Na ekranie, w jego środkowym obszarze, pokazany jest obraz laboratorium. Głównym elementem jest płaski, poziomy stół widziany z boku w postaci czarnego prostokąta. Na powierzchni stołu umieszczony jest klocek, symbolizowany przez czerwony prostokąt. Ściana za powierzchnią i klockiem jest pokryta kilkudziesięcioma cienkimi pionowymi paskami, gęsto ułożonymi, kolorystycznie słabo odcinającymi się od jasnoszarej ściany. W lewym górnym rogu ekranu umieszczony jest przycisk „Liczba klocków”. Otwiera on okno dialogowe zasłaniające część ekranu. W oknie możesz wybrać liczbę klocków w stosie, położonym na powierzchni stołu. Dostępne są wartości od jeden do pięciu. Obok każdej wartości pokazany jest graficzny obraz wskazywanego stosu, na tle pokratkowanego fragmentu ekranu. Kolejne stosy są coraz wyższe. Po prawej stronie stosów podane są masy każdego z nich, od stu gramów do pięciuset gramów. Po kliknięciu na wybraną liczbę klocków okno dialogowe się zamyka a wybrany stos pojawia się na czarnej powierzchni. W prawym górnym rogu umieszczony jest przycisk „Wyczyść wyniki”. Jego użycie powoduje usunięcie wyników wszystkich wykonanych pomiarów. Pod powierzchnią ze stosem, po prawej stronie ekranu, jest przycisk „Wybór siły”. Otwiera on kolejne okno dialogowe. Widać na nim poziomo ułożoną skalą siłomierza, w zakresie od zera do jedności. Skala jest opisana po prawej stronie jednostką „N”. Wartości co jedna dziesiąta niutona są zaznaczone krótkimi pionowymi kreskami; co druga z nich, począwszy od zera, jest opisana. Wartości odpowiadające dwóm, czterem itd. setnym częściom niutona są zaznaczone kreskami krótszymi. Pod skalą widnieje dziesięć przycisków wyboru wartości siły F, od jednej dziesiątej niutona do jednego niutona. Po kliknięciu na wybraną wartość okno dialogowe się zamyka. Poniżej powierzchni ze stosem, po lewej stronie ekranu, jest przycisk „Start”. Uruchamia on pomiar, czyli badanie ruchu wybranego stosu klocków pod wpływem siły F o wybranej wartości, w obecności siły tarcia. Jeśli stos nie zostaje ruszony z miejsca, pionowe paski na ścianie pozostają nieruchome. W przeciwnym razie przemieszczają się one w lewo, symbolizując przemieszczenie stosu w prawo. Ruch pasków jest jednostajny albo przyspieszony – odpowiada to charakterowi ruchu klocka. Do dolnego klocka w stosie zostaje doczepiony siłomierz, za pomocą którego stos ciągnięty jest w prawo. Nad siłomierzem zostaje zaczepiona strzałka celująca w prawo, z opisem „F ze strzałką”. Od lewej strony tego klocka zostaje zaczepiona strzałka celująca w lewo, z opisem „T ze strzałką”. W miejscu przycisku „Start” pojawia się wirująca w kółko linia, obok której za pomocą liczb odliczany jest czas od pięciu sekund wstecz do zera. Po upływie pięciu sekund samoczynnie otwiera się okno dialogowe z napisem „Wynik” oraz poziomo ułożoną skalą siłomierza, taką jak przy wyborze siły. Na tej skali można odczytać położenie czerwonej wskazówki, pokazującej wartość wskazań siłomierza podczas pomiaru. Po odczycie okno zamyka się przyciskiem „x”. Dolną część ekranu zajmuje „Tabela wyników”. Jej wiersz nagłówkowy jest zawsze widoczny i opisuje zawartości kolumn, kolejno: „Liczba porządkowa”, „Liczba klocków”, „Masa układu (g)”, „F (N)”, „Niepewność F (N)”, „Wynik próby”. Po każdym wykonanym pomiarze dodawany jest jeden wiersz, w którym zapisywane są wybrane dla tego pomiaru parametry: liczba klocków wraz z ich masą oraz siła F ciągnąca za stos wraz z jej niepewnością graniczną Delta F. W ostatniej kolumnie pojawia się informacja o skutku przyłożenia zadanej siły. Trzy możliwe wpisy to „Brak ruchu”, „Ruch jednostajny”, „Ruch przyspieszony”.

Interpretacja i podsumowanie wyników eksperymentu

Rozstrzygnięcie hipotez badawczych

Hipoteza #1. Wartość siły tarcia kinetycznego jest tym większa, im większa jest wartość siły nacisku pomiędzy powierzchniami.

Hipoteza #2.Wartość siły tarcia kinetycznego $T$ jest wprost proporcjonalna do wartości siły nacisku $N$ pomiędzy powierzchniami.