Scenariusz lekcji dla nauczyciela:
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
I.1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych.
Uczeń:
II.1) w zadaniach plastycznych interpretuje obserwowane przedmioty, motywy i zjawiska, stosując środki wyrazu zgodnie z własnym odczuciem; w wyższych klasach podejmuje również próby rysunkowego studium z natury;
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
III.3) rozumie znaczenie twórczości ludowej; rozróżnia różne jej formy; zna pojęcia sztuka ludowa i etnografia;
III.4) wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje najważniejsze obiekty kultury wizualnej w Polsce, wskazuje ich twórców;
wyjaśniać, czym jest grafika;
tłumaczyć pojęcia: matryca, prasa graficzna, druk wklęsły, druk wypukły, druk płaski, druk pusty, passe‑partout;
odróżniać grafikę warsztatową od grafiki użytkowej;
wymieniać podstawowe techniki graficzne: drzeworyt, linoryt, gipsoryt, miedzioryt, sucha igła, akwatinta, akwaforta, litografia, serigrafia, druk cyfrowy;
charakteryzować techniki graficzne ze względu na matrycę graficzną, narzędzia graficzne, papier i farbę, prasę graficzną, rycinę.
Co to jest grafika?
Słowo grafika pochodzi od greckiego gráphō: piszę, rysuję i związane jest z rylcem do pisania na woskowych tablicach. Współcześnie grafika to dziedzina sztuki umożliwiająca powielanie z matrycymatrycy dzieła artystycznego na płaszczyźnie w wielu egzemplarzach.
Grafika warsztatowa
Współcześnie grafikę możemy podzielić na grafikę użytkową i artystyczną, zwaną też warsztatową.
Grafika użytkowa wyróżnia się praktycznym charakterem i towarzyszy nam w życiu codziennym, m.in. w postaci plakatów, nadruków, reklam, banknotów, znaczków pocztowych itp. Charakteryzuje ją duży nakład odbitek.
Z kolei w grafice artystycznej ilość odbitek jest niewielka. Artysta tworzy rysunek na metalu, klocku drewnianym, kamieniu albo eksperymentuje z technikami graficznymi w celu uzyskania niepowtarzalnych efektów wizualnych, które działają na wyobraźnię i pobudzają uczucia i refleksję. Rysunek na matrycy zawsze wykonywany jest przez samego artystę, natomiast odbitka może być wykonywana przez drukarza.
Artysta grafik pracę rozpoczyna od opracowania projektu w formie szkicu na kartce, który następnie przenosi na matrycę. Należy pamiętać, by na matrycę przenieść jego lustrzane odbicie, co pokazuje poniższa ilustracja.
Proces opracowania grafiki uzależniony jest od techniki, w jakiej powstają odbitki. Każda technika graficzna posiada typowe dla siebie elementy:
matrycę graficzną, narzędzia graficzne, papier i farbę, prasę graficzną, odbitkę zwaną ryciną.
Matryca jest to płaszczyzna, którą artysta opracowuje, by następnie pokryć ją farbą i odbić na kartce w sposób ręczny lub za pomocą prasy graficznej. Do opracowania matrycy wykorzystywane są różne materiały: drewno, metalowe płytki, kamień, gipsowe tablice czy linoleum. W zależności od techniki matrycę można wycinać, ryć, dłubać, drapać, rysować, ścierać, trawić lub grawerować.
Niezwykle istotny jest sposób, w jaki matryca pokrywa powierzchnię. Jeśli to, co zostało wyryte, wypełniane jest farbą, która w tym właśnie miejscu pozostawia ślad barwny na płaszczyźnie, wtedy mówimy o druku wklęsłym. Kiedy wyżłobione miejsca pozostają puste, a farbę nakłada się tylko na te fragmenty matrycy, które pozostały wypukłe, wtedy mamy do czynienia z drukiem wypukłym. Trzecią odmianą jest druk płaski, w którym nie ingeruje się w płaszczyznę matrycy, a jedynie zabezpiecza te obszary, które nie mają być pokryte farbą.
Trzy kolejne ilustracje interaktywne przedstawiają schematy tworzenia odbitek poszczególnymi technikami. Aby zapoznać się z opisem etapów tworzenia grafiki daną techniką, kliknij każdą z ilustracji.
Etapy pracy grafika
Opracowaną matrycę (il. 1) grafik pokrywa farbą drukarską (il. 2). Następnie przygotowuje papier do druku (il. 3), na który za pomocą odpowiedniej prasy graficznejprasy graficznej (il. 4) przenosi obraz z matrycy. Tak powstałą odbitkę należy pozostawić do wyschnięcia, a następnie podpisać.
Istnieje wiele technik graficznych. Do druku wypukłego zaliczamy drzeworyt, gipsoryt i linoryt. Technikami druku wklęsłego są m.in.: akwafortaakwaforta, akwatinta, kamienioryt, kwasoryt, mezzotintamezzotinta, miedziorytmiedzioryt, miękki werniksmiękki werniks, stalorytstaloryt, sucha igłasucha igła. Druk płaski to m.in. algrafiaalgrafia, cynkografia, fotolitografiafotolitografia, litografia, serigrafia (sitodruk).
Druk wypukły – drzeworyt/linoryt/gipsoryt
Drzeworyt jest jedną z najstarszych technik graficznych, powstałych w starożytności. Najstarszym zachowanym przykładem zastosowania tej techniki są tkaniny koptyjskie z VI wieku. Matrycą w tej technice jest gładko wyszlifowana deska z twardego drewna, natomiast narzędziami wykorzystywanymi w niej są głównie dłuta, rylce i nożyki. W matrycy wycinane są te elementy, które mają pozostać białe. Za pomocą wałka farba nanoszona jest tak, by pokryła tylko wypukłe miejsca. Farba odbijana jest za pomocą prasy na papier. W przypadku, gdy matryca zostanie zrobiona nie z drewna, lecz z linoleum, otrzymamy linoryt, a jeśli zostanie użyta płyta gipsowa, wtedy będzie to gipsoryt. Możemy również odbić na papierze czystą matrycę, bez farby drukarskiej, za to przy zwiększonym nacisku prasy. Powstanie w ten sposób tzw. druk pustydruk pusty, zwany też drukiem ślepym.
Linoryt został rozpowszechniony na początku XX wieku przez ekspresjonistów niemieckich, zaliczanych w sztukach plastycznych do prądów awangardowych. Do tej grupy artystów należał m,in. Ernst Ludwig Kirchner.
Za ojca grafiki uważa się Albrechta Dürera, niemieckiego artystę, tworzącego na przełomie XV i XVI wieku. Jego twórczość malarska i graficzna przemożnie oddziałała na większość artystów niemieckich i niderlandzkich. Zasłynął jako najwybitniejszy grafik czasów, w których żył oraz przyczynił się do rozwoju grafiki nie tylko w Niemczech, ale w całej Europie.
Druk wklęsły – techniki metalowe
Techniki metalowe sięgają XV w. Ich nazwa pochodzi od rodzaju podłoża stanowiącego matrycę graficzną, którą jest metalowa blacha. Techniki metalowe możemy podzielić na techniki suche i techniki trawione (mokre).
Techniki suche polegają na pozostawianiu wgłębień w blasze za pomocą takich narzędzi, jak: rylec, igła, chwiejka. Im większa siła, z jaką przyciskane jest narzędzie, tym większe powstaje wgłębienie, w którym zatrzymuje się farba. Odbitka wiernie odwzorowuje ślad narzędzia w matrycy. Do technik suchych należą m. in.: miedziorytmiedzioryt i sucha igłasucha igła.
Techniki trawione, zwane też mokrymi to techniki, w których do opracowania matrycy graficznej artysta wykorzystuje środki chemiczne – roztwory kwasów. Najpopularniejsze wśród tych technik są akwatinta i akwaforta.
W technice akwaforty całość metalowej matrycy zabezpieczana jest kwasoodporną substancją zwaną werniksem. Następnie rysuje się na powierzchni blachy igłą, zdrapując ochronną warstwę werniksu. Tak przygotowaną matrycę zanurza się w kwasie, który „wygryza” niezabezpieczone fragmenty, tworząc w ten sposób wgłębienia w powierzchni. Im dłuższe trawienie w kwasie, tym wgłębienia są większe. Farba po nałożeniu, a następnie wytarciu, zatrzymuje się w wytrawionych fragmentach. Pod naciskiem prasy farba odbijana jest na papierze, który dla tej techniki powinien być lekko mokry. W pracach wykonanych tą techniką dominuje kreska, dlatego efekt przypomina rysunek piórkiem.
Zapoznaj się z poniższą ilustrację interaktywną, która przedstawia schemat tworzenia odbitek techniką akwaforty.
W technice akwatinty dominują jasne i ciemne płaszczyzny, przypominające lawowanielawowanie tuszem. Efekt ten można uzyskać dzięki pokryciu metalowej płytki drobnym pyłkiem substancji, których ziarenka są kwasoodporne (1). Po zanurzeniu w kwasie, trawi on przestrzenie pomiędzy ziarnami (2). W matrycy powstają dzięki temu mikropunkty, w których po nałożeniu gromadzi się farba (3).
Im dłużej matryca pozostaje w kwasie, tym większe są punkty, tym samym zgromadzi się tam więcej farby, zatem płaszczyzna po odbiciu będzie ciemniejsza. Miejsca, które powinny pozostać zupełnie jasne, zabezpiecza się lakierem.
Druk płaski – litografia/serigrafia (sitodruk)/druk cyfrowy
Litografia to technika powstała w XVIII w. Matrycą jest gładko i precyzyjnie wypolerowany kamień. Artysta za pomocą piórka lub pędzla nanosi rysunek tłustą substancją. Tłuszcz w farbie wiąże się z zewnętrzną warstwą kamienia. Następnie kamień zwilżany jest rozczynem kwasu azotowego lub solnego, dzięki czemu powstaje związek chemiczny, który nie przyjmuje farby drukarskiej. Farba z miejsc niezarysowanych jest usuwana poprzez wytarcie miękką, wilgotną ściereczką. Do wykonania odbitek potrzeba specjalnej prasy litograficznej, takiej jak ta na poniższym zdjęciu.
Przyjrzyj się grafikom będącym litografiami.
Serigrafia, zwana też sitodrukiem, to technika rozpowszechniona w XX w. Matrycą w tej technice jest naciągnięta na ramy siatka z niewielkimi dziurkami. Wykonanie odbitki polega na przetłaczaniu farby przez matrycę.
Zdjęcie umieszczone niżej przedstawia moment przeciskania farby przez sito.
Wraz z rozwojem technik komputerowych rozwinął się druk cyfrowy. Komputer, a dokładniej komputerowe programy graficzne, zostały potraktowane jako narzędzia dające grafikom nowe możliwości, nieosiągalne w klasycznych technikach graficznych. Projekt opracowany cyfrowo zostaje wydrukowany na materiale dobrej jakości na maszynach drukujących zwanych ploterami.
Obejrzyj film z pracowni grafiki warsztatowej. Zobaczysz na nim grafików przy pracy, podczas wykonywania grafik różnymi technikami.
W pracowniach grafiki
Zadania
Połącz pojęcie z definicją.
technika polegająca na posługiwaniu się rozmytą plamą barwną za pomocą pędzla lub piórka. Służy także do podkolorowania rysunku konturowego, tworzenia światłocienia, wykonania ciemnych plam., technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka równomiernie posiekana chwiejakiem. Rysunek na matrycy wykonuje się za pomocą gładzika i skrobaczki., technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka, na której wykonuje się rysunek za pomocą ostrego narzędzia – stalowej igły., technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka, na której żłobi się rysunek za pomocą stalowych rylców.
Mezzotinta | |
Sucha igła (suchoryt) | |
Miedzioryt | |
Lawowanie |
Słownik pojęć
technika graficzna polegająca na wytrawieniu rysunku kwasem azotowym na płytce metalowej, najczęściej miedzianej.
technika druku płaskiego polegająca na odbijaniu druku płaskiego polegająca na odbijaniu tekstu z płyty aluminiowej.
technika graficzna polegająca na odbijaniu na papierze czystej matrycy bez farby drukarskiej. Powstaje w ten sposób relief, czyli wypukłość na kartce, który odwzorowuje wyciętą formę w matrycy.
fotomechaniczny proces przenoszenia obrazów na kamień litograficzny albo na płytę metalową przy zastosowaniu kopiowania.
technika polegająca na posługiwaniu się rozmytą plamą barwną za pomocą pędzla lub piórka. Służy także do podkolorowania rysunku konturowego, tworzenia światłocienia, wykonania ciemnych plam.
forma, którą opracowuje artysta grafik, służąca do powielania odbitek. Wykonana jest z różnych materiałów, uzależnionych od techniki graficznej, przykładowo może to być klocek drzeworytniczy lub płyta miedziorytnicza.
technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka równomiernie posiekana chwiejakiem. Rysunek na matrycy wykonuje się za pomocą gładzika i skrobaczki.
technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka, na której żłobi się rysunek za pomocą stalowych rylców.
technika graficzna wgłębna, trawiona, także nazwa odbitki wykonanej w tej technice.
wykonana z tektury oprawa ryciny, fotografii, rysunku. Rycinę umieszcza się między dwoma kartami – spodnią (pełną) i wierzchnią z wyciętym okienkiem.
przyrząd, który z dużą siłą naciska na umieszczoną w nim matrycę i papier.
narzędzie najczęściej z tworzywa sztucznego, służy do przeciskania farby przez odkryte oczka formy drukowej na zadrukowywane podłoże.
technika graficzna polegająca na wygrawerowaniu rysunku na płycie stalowej, pokryciu go farbą i odbiciu na papierze.
technika graficzna druku wklęsłego należąca do technik suchych, czyli niewymagających trawienia. Matrycą jest miedziana płytka, na której wykonuje się rysunek za pomocą ostrego narzędzia – stalowej igły.
Źródło:
sjp.pwn.pl