Wagary. Ćwiczenie umiejętności mówienia „nie” w trudnych sytuacjach

(Lekcja przeznaczona dla uczniów z lekką niepełnosprawnością umysłową)

1. Uczeń zna niektóre przyczyny wagarowania.

2. Uczeń wie, że ma prawo odmówić innym.

3. Uczeń wzbogaca swoje słownictwo.

1. Uczeń dostrzega problemy i potrafi szukać sposobów wyjścia z trudnych sytuacji.

2. Uczeń potrafi mówić „nie” w sytuacjach dla siebie niekorzystnych.

3. Uczeń współpracuje w grupie.

4. Uczeń potrafi wyciągać wnioski.

5. Uczeń doskonali umiejętności oceny pracy grupy.

Metoda i forma pracy

• działania dramowe: tworzenie żywych obrazów, stopklatka, zabawy;

• praca w parach,

• praca w małych grupach,

• „słoneczko”.

Środki dydaktyczne

Karteczki samoprzylepne.

Przebieg lekcji

a. Faza przygotowawcza

1. Powitanie uczniów.

2. Nauczyciel zaprasza uczniów do dwóch zabaw:

1. Działania dramowe. TAK‑NIE: Uczniowie stają w parach, zwróceni twarzami do siebie i odpychają się rękami. Jedna osoba krzyczy – TAK!, druga – NIE! Po chwili następuje zmiana. Dzieci odpychają się plecami i znów głośno krzyczą.

2. Działania dramowe. Zabawa w parach. Dzieci stoją w parach, zwrócone twarzami do siebie. Przepychają się wzajemnie. Krzyczą jednocześnie: jedno – TAK, drugie NIE. Potem zmieniają się rolami. Następnie wykonują to samo ćwiczenie trzymając się za ręce.

b. Faza realizacyjna

3. Uczniowie siadają na dywaniku, a nauczyciel opowiada jakąś historię chłopców, którzy poszli na wagary, ponieważ zostali namówieni do tego przez innych. Następnie inicjuje dyskusję na temat opowieści: Dlaczego uczniowie poszli na wagary?

4. Po wysłuchaniu wypowiedzi uczniów, nauczyciel zadaje kolejne pytanie: Jakie mogą być inne powody wagarowania? Po chwili zastanowienia uczniowie zapisują swoje odpowiedzi to pytanie uczniowie na przygotowanych karteczkach, z których tworzą „słoneczko”, układając karteczki promieniście do hasła wagary.

Uczniowie za najistotniejsze przyczyny wagarowania mogą na przykład uznać:

• namowę kolegów,

• strach przed agresją kolegów w szkole,

• zbyt dużo lekcji w ciągu dnia,

• niechęć do niektórych nauczycieli,

• niechęć do uczęszczania na niektóre lekcje.

Zapisanie tych przyczyn na tablicy i na kartach pracy. Nauczyciel dzieli uczniów na trzy grupy.

5. Działania dramowe. Tworzenie żywych obrazów, ukazujących skrajne sytuacje, w których ktoś namawiany jest do zrobienia czegoś, co może mieć dla niego bardzo nieprzyjemne i negatywne skutki. Zadania dla grup są następujące: (takie same dla wszystkich uczniów):

• znaleźć przykładową sytuacje, w której ktoś jest do czegoś namawiany i przedstawić, w jaki sposób odmawia;

• ustalić, kto będzie występował w obrazie;

• obsadzić role, określić usytuowanie i pozę dzieci w obrazie.

Podczas gdy jedna grupa prezentuje swój żywy obraz na znak nauczyciela, pozostali uczniowie mogą ożywić wybraną postać i zadać jej pytania związane z pięcioma poziomami świadomości w stopklatce:

• Kim jesteś?

• Co robisz?

• Dlaczego to robisz?

• Czego pragniesz?

• Co czujesz?

Po wykonanym ćwiczeniu uczniowie dzielą się swoimi doświadczeniami – opowiadają o sytuacjach, w których sami namawiali kogoś do czegoś.

Nauczyciel zadaje pytania:

- Czy byliście namawiani?

- Do czego?

- W jaki sposób?,

- Dlaczego ludzie namawiają?

c. Faza podsumowująca

6. Wspólnie opracowujemy zasady mówienia „nie” bez lęku, bez poczucia winy, stanowczo.

Zapisujemy te zasady na tablicy i do zeszytów.

Wymyśl historię, kiedy zdecydowanie mówisz „nie”.