wypisanymi wyrazami przeciwstawnymi. Wypowiadają te wyrazy z różną intencją – jako ludzie szczęśliwi, nieszczęśliwi, chorzy. Następnie kolejno przedstawiają je pantomimą lub poprzez krótkie improwizacje. Przykłady wyrazów do przedstawienia:
wątły – gruby,
cichy – głośny,
biedny – bogaty.
Pozostali uczniowie odgadują znaczenie wyrazu.
2. Ćwiczenie dramowe: poza.
Nauczyciel prosi, aby uczniowie usiedli w kręgu i przypomnieli sobie, w jakiej sytuacji spotkali biedne i żebrzące dzieci. Następnie prosi, aby wszyscy opowiedzieli o tej sytuacji na forum klasy.
Po wypowiedziach uczniów, nauczyciel zadaje pytanie: Czy możemy tym dzieciom pomóc i w jaki sposób?
Dzieci zastanawiają się nad tym, kto powinien udzielić pomocy biednym dzieciom. Ustalają, że losem biednych dzieci zajmuje się:
szkoła,
opieka społeczna,
kościół (CARITAS)
PCK.
Nauczyciel opowiada dzieciom o prowadzonych obecnie akcjach charytatywnych (ogólnopolskich i lokalnych; może też zapytać uczniów o znane im akcje charytatywne, np. WOŚP, Pajacyk, Podziel się posiłkiem).
Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: Co sam możesz zrobić dla biednych dzieci? Uczniowie podają swoje pomysły. Ustalają na przykład, że można zorganizować:
zbiórkę pieniędzy na zakup potrzebnych dzieciom rzeczy,
zbiórkę przyborów szkolnych i ubrań,
aukcję zrobionych przez siebie prac.
Zapisanie tych ustaleń na tablicy. Głośne odczytanie ich i przepisanie do zeszytu.
5. Ćwiczenia dramowe: wejście w rolę dziecka potrzebującego pomocy.
Nauczyciel dzieli klasę na trzy grupy. Jeden uczeń z grupy wchodzi w rolę biednego dziecka, a inni starają się mu pomóc w ten sposób, aby nie naruszyć jego dumy i godności osobistej.
Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie, będący w roli obdarowywanych, odpowiadają na pytania nauczyciela:
- Co czułeś będąc w roli biednego dziecka obdarowywanego przez innych?
- Czy od wszystkich przyjąłeś pomoc?
- Od czego zależy czy przyjmujemy, czy odrzucamy ofiarowaną pomoc?
6. Nauczyciel, podsumowując ćwiczenie, zwraca uwagę na konieczność organizowania pomocy w ten sposób, aby dotarła ona do osób niepełnosprawnych ruchowo i intelektualnie oraz do osób starszych i dzieci. Ludziom, którzy są sprawni, należy stworzyć możliwość pracy, aby sami mogli zaspakajać potrzeby własne i osób, za które są odpowiedzialni.
Bibliografia
Henryk Sienkiewicz, Janko Muzykant, wyd. Greg, Kraków, 2006
Rozejrzyj się wokół siebie. Może w pobliżu ciebie jest jakiś człowiek potrzebujący pomocy? Zastanów się, jak możesz mu pomóc.