Wnętrza i detale dekoracji zewnętrznej

Wprowadzenie

Każdy styl projektowania opiera się na pewnych cechach, które nadają im indywidualną tożsamość i charakter. Style na ogół cechują się wykorzystaniem pewnych zasad i elementów już podczas projektu wnętrza, ale najbardziej rozpoznajemy je po wyposażeniu, dodatkach, które decydują o cechach, charakterze, a także są przejawem indywidualnego gustu i zapotrzebowania. Współcześnie tendencje w stylach wskazują zazwyczaj na funkcjonalność. Jednak przykłady pokazują, że możliwości w urządzaniu wnętrz są bardzo szerokie.

W materiale pokazane są przykłady współczesnych stylów, ale także dowiesz się o wyposażeniu kilku charakterystycznych wnętrz, zapisanych w sztuce jako świadectwa obecności epok i czasów, w których powstały. Dodatkowo poznasz też elementy dekoracji zewnętrznej i przykłady ich zastosowania.

Wnetrze_w_stylu_art_deco

Wnętrze w stylu art déco

Art déco po raz pierwszy pojawił się we Francji w latach dwudziestych XX wieku i wziął swoją nazwę od „Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes” z 1925 roku. Ten międzynarodowy ruch projektowy szybko został przyjęty na całym świecie nie tylko w sztuce, ale także w projektowaniu wnętrz, meblach, modzie, biżuterii, tekstyliach i architekturze.

Cechami stylu są:

• płynne linie,

• geometryczne kształty,

• opływowe formy.

Luksusowy charakter art déco podkreśla użycie:

• srebra,

• czerni,

• chromu,

• krzystału,

• kości słoniowej,

• lakieru.

Jest to styl elegancki, efektowny i funkcjonalny, który przetrwał próbę czasu i cieszy się do dziś popularnością.

We wnętrzach w stylu art déco pojawiają się trapezowe, zygzakowate i trójkątne wzory i kształty, dekorowane jodełką, schodkowymi formami, krzywiznami. M.in.: w ten sposób możemy dostrzec w art déco nawiązania do klasycyzmu grecko‑rzymskiego, ornamentów babilońskich, a także inspiracje z Asyrii, starożytnego Egiptu czy azteckiego Meksyku.

Kolorystyka wnętrza akcentuje błyszczące metaliczne lub czarne detale. Ciemne ściany w połączeniu z jasnymi elementami i metalowymi akcentami mogą stworzyć wystawną i przytulną atmosferę. Rozjaśnia je zamontowane na ścianie dekoracyjne lustro w kształcie słońca i złotej oprawie. Wyposażenie wnętrza stanowią drewniane meble na wysoki połysk (często ze szlachetnego drewna, np. hebanu, orzecha, klonu i jesionu), świadczące o luksusie. Przepych podkreślają narzuty, wzorzyste poduszki.  Luksus podkreślają metalowe, złocone lub srebrzone uchwyty.

Geometryczne wzory pojawiają się na podłodze, która przybiera charakter abstrakcyjnej mozaiki z czarno‑białych płytek lub polerowanego parkietu.

Oświetlenie w stylu art déco to lampy z metalu, łączące elegancję z prostotą (czasem także witrażowe) o geometrycznych kształtach, symetrycznej konstrukcji. Częstym wzorem klosza w lampach stojących jest abażur w kształcie ściętego stożka lub klosz w kształcie grzybka.

Wnetrze_w_stylu_modernistycznym

Wnętrze w stylu modernistycznym

Ruch modernistyczny zaczął się rozwijać, gdy zrezygnowano z tradycyjnych materiałów budowlanych i projektowych, takich jak drewno, kamień i cegła, a skoncentrowano się na materiałach przemysłowych, takich jak;

• stal,

• szkło,

• beton.

Najbardziej rozpoznawalną i wpływową filozofię projektowania stworzyła niemiecka szkoła projektowania Bauhausu w latach 20. XX wieku, której estetyka projektowania była oparta na przekonaniu, że forma powinna łączyć się z funkcją.

Rjjet9J9MlR47

Na ilustracji widać pokój w stylu modernistycznym. Tylna ściana jest pomalowana na biało, posiada jednak rozdzielającą ją czarną listwę, która dzieli ścianę na dziesięć widocznych gemetrycznych płaszczyzn. Po lewej stronie ściany znajduje się wysunięta, niebieska szafka z brązowym uchwytem. Po prawej stronie szafki jest oddzielony fragment ściany, który pomalowany jest na czerwono. Fragment ten posiada trzy puste w środku części. W tych częściach stoją chromowane wazony. Nad czerwonym segmentem ściany, znajduje się biały segment, którego mały kawałek jego prawej strony stanowi kolor pomarańczowy. Przez biały sufit przebiega pomarańczowy pas, z którego zwisa pozłacana lampa. Lampa ta składa się z wielu, szklanych, kolorowych kółek. Na lewej ścianie widnieje przejście do innego pokoju, zasłonięte czerwoną zasłoną. Po lewej stronie przejścia widać wzór składający się z biało‑czarnych pasów ułożonych pod kątem , a pod nim brązowe cegły. Na wysokości cegieł dostrzegamy niebieską szafkę. Naprzeciw tylnej ściany stoi niebieska sofa z drewnianą podpórką. Po prawej stronie sofy stoi szary stolik z modernistyczną lampką. Przed sofą stoi czerwony stolik, na metalowych nogach. Na stole stoją dwa metalowe wazony. W jednym wazonie znajduje się biały kwiat. Koło wazonów leży jeszcze biała książka. Po obu stronach stołu, stoją skierowane do siebie dwa szare fotele na metalowych nogach.

Styl charakteryzował nacisk na asymetryczne kompozycje i minimalną ornamentykę. Ta zasada przyczyniła się do powstania nowoczesnego designuDesigndesignu i stylu, który funkcjonuje do dziś. Zakorzeniony w niemieckiej i skandynawskiej architekturze i designie styl jest prosty i pozbawiony ozdób, charakteryzuje się wyrazistymi liniami, prostą paletą kolorów i wykorzystaniem materiałów, takich jak: metal, szkło i stal. Wprowadza poczucie prostoty, a dekorację stanowią detale w meblach i dodatki.
Od stylu minimalistycznego różni się podążaniem za luksusem, trendami glamGlamglam w stylu hollywoodzkim, wprowadzającym do wnętrza aksamitne pokrycia mebli wypoczynkowych, stylizowane na wiktoriańskie komody. Kolorystycznie biel łączy się z fioletem, czerwień z turkusowym. Wnętrze często wydaje się bogate, ale jego geometria nadal klasyfikuje je w kategorii nowoczesności.

RRivbQmHRVn0Q

Ilustracja przedstawia biały pokój ze złotymi, oraz szarymi akcentami. Tylna ściana pokoju jest przykryta białym granitem. Ściana ta posiada dwie wydzielone części. Po lewej stronie widać lustro, które od podłogi sięga, aż po sufit. Rama lustra jest pozłacana. Prawe część ściany to okno, które również sięga od podłogi, aż po sufit. Po lewej i prawej stronie okna znajdują się szare zasłony. W prawym, tylnym rogu pokoju znajduje się granitowy piedestał, na którym stoi pozłacana statuetka pawia. Po prawej stronie pokoju dostrzegamy białą sofę, a na niej czarną poduszkę. Pod tylną ścianą stoi, taka sama biała sofa, a na niej z lewej i prawej strony, leży większa czarna oraz mniejsza srebrna poduszka. Po lewej stronie sofy widać chromowany stolik w kształcie walca. Po lewej stronie pokoju są dwa niebieskie fotele, pomiędzy którymi stoi metalowy okrągły stolik. Na środku pokoju leżą dwa granitowe stoliki. Na lewym stoi szklany wazon z białymi kwiatami. Na prawym Leżą dwa złote wazony, w lewym wazonie jest biała gałązka. Przed stolikiem widać niebieską kanapę. Na podłodze leży czarny dywan w białe cętki.

Modernistyczne wnętrze jest nacechowane osobistym charakterem i indywidualizmem. Dlatego umeblowanie lub dekoracja mogą nawiązywać także np.: do stylu francuskiego o wykwintnym umeblowaniu z jasną paletą barw.

W ostatnich latach popularność zyskuje włączenie do stylu modernistycznego elementów rustykalnych, które dodają wnętrzu ciepła. Naturalny kamień, elementy surowego drewna całkowicie zmieniają je w pomieszczenie relaksacyjne, nostalgiczne, skłaniające do wspomnień.

RVIxDB2NbZpbg

Ilustracja przedstawia pokój, ze ścianami pokrytymi dekoracyjnymi kamieniami. Ramy okienne, listwy podłogowe, podpory, podpory dachowe oraz schody wykonane są z drewna. Po lewej stronie pokoju widać podłużny 5 żebrowy grzejnik, dwa okna, a pomiędzy nimi niebieski obraz w  białej ramie. W lewym rogu pokoju znajduje się czarny piec, z czerwoną blachą nad szklanymi drzwiczkami. Pod piecem leży drewno kominkowe. Przed piecem znajdują się dwa białe fotele z biało czarnymi poduszkami, a pomiędzy nimi znajduje się drewniany stół ze szklanym blatem. Na stole znajduje się roślina w koszyku. Po prawej stronie pieca znajduje się kolejne drewniane okno z rośliną na parapecie. Po prawej stronie foteli są drewniane kręcone schody z białymi podpórkami. W prawej części pokoju widać płaski wyłączony telewizor powieszony na ścianie. Po jego prawej stronie stoi półka z dokumentami, a naprzeciwko kolejny biały fotel.

Wnetrze_w_stylu_industrialnym

Wnętrze w stylu industrialnym

Styl industrialny jest trendem aranżacji wnętrza, inspirującym się przestrzenią fabryczną. Wykształcił się w latach 50. XX wieku. Ze względu na industrialny charakter, nawiązanie do przemysłowego charakteru i dużych magazynów, doskonałym rozwiązaniem jest otwarty układ pomieszczeń, zapewniający swobodę. Głównymi elementami wystroju są odsłonięte ceglane ściany, surowe, betonowe tynki, oddające charakter loftówLoftloftów o rustykalnymRustykalnyrustykalnym charakterze.

W industrialnej przestrzeni rzadko znajdziemy odważne i jasne kolory; dominują brązy i granaty, barwy metaliczne.

RidCQkgmsUfys

Na ilustracji widać pokój w surowym stanie. Ściana tylna, prawa oraz sufit są w kolorze szarego betonu z czarnymi przetarciami. Ściana z lewej strony jest oklejona tapetą imitującą mur z cegły. W lewym dolnym rogu ilustracji jest biały blat kuchenny w kształcie litery L. Pośrodku blatu znajduje się kuchenka elektryczna, pod nią znajduje się piekarnik ze srebrnym wykończeniem. Na kuchence stoi srebrny garnek, z którego uchodzi para wodna. Nad kuchenką widnieje uchwyt ścienny, na którym wiszą akcesoria kuchenne. Nad uchwytem widać srebrny okap. Na łączeniu stołu znajduje się biały ekspres do kawy. Po dwóch stronach blatu stoją trzy metalowe krzesła. Za częścią kuchenną znajduje się strefa salonową. Na lewej ścianie znajdują się trzy obrazy z białym tłem. Pod obrazami jest szara sofa. Na tylnej ścianie znajdują się drzwi oraz okno balkonowe, zasłonięte w ¾ roletą bambusową. Przed sofą stoi mały stolik z czarnymi podporami w kształcie diamentu z drewnianym blatem. W prawym rogu pokoju znajduje się różowy fotel, który posiada metalową nóżkę. Po prawej stronie fotela widać drewnianą komodę. Na komodzie znajduje się płaski telewizor. Z sufitu zwisa żyrandol pająk. Posiada on 10 żarówek.

We wnętrzu industrialnym często z ciemnoszarego betonu lub jego imitacji wykonane są także podłogi i blaty, które doskonale komponują się z różnymi metalami i drewnem, zwłaszcza rustykalnym, czyli naturalnym, z widocznymi słojami, podniszczonym, noszącym ślady użytkowania lub wystylizowanym na ten sposób, z widocznymi przetarciami. Często te dwa materiały są połączone i tworzą oryginalne wzornictwo o prostej konstrukcji. Duże otwarte okna - często zakratowane - są źródłem naturalnego światła, korzystnego w ciemnych, a zwłaszcza mniejszych pomieszczeń.

Rx9A6cLcYn9od

Ilustracja przedstawia pomieszczenie pokryte cegłą. Na prawej ścianie widnieje duże fabryczne okno z wbudowanym wiatrakiem w lewej jego części. Pod oknem stoją dwie komody. Obie komody są ciemne, ale posiadają one kontrastowe do ich koloru jasne drzwiczki. Na lewej komodzie jest lampka, szklany wazon na książkach, robot z żarówką na głowie oraz podświetlany znak taxi. Na prawej komodzie zaś stoi lampka, industrialny zegar oraz czerwony wazon. Drzwi prawej komody są otwarte. W środku tej komody są książki, puszki i kartony. Na lewej ścianie widać duży metalowy, rdzawy grzejnik. Zaraz przy nim znajdują się mosiężne metalowe, rdzawe schody. Na ścianie za schodami widnieje ceglany łuk, a w nim dalszą, pustą część pomieszczenia. Przed schodami stoi duża skórzana kanapa na metalowych wspornikach. Po lewej stronie kanapy dostrzegamy lampę na metalowym stojaku. Lampa ma czarny klosz. Pod lampą leżą 3 książki. Przed sofą na dywanie stoi stolik. Stolik wspiera się o ruchome kółka. Blat stołu wykonany jest z drewna. Na stole leży książka, na której postawiona jest świeczka. Widać tam również talerz z wypiekami, dwie filiżanki z talerzykami oraz robota, z licznikiem z ruchomymi oczkami zamiast głowy. Tors robota posiada cztery lampki: czerwoną, zieloną, czerwoną, zieloną. Po prawej stronie sofy stoi wysoka czarna lampa na metalowym stelażu.

Meble industrialne często czerpią inspirację z antycznego designuDesigndesignu [czytaj: dizajnu], otwartych regałów typu magazynowego lub utrzymanych w charakterze vintage’uVintagevintage’u [czytaj: wintydżu].

W celu odzwierciedlenia przemysłowego charakteru wnętrza, często korzysta się z materiałów pochodzących z odzysku, zużytych, posiadających ślady użytkowania nawet zniszczenia. Surowości dodają wnętrzu elementy wystroju i wykończenia, instalacji oraz oświetlenia, które kojarzą się z przestrzenią industrialną. Aby uzyskać ten fabryczny efekt, pokazuje się żelazne, nawet przerdzewiałe rury, belki, sugerujące wrażenie niedokończonego, roboczego lub nawiązujące do wspomnianego wcześniej vintage’u. Duże metalowe lampy wiszące i kopułowe lub gołe żarówki na różnej długości przewodach. Pojawiają się także klosze z metalowych prętów. Pomieszczenia dekorują także oświetlenie podłogowe oraz stołowe.

RaOWVBbOCfSlM

Ilustracja przedstawia pokój. Na ścianie jest tapeta, która przedstawia betonowy mur z przebijającymi się w niektórych miejscach cegłami. Pośrodku stoi duża, beżowa, zamszowa sofa. Stoi ona na dywanie, na którym postawiony jest również malutki stolik. Blat stołu stanowi 7 drewnianych bloczków. No stoliku widać 3 flakony, drewnianą tacę, 2 filiżanki oraz dzbanek. W lewym rogu pokoju stoi drewniana półka, na której znajdują się: książki, zegar, butelki, stare radio, oraz szklana waza. W prawym rogu pokoju znajduje się miniaturowe drzewko w małym, czarnym wazonie. Obok niego stoi podobne miniaturowe drzewko, jest ono jednak pozbawione liści i opiera się o metalową podpórkę. Za drzewkami widnieje drewniane popiersie małpy z okrągłymi kolczykami. Z prawej strony pokoju znajduje się duże okno, składające się z mniejszych kwadratowych okien. Lewy dolny segment okna jest uchylony. Po lewej stronie okna, na ścianie, wisi metalowy zegar. Zegar wskazuje godzinę 10:13. Falowany sufit jest połączony metalowymi łączeniami. Z sufitu zwisają trzy lampy.

Wnetrze_w_stylu_minimalistycznym

Wnętrze w stylu minimalistycznym

Minimalistyczny styl wnętrz stał się popularny dopiero pod koniec XX wieku.

Styl ten wywodzi się z japońskich domów typu „Ma” (pustka, cisza). Tworzone były one na podstawie zasady równowagi pomiędzy przestrzenią a meblami.

Styl minimalistyczny charakteryzuje surowość i oszczędność dekoracji. Wnętrze wyposażone jest w proste i funkcjonalne meble, a  znajdujące się w nim przedmioty mają geometryczne kształty oraz ograniczone są do dwóch kolorów. Najpopularniejszy jest kolor biały w połączeniu z graficzną szarością.

W projekcie architektonicznym niezwykle istotne jest dzielenie przestrzeni. Minimalistyczne wnętrza są zazwyczaj zwarte, czarne lub szare i mają ściśle geometryczny kształt oraz pozbawione przegród w celu otwartej przestrzeni i swobody.

RKMDqHEhbrXhk

Ilustracja przedstawia biały pokój w stylu minimalistycznym. Pokój ma kształt litery U. Na tylnej oraz prawej ścianie znajdują się białe zasłony, przez które można zauważyć okna oraz drzwi balkonowe. Lewa ściana ma wydzieloną część, w której dostrzegamy drewnianą komodę, 3 gniazdka elektryczne oraz gniazdko optyczne. Na środku pokoju leżą 3 połączone ze sobą deski, tworzą one stół, którego nóg nie widać. Przy tylnej oraz prawej ścianie stoją dwie szare sofy, które położone są na deskach. Deski te są połączone ze sobą w ten sam sposób jak stół, ale wyposażone są one również w drewniane części, które trzymają sofy. Sufit jest stopniowy, jego prawa część jest położona niżej od lewej, a w jej wnękach naokoło znajdują się lampy Led.

Ściany wyposażone są w duże okna, zapewniające dużą ilość światła, które odbija się od jasnych, najczęściej białych ścian i sufitu, sprawiając wrażenie dużej przestrzeni. Światło w minimalistycznie urządzonym wnętrzu jest rozproszone. Często stosuje się lampy sufitowe neonowe lub halogenowe, a także wpuszczane reflektory punktowe. Zamiast zasłon stosuje się żaluzje poziome lub pionowe. Podłogi minimalistycznego wnętrza najczęściej są wylewane, a jeśli znajduje się w nich parkiet, to przykryty jest kontrastującym w stylu nowoczesnym chodnikiem w czarnym, czarno‑białym lub białym kolorze. W meblach stosuje się błyszczące, biało‑czarne wykończenie lub akcenty z jasnego drewna.

R1BXCye6sJcB9

Ilustracja przedstawia biały pokój. Podłoga pokoju to deski ułożone w zygzak. Na lewej ścianie wiszą dwa białe obrazy w białych ramkach. Po ich prawej stronie znajdują się białe drzwi do garderoby. Na tylnej ścianie widać dwa, duże, czterosegmentowe okna. Na parapecie lewego okna są trzy rośliny w białych doniczkach. Pomiędzy oknami, wiszą dwa białe obrazy w białych ramkach. Obrazy te są położone jeden nad drugim. Pod oknami znajdują się białe, metalowe grzejniki. Na prawej ścianie dostrzegamy otwarte białe, przeszklone drzwi. Pod lewą ścianą stoi duża, biała kanapa na drewnianych nóżkach. Przed kanapą leży dywanik w biało‑czarne paski. Na dywanie stoi drewniany stół, na którym umiejscowiona jest biała poduszka, która zajmuje całą powierzchnię stolika. Pod oknami leży stolik oraz trzy krzesła. Zarówno stolik jaki i krzesła są białe, z wyjątkiem nóg, które mają drewniany akcent. Po prawej stronie widać małą białą komodę, na której leży stos białych książek. Przed komodą stoi kwiatek posadzony w białej donicy.

Elementy_architektury_i_ornamenty

spis_pojec

Wybrane elementy architektury i ornamenty

attyka

Ścianka, balustrada lub rząd sterczyn bądź szczycików, wieńczących elewację budowli i znajdujących się zwykle ponad gzymsemGzymsgzymsem koronującym; pewne typy attyki mają znaczenie konstrukcyjne jako ścianki niskiego poddasza; attyka pełni głównie funkcję dekoracyjną, służąc zwykle do częściowego lub całkowitego osłonięcia dachu; wieńczy całe budynki lub ich poszczególne części.
Attyka pełni również funkcję przeciwpożarową i pełni rolę bariery oddzielającej płomienie i dym od reszty budynku. Attyki mogą być wykonane z materiałów ognioodpornych lub z materiałów o zwiększonej odporności na ogień.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

balkon

Nadwieszony, otwarty element architektoniczny, wysunięty przed lico ściany zewnętrznej budynku, pełniący rolę użytkową (zwykle jako miejsce przeznaczone do oglądania widoków dla jednej lub kilku osób) i dekoracyjną. Balkon składa się z płyty balkonowej podtrzymywanej na ogół przez wspornikiPłyta wspornikowawsporniki czy konsole i otaczającego ją parapetu lub balustrady; (franc. balcon, wł. balcone).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

blenda

Ślepy otwór, płytka wnęka w murze, w formie arkady lub okna; zwykle stosowana w elewacjach jako motyw dekoracyjny, rzadziej w celu odciążenia ściany; (niem. Blende).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

elewacja

Lico budynku, jedna z zewnętrznych jego ścian wraz ze wszystkimi występującymi na niej elementami. Elewacje określa się według stron świata lub otoczenia (frontowa, boczna, tylna, ogrodowa).

R1FJlcb6xfDmI

Czarno‑biała ilustracja przedstawia projekt ośmiopiętrowego biurowca. Budynek ten składa się z trzech części - niższej - liczącej cztery piętra, dobudówki liczącej dwa piętra oraz wysokiej - składającej się z ośmiu pięter. Dół budynku stanowią duże okna obejmujące praktycznie cały parter. Na szczycie budynku widnieje neonowy napis w języku francuskim „CAFE -JARDIN” [czytaj: kafe żardę] oraz wysoki maszt antenowy.

R8mc8yf5YE5AD

Fotografia przedstawia piętrowy budynek o jasnej elewacji wykonany w stylu neoklasycystycznym. Budynek jest podzielony na pięć części - dwa boczne skrzydła (najniższe), dwa środkowe skrzydła (średniej wysokości) oraz w centralna część (najwyższa). Do budynku prowadzą trzy pary drzwi. Po jednej parze w środkowych skrzydłach oraz jedna para w centralnej części. Okna na parterze jak i na pierwszym piętrze są rozłożone równomiernie, ale więcej okien jest w górnej części budynku. W centralnej części budynku, na pierwszym piętrze znajduje się taras z kamienną balustradą. Przy szczycie widnieje rzeźba przedstawiająca głowę kobiety.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

elewacja_slepa

Pionowy człon elewacji ciągnący się przez całą jej wysokość i odpowiadający jednej osi pionowej nazywa się segmentem. Pozbawiona jest otworów.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

fasada

Elewacja budynku wyróżniona od pozostałych odmienną kompozycją architektoniczną (rozczłonkowanie architektoniczne; zwieńczenia, wieże, szczyty, kontrasty kolorystyczne użytych materiałów budowlanych, mozaiki, sgraffita, dekoracja malarska itp.), zawierająca przeważnie główne wejście;
może być podporządkowana ogólnej kompozycji budynku i jako integralna część bryły odpowiadać jej wewnętrznym podziałom lub odgrywać rolę niezależną, np. dostawiona do budowli centralnej.
W architekturze miejskiej fasada stanowi ważny czynnik kompozycji urbanistycznej, jako dominujący akcent placów i zakończeń osi widokowych lub w układzie szeregowym, kształtując pierzeje placu i ulicy.
Szczególnie bogate fasady wykształciła architektura sakralna, np.:

• fasady z portykami kolumnowymi charakterystyczne są dla świątyń greckich i rzymskich.

• w architekturze kościelnej najbardziej charakterystyczne są dwa typy fasady: bezwieżowa (o dwu kondygnacjach, z których górna, węższa, zwieńczona jest szczytem, odpowiadająca głównie typowi kościoła bazylikowego) i dwuwieżowa.

W architekturze świeckiej szczególnie bogate fasady wykształciła architektura pałacowa XVI‑XVIII w. W kompozycji przestrzennej pałacu entre cour et jardin [czytaj: ątre kur i żardę] odgrywają ważną rolę dwie fasady.:
1) główna od dziedzińca paradnego, początek osi kompozycyjnej,
2)  tylna od ogrodu, parku.
Niewłaściwe jest nazywanie fasady frontonem;
(wł. faciata) [czytaj: facjata].

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

fronton

Przyczółek, szczyt w architekturze klasycznej (Grecja, Rzym, renesans, klasycyzm) lub posługującej się formami klasycznymi;
jego pole wewnętrzne, gładkie lub wypełnione rzeźbą, obramione gzymsemGzymsgzymsem, nosi nazwę tympanonu.
Fronton wykształcił się w architekturze greckiej, jako górna część fasady świątyni antycznej, ograniczoną krawędziami bocznymi dachu dwuspadowego i belkowaniem; tympanon wypełniony był zazwyczaj dekoracją rzeźbiarską.
Fronton trójkątny stosowany był w architekturze rzymskiej, później renesansowej, barokowej i klasycystycznej jako zwieńczenie fasad budowli sakralnych i świeckich. W architekturze barokowej, obok trójkątnego, występuje fronton półowalny, fronton załamany w górnej części, fronton przerwany, z którego pozostają tylko boczne części, a środek wypełnia często kompozycja rzeźbiarska, kartuszKartuszkartusz itp., dla baroku charakterystyczne jest też wyłamywanie (gierowanie) frontonu, tzn. wysuwanie w uskokach przed lico pola frontonu jego poszczególnych części.
Małe frontony oparte na kolumienkach, pilastrachPilasterpilastrach lub kroksztynachKroksztynachkroksztynach, wieńczące otwory wejściowe, okienne, wnęki, nisze itp., charakterystyczne są dla architektury nowożytnej.
Frontony z belkowaniem oparte na kolumnach występują też w ołtarzach, nagrobkach itp. Określanie fasady budynku terminem fronton jest nieprawidłowe; (wł. frontone).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

fryz

Pozioma część belkowania w porządkach klasycznych zawarta między architrawem a gzymsemGzymsgzymsem; w porządku doryckim składa się z tryglifów i metop, w innych porządkach jest gładka lub zdobiona motywami ornamentów albo figur.;
2) poziomy pas dekoracyjny, stosowany w architekturze (fryzy płaskorzeźbione, ceramiczne, malowane) i w innych dziedzinach sztuki (malarstwo, grafika, rzemiosło artystyczne).
Dekoracja fryzu zmieniała się zależnie od epok stylowych:

• w romanizmie przeważały motywy geometryczne (fryz arkadkowy, ząbkowy),

• w gotyku - motywy roślinne i figuralne,

• w renesansie - motywy antyczne.

Fryzy służyły do podziału i zdobienia zarówno elewacji zewnętrznej, jak i wewnętrznej budowli, a również do dekoracji poszczególnych elementów architektonicznych, kompozycji malarskiej, graficznej, sprzętów, mebli, naczyń itp.; (fr. frise, hiszp. friso, od frisar 'wyżłabiać').

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

gzyms

Architektoniczny element w formie poziomego (zwykle profilowanego) występującego przed lico muru pasa pojedynczego lub złożonego, o krawędziach przebiegających w płaszczyźnie równoległej do ściany; wykonywany z kamienia, cegły, terakoty, drewna, metalu, tynku na podłożu ceglanym, drewnianym lub żelaznym, wreszcie z betonu lub żelbetu.
Gzyms może pełnić funkcje praktyczne (ochrona ściany przed ściekającą wodą opadową), jak i dekoracyjne.
Gzymsy zewnętrzne dzielą się na:

• główne (koronujące, wieńczące) - zwieńczające ścianę budowli;

• cokołowe - wieńczące cokół budynku;

• międzypiętrowe (kordonowe, działowe) - dzielące płaszczyznę ściany;

• nadokienne, naddrzwiowe, podokienne - ochraniające lub dekorujące otwory okienne i drzwiowe.

Gzymsy występowały w różnych formach od starożytności; najbardziej rozwiniętą uzyskały w sztuce greckiej; średniowiecze wprowadziło formy proste gzymsy o małych silnie podciętych uskokach; renesans przejął formy klasyczne, a manieryzm i barok kształtował gzyms bardzo bogato, tworząc gzymsy przerywane, wyłamywane (gierowane) itp.; (niem. Gesims).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

kolumna

Pionowa podpora architektoniczna o przekroju kolistym lub wielokątnym, pełniąca również funkcje dekoracyjną;
składa się z trzech części lub przynajmniej z dwóch pierwszych (np. kolumna dorycka):
1) głowicyGłowica kolumnygłowicy,
2) trzonuTrzon kolumnytrzonu,
3) bazyBazabazy.
Jest wykonywana:

• z kamienia (o trzonie monolitycznym lub złożonym z bębnów łączonych czopami),

• z cegły,

• z drewna,

• od XIX w. z żeliwa

Trzon kolumny może być:

• gładki,

• zdobiony płaskorzeźbą, ale najczęstszym sposobem zdobienia jest żłobkowanie (żłobki, kanelury).

Ze względu na położenie kolumn stosujemy określenia np.:

• dwie kolumny ustawione blisko siebie zwane są parzystymi,

• kilka stykających się ze sobą kolumn nazywamy wiązką kolumn,

• kilka kolumn stojących rzędem nazywamy kolumnadą,

• kolumny ustawione bezpośrednio na tle ściany - przyściennymi,

• kolumny wtopione w lico ściany, zależnie od ich zagłębienia - ćwierćkolumnami (na narożach), półkolumnami lub trzy czwarte kolumnami.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

lizena

płaski, pionowy pas muru lekko występujący z jego lica; w odróżnieniu od pilastraPilasterpilastra bez głowicy i na ogół bez bazy;
lizeny stosowane były w architekturze późnoantycznej, nowożytnej i nowoczesnej, zwykle w rytmicznym układzie, głównie w celu ożywienia płaszczyzn zewnętrznych lub rzadziej wewnątrz budowli; (niem. Lisene).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

loggia

Loggia to pomieszczenie:

• otwarte na zewnątrz,

• zwykle przesklepione,

• usytuowane zazwyczaj w elewacji budynku na całej jej szerokości lub na krótszym odcinku, na jego narożu, na parterze lub piętrze,

• zamknięte kompozycyjnie i nie będące ciągiem komunikacyjnym,

• służące głównie jako miejsce dla wypoczynku i miejsce widokowe.

2) w miastach włoskich wolnostojący, niekiedy piętrowy budynek, otwierający się arkadami, na trzy lub cztery strony, przeznaczony na uroczystości publicznych, także na zebrania organizacji zawodowych lub dla celów handlowych; charakterystyczny dla miast włoskich od XIV w.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

lukarna

Okno lub okienko w połaci dachowej, często owalne, okrągłe itp., o ozdobnym obramieniu (woluty, gzymsyGzymsgzymsy, frontoniki, rzeźby itp.).
Lukarna, znana od okresu gotyku, stała się charakterystycznym elementem architektury pałacowej i kamienic w okresie baroku i rokoka.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

mozaika

Technika dekoracyjna zaliczana do malarstwa monumentalnego, polega na układaniu wzoru z drobnych, różnego kształtu barwnych kamieni, szkła lub ceramiki na odpowiednio przygotowanym podłożu (świeża zaprawa wapienna, cement, mastyksMastyksmastyks); poszczególne płytki mozaika nazywa się tesseramiTessertesserami.
Mozaika daje efekty zbliżone do malarstwa, odznacza się niezwykłą trwałością, dzięki czemu znalazła zastosowanie głównie jako dekoracja architektoniczna.; używana również do zdobienia wyrobów rzemiosła artystycznego.

R10KdUo9wL1sg

Fotografia przedstawia kolorową mozaikę umieszczoną na fragmencie ściany. Mozaika składa się z wielokolorowych miniaturowych kostek, które tworzą obraz - dwóch palet malarskich oraz pucharu przed którym stoi figura kielicha z którego wystają dwa pędzle. Mozaika ma kształt półkola.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

naczolek

Szczyt trójkątny, segmentowy, przerwany, gierowany albo wolutowy (szczyt) lub płyta wspornikowaPłyta wspornikowapłyta wspornikowa nad oknem albo drzwiami.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

nisza

Nisza to wgłębienie w murze:

• najczęściej prostokątne lub półokrągłe,

• zamknięte półkoliście górą,

• o charakterze dekoracyjnym,

• często przesklepione konchąKonchakonchą,

• zwieńczone małymi frontonamiFrontonfrontonami trójkątnymi, półokrągłymi lub odcinkiem gzymsuGzymsgzymsu,

• ujęte w kolumienki albo pilastryPilasterpilastry,

• w którym może znajdować się rzeźba figuralna,

• znane od starożytności.

(fr. niche).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

panneau

Element architektonicznego rozczłonkowania i ozdoba ściany albo boazerii, w drewnianym, stiukowym, rzadziej kamiennym obramieniu, w postaci kwadratowej lub prostokątnej płyciny wypełnionej malowidłem lub reliefem;
2) sam relief lub malowidło (często wykonane na płótnie albo drewnie) ujęte w takie obramienie. Charakterystyczny element dekoracji wnętrz w okresie baroku i rokoka; (fr., od łac. pnnnus 'płachta').

R2xiCrjcj3STG

Fotografia przedstawia bogato zdobione wnętrze budynku. Pomieszczenie ma drewnianą podłogę na której stoją dwa krzesła obite czerwonym materiałem oraz ławkę obitą tym samym materiałem. W centrum, przy ścianie stoi marmurowy kominek, na którym stoi zegar. Nad kominkiem lustro ze złotą ramą, identyczne, znajduje się z drugiej strony pokoju, tuż za ławką. Wszystkie ściany zdobione są złotymi listwami i ornamentami. Na suficie freski przedstawiające odpoczywających ludzi.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

pilaster

Płaski filar przyścienny, pełniący funkcje podpory i dekoracyjnego rozczłonkowania ścian; występuje także jako część obramienia otworów okiennych, drzwiowych, bramnych itp.
Pilaster składa się:

• z głowicy,

• z gładkiego lub żłobkowanego trzonu,

• z bazy,

• często również z cokołu;

występuje w połączeniu z belkowaniem, rzadziej z łukami (arkady pilastrowe). Czasem stosuje się tzw. wiązkę pilastrów - zestawienie całych, pół- i ćwierćpilastrów, wywołujących wrażenie nałożenia na siebie kilku pilastrów o węższych trzonach; (fr.  pilastre, wł. pilastro, od pila 'filar').

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

portal

Ozdobne obramienie otworu wejściowego, na które składają się elementy architektoniczne i rzeźbiarskie:

• po bokach otwór ujmują glifyGlifyglify o różnie ukształtowanych profilach, filary, kolumny, lub pilastryPilasterpilastry,

• ww. glifyGlifyglify dźwigają nadproże lub łuk,

• portale bardziej rozbudowane mają zwieńczenie w formie odcinków belkowania, szczytów itp.

Zależnie od charakteru podpór i kształtu zwieńczenia wyróżnia się m. in.: portale:

• kolumnowe,

• arkadowe,

• ostrołukowe.

W średniowiecznej architekturze sakralnej wykształcił się odrębny typ portali monumentalnych, bogato dekorowanych rzeźbą figur, i dekoracją, o szerokich rozglifieniach, z ustawionymi przy nich w uskokach kolumienkami, zamkniętych górą rzędami archiwolt, również w uskokach, ujmujących pole wypełnione rzeźbionym tympanonem (portal perspektywiczny); portale takie często obejmowały dwa lub trzy otwory wejściowe (tzw. portale bliźniacze, potrójne).
Dla okresu baroku charakterystyczne były portale, których rozbudowane zwieńczenia łączyły się z balkonem piętra (portal balkonowy); (niem. Portal, wł. portale, od porta 'drzwi').

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

portyk

Portyk to zewnętrzna część budynku:

• otwarta przynajmniej z jednej strony kolumnadą lub rzędem filarów,

• w której kolumny (lub filary) sięgają jednej lub dwóch kondygnacji,

• osłaniająca najczęściej główne wejście,

• często zwieńczona trójkątnym frontonem (w architekturze nawiązującej do antyku),

• wysunięta ku przodowi lub wgłębiona (portyk wgłębny).

Forma portyku wykształciła się w starożytności; od czasów renesansu stosowana powszechnie w architekturze świeckiej, a także sakralnej. Portyk pozorny to kryptoportykKryptoportykkryptoportyk.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

ryzalit

Występująca z lica elewacji część budynku, tworząca z nim organiczną całość. Ryzality mogą być:

• jednoosiowe lub kilkuosiowe (częściej),

• przeważnie na rzucie czworokąta (również półkola, trapezu itp.),

• na ogół równe wysokości elewacji.

Stosowanie ryzalitu jest charakterystyczne przede wszystkim dla świeckiej (głównie pałacowej) architektury nowożytnej (renesans, manieryzm, barok i klasycyzm).
Rozróżnia się ryzality:

• środkowy - akcentujący głównie oś elewacji,

• boczne - umieszczone symetrycznie na obu skrajach,

• narożne - występujące jednocześnie z lica na styku dwóch sąsiednich elewacji

• pozorne - uzyskane przez zwiększanie grubości muru, nie zmieniające układu wewnętrznego budynku.

W pałacach w ryzalicie środkowym fasady umieszczone jest najczęściej główne wejście do budynku, w ryzalicie fasady ogrodowej - wyjście na taras lub do parku.
 W układzie wewnętrznym uwidocznia się ryzalit większą głębokością pomieszczeń, w pałacach ryzalitom często odpowiadają pomieszczenia dwukondygnacyjne o specjalnym charakterze użytkowym (sale balowe, audiencjonalne, klatki schodowe, westybule, kaplice itp.); (niem. Risalit, z wł. risalto).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

sterczyna

Pionowy, wieńczący element dekoracji architektonicznej, np. pinakiel, mały obelisk itp.

RUiXVhGtPv5cu

Czarno‑biała ilustracja przedstawia spiczasty element architektoniczny umieszczony na dachu budynku. Element ten swoim kształtem przypomina igłę. Na poszczególnych ścianach znajdują się zdobienia, a na szczycie krzyż.

R1AfVXunB5eRW

Fotografia przedstawia fragment górnej części elewacji budynku, na którym znajdują się sterczyny - elementy architektoniczne swoim kształtem przypominające igły. Sterczyny umieszczone są na kolumnach i mają bogato zdobione ścianki - pełno na nich wypustek oraz kolców. Pomiędzy sterczynami - kamienna balustrada a pod nią rzeźby przedstawiające głowy zwierząt - lwów, psów, kotów i niedźwiedzi.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

tapiserie

Wielobarwne tkaniny dekoracyjne z przedstawieniami figuralnymi (tematyka zaczerpnięta z Biblii, legend o świętych, z mitologii, historii starożytnej, romansów rycerskich), krajobrazowymi (werdiuryWerdiurawerdiury) i heraldycznymiHeraldyzmheraldycznymi. 
Zastosowanie tapiserii, m.in.:

• do dekoracji ścian,

• do wykonywania obić na meble,

• w antependiachAntependiaantependiach,

• w ornatach;

Wykonywanie tapiserii:

• przygotowanie kartonów z projektami kompozycji tapiserii, przygotowywane nieraz przez wybitnych malarzy (np. Rafael, Rubens, Boucher [czytaj: buszer])

• tkano je przeważnie splotem płóciennym, rzadko rządkowymSplot rządkowyrządkowym,

• materiał, z którego tkano to cienka wełna i jedwab, czasem z dodatkiem nici złotych i srebrnych,

• tkano je na dwojakiego rodzaju warsztatach:

1. ustawieniu osnowy poziomym (basse lisse),

2. ustawieniu osnowy pionowym (haute lisse).

• osnowa tapiserii jest ukryta pod różnobarwnymi wątkami, z których każdy przeplata się z nią tylko w miejscu danej plamy barwnej;

(z francuskiego: tapisserie).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

wimperga

W architekturze gotyckiej dekoracyjny szczyt trójkątny, umieszczany w zwieńczeniu portaluPortalportalu lub okna. Pole wimpergi zdobiono ślepym lub ażurowym maswerkiemMaswerkmaswerkiem, krawędzie żabkamiŻabkażabkami, wieńczono je kwiatonemKwiatonkwiatonem, pinaklamiPinakielpinaklami, rzadziej rzeźbą figuralną. Wimpergi pojawiły się w architekturze XIII w., a najbardziej dekoracyjne formy miały w XV w. Wimperga była również częstym motywem dekoracyjnym w snycerstwie i złotnictwie późnogotyckim; (niem. Wimperg).

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

witraz

Witraże składają się z kawałków szkła, które są łączone ramkami ołowianymi, zwanymi dwutówkami, oraz osadzane między żelaznymi sztabami, dzielącymi je na kwatery. Kolorowe szkło do witraży uzyskuje się poprzez barwienie go barwnikami metalu, takimi jak żelazo, miedź i inne. Do produkcji witraży używa się różnych rodzajów szkła, takich jak antyczne, katedralne czy ornamentowe. Tafle szkła są przycinane według wzorów kartonowych, a wczesnośredniowieczne witraże były wycinane przy pomocy obcęgów, a później diamentu.

Witraż to również technika malarska, która jest częścią malarstwa monumentalnego.

R1e9nn3qeJDGd

Fotografia przedstawia fragment budynku zbudowanego z pomarańczowych cegieł oraz zbliżenie na witraż od zewnątrz. Okno podzielone zostało na sekcje składającą się ze 134 elementów - każdy element to fragment witrażu. Okno posiada ukośny parapet.

RAFcQxlK8nG2G

Fotografia przedstawia kolorowy witraż umieszczony na szybie nieopodal piszczałek organowych. Witraż został wykonany z kolorowych kawałków szkła - dominują kolory: czerwony, żółty, niebieski i zielony. Na witrażu przedstawione zostały postaci świętych - osiem pełnych postaci oraz cztery głowy. Pod każdym wizerunkiem umieszczony został tekstowy fragment modlitwy.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

wykusz

Wykusz:

• jest nadwieszony na zewnętrznej ścianie budowli, wielokątny lub czworokątny występ w formie dobudówki,

• jest przepruty szerokimi oknami,

• jest nakryty osobnym dachem, poszerzający wnętrze, do którego przylega,

• jest charakterystyczny dla świeckiej architektury (zamki, domy mieszczańskie) późnego średniowiecza, renesansu, manieryzmu i baroku, szczególnie w południowych Niemczech gdzie służył jako kaplica domowa;

(ze staroczeskiego: vikus, niem. wikhus).

R1MRLN5foqa5m

Ilustracja przedstawia wiszącą dobudówkę do budynku, która jest poszerzeniem istniejącego pomieszczenia. Zaprezentowane są trzy rodzaje - mała dobudówka, z dwoma parami okien, większa, z widocznymi czterema parami okien oraz okrągłą, piętrową, która ma aż dziesięć par okien.

R1P5UnpT9hKhl

Fotografia przedstawia element architektoniczny - wykusz, który wystaje poza elewację budynku - mury tego elementu są bogato zdobione reliefami, które przedstawiają nagie kobiety. Wykusz posiada jedno okno metalowy dach w srebrnym kolorze. Zamocowany jest pomiędzy dwoma ścianami budynku.

Kliknij tutaj, aby wrócić do spisu pojęć

glowice_kolumn_w_roznych_stylach_i_porzadkach_architektonicznych

Głowice kolumn w różnych stylach i porządkach architektonicznych

Głowica (kapitel): górna, wieńcząca część kolumny, pilastraPilasterpilastra, filara, ukształtowana plastycznie.
Funkcje głowicy:

• konstrukcyjna - jako człon posredniczący iędzy podporą i elementami podpieranymi,

• dekoracyjna - jest najstaranniej opracowaną częścią kolumny, ulegała w różnych krajach i epokach przekształceniom.

glowica_papirusowa

glowica_palmowa

glowica_lotosowa

glowica_hatorycka

glowica_mezopotamska

RIpzOePutOF9L

Fotografia przedstawia fragment kolumnady, która była fragmentem większej budowli. Kolumnada na zdjęciu składa się z pięciu kolumn, wszystkie połączone są ze sobą łukami. Głowice kolumn mają kształt trapezu, którego ściany mają strukturę podobną do koszów wiklinowych. Górna część głowicy składa się z trzech cylindrów - dwóch większych bocznych oraz jednego mniejszego w centrum. Cylindry boczne mają wyżłobione zawijasy, a cylindry centralne dwa różne wzory - krzyża lub gwiazdy.

glowica_perska

starozytna_sztuka_grecka

Starożytna sztuka grecka

Starożytna sztuka grecka stosowała odmienny dla każdego porządku architektonicznego typ: dorycki, joński, koryncki.

glowica_dorycka

glowica_jonska

glowica_koryncka

starozytna_sztuka_rzymska

Starożytna sztuka rzymska

W sztuce rzymskiej występowały także typy głowic, takich jak: toskańskie i kompozytowe oraz liczne odmiany form głowic.

glowica_toskanska

glowica_kompozytowa

sztuka_wczesnochrzescijanska

Sztuka wczesnochrześcijańska

Sztuka wczesnochrześcijańska wprowadziła typ teodozjański (ok. poł. V w.) z rzędem pojedynczych liści akantu o pięciu płatkach między wolutami.

sztuka_bizantyjska

Sztuka bizantyjska

Zasadniczej zmianie uległa głowica w sztuce bizantyjskiej wskutek wprowadzenia impostu (nasadnika), dzięki czemu powstała głowica nasadnikowa, a po połączeniu obu członów głowica trapezoidalna i koszowa.

glowica_koszowa_nasadnikowa

glowica_koszowa_bez_nasadnika

sztuka_romanska

Sztuka romańska

Architektura romańska stosowała głowice od wczesnych, geometrycznych kostkowych, do późnych, bogatych, blokowo‑kielichowych i kielichowych;
głowica kostkowa powstała w wyniku przenikania kuli i sześcianu, czyli przejścia od okrągłego trzonu kolumny do kwadratowej podstawy arkady;
głowica blokowo‑kielichowa stanowi formę przejściową od głowicy kostkowej do kielichowej (najbardziej charakterystycznej dla gotyku). W zależności od użytych motywów dekoracyjnych rozróżnia się głowice:

• geometryczne (np. głowica plecionkowa),

• roślinne (z przewagą motywów akantu),

• figuralne (postacie zwierzęce i ludzkie);

W sztuce romańskiej szczególnie popularne były głowice figuralne.
W sztuce gotyckiej przeważały głowice roślinno‑pączkowe i różne odmiany głowic liściowych.

glowica_kostkowa

RlXCgF5N98ZIU

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kostkową o kształcie graniastosłupa prostego podstawie prostokąta, który ma zaokrąglone ściany Głowica ma surową konstrukcję, nie posiada żadnych zdobień.

RmNRsSQWE1hPS

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami romańskimi. Kolumny z głowicami zostały wykonane z szarego kamienia. Kształt głowic przypomina graniastosłup prosty o podstawie prostokąta, który ma zaokrąglone ściany. Jedna z głowic posiada delikatne zdobienia - trzy pary schodków które zaczynają się przy szerszej części głowicy. Wnętrze budynku ma surowy wystrój, składający się z gołych cegłówek. Po obu stronach pomieszczenia - ciemne trumny, na jednej z nich napis: JÓZEF KSIĄŻE PONIATOWSKI.

glowica_kostkowa_z_polkolami

RkcECtyOPuHWV

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kostkową o kształcie graniastosłupa prostego o podstawie prostokąta i zaokrąglonych ścianach. Głowica ma surową ma delikatne zdobienia w postaci wymodelowanych półkoli - w tym przypadku trzech półkoli na ścianę.

R1cbo1e8agh9e

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami kostkowymi z półkolami. Kolumny wraz z głowicami zostały wykonane z szarego kamienia. Kształt głowic przypomina graniastosłup prosty o podstawie prostokąta i zaokrąglonych ścianach. Głowice posiadają zdobienia - na ich ścianach wymodelowano trzy półkola - jedno duże, w którym umieszczono dwa mniejsze. Pod mniejszymi półkolami ornament przypominający kwiat. Kolumna posiada zdobienia - płaskorzeźby, które przedstawiają postacie ludzkie - część z nich stoi z bronią. Wnętrze budynku ozdobione jest obrazami z wizerunkiem świętych.

glowica_blokowo_kielichowa

R8EVGbryXQo2J

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę blokowo‑kielichową o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami oraz wymodelowanymi elementami o kształcie liści.

R1U5aB0cn4Byo

Fotografia przedstawia dziedziniec przed którym stoi kolumnada podtrzymująca loggię budynku. Budynek, jak i kolumny są zbudowane z kamienia, ktory ma kolor złotego piasku. Głowice na kolumnach mają kształt ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione wymodelowanymi elementami w kształcie liści akantu. Głowice opierają się na dwóch lub na czterech kolumnach. Na dziedzińcu rosną żywopłoty, które tworzą labirynt.

glowica_zoomorficzna

REFThcWhW6nDB

Czarno‑białą ilustracja przedstawia głowicę zoomorficzną. Rozszerza się ona ku górze. Udekorowano ją rzeźbami w kształcie lwa oraz elementów roślinnych.

RWUzCU4O9SjOt

Fotografia przedstawia detal głowicy zoomorficznej, która ma kształt ściętego ostrosłupa. Głowica jest bogato zdobiona figurami ptactwa - część ptaków stoi (bez głów) a część siedzi na gałęzi.

glowice_gotyckie

Głowice gotyckie

glowica_lisciasta_wczesnogotycka

RkW5JoQOYh4t5

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę liściastą wczesnogotycką o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami w kształcie liści.

RYok4w4qP5ZCl

Zdjęcie przedstawia starożytny kamienny budynek z kilkoma kolumnami i witrażami. Wygląd tej budowli sugeruje, że może to być średniowieczna katedra lub kaplica, prawdopodobnie używana jako miejsce kultu przez wieki. Ściany budynku wykonane są z szarych kamieni, ułożonych starannie w skomplikowany wzór, zaś dach zdobią wysokie wieże i arkady. Po obu stronach ściany znajdują się zdobiące witraże. W każdym oknie zastosowano wiele kolorowych szklanych elementów, takich jak niebieski, zielony, żółty i czerwony, tworząc piękne wzory i pozwalając barwnemu światłu przenikać do wnętrza.

glowica_paczkowa_wczesnogotycka

R1XuShfRIYoFy

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę pączkową wczesnogotycką o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami w kształcie pączkujących gałęzi - czyli takich, gdzie na poszczególnych gałęziach pojawią się owoce.

R7yxdoMuvZIU5

Zdjęcie przedstawia świątynie z witrażami. Budynek jest wykonany z ciemnego kamienia i prezentuje piękną gotycką architekturę. W głównej fasadzie znajdują się kilka wysokich arkad, prowadzących do głównego wejścia, które flankują dwie kolumny po obu stronach. Wnętrze świątyni zawiera rzędy ławek prowadzących do ołtarza na przedzie. Obok jednego z okien znajduje się okrągły wzór z centralną gwiazdą.

glowica_lisciasta_z_winorosla_dojrzaly_gotyk

RrY978JMXgMEm

Ilustracja przedstawia głowicę liściastą z winoroślą, którego ornamenty na górnej części filaru przypominają kształtem liście winogron, pomiędzy którymi znalazły się grona.

RN823SnoaM3m5

Na tej fotografii przedstawiono dużą, bogato zdobioną salę z licznymi witrażami. Ściany wykonane są z kamienia, a podłoga ułożona w symetryczny wzór z kafelków. Przestrzeń jest zaopatrzona w kilka rzędów krzeseł, z każdym z nich posiadającym poduszki. W centralnej części pomieszczenia znajduje się ołtarz otoczony dwoma stołami po bokach. Całość wieńczy sklepiony sufit zdobiony wzorami, oraz witraże umieszczone powyżej. Kaplica została zbudowana w stylu gotyckim, co można zaobserwować w charakterystycznych cechach takich jak ostrołukowe łuki, żeberkowe sklepienia, przypory oporowe i inne elementy typowe dla średniowiecznych kościołów.

glowica_z_suchymi_liscmi_pozny_gotyk

RyJYjej348zr1

Ilustracja przedstawia głowicę z suchymi liśćmi, której ornamenty na górnej części filaru przypominają kształtem wysuszone liście drzew.

R1MwDMtjY64yY

To zdjęcie ukazuje dużą kamienną kolumnę z rzeźbami i zdobieniami. Kolumna znajduje się na zewnątrz, prawdopodobnie w pobliżu kościoła lub innego obiektu sakralnego. Podstawa kolumny zdobiona jest licznymi ornamentami w formie wolut, które służą celom dekoracyjnym. Również krawędzie kolumny ozdobione są dekoracyjnymi elementami.

wybrane_ornamenty

Wybrane ornamenty

akant

akant, roślina o dużych, głęboko wyciętych liściach i zebranych w kłos kwiatostanach, rosnąca w stanie dzikim w krajach śródziemnomorskich; pierwowzór ornamentów znanych pod nazwą liścia, kwiatu i wici akantu, stosowanych szeroko w ornamentyce od starożytności do czasów współczesnych. Typy tego ornamentu wytworzone w starożytności, w różnych okresach stylowych przybierały rozmaite formy:

• akant mięsisty o wielkich bujnych liściach, występujący ok. 1680 90;

• akant suchy, typowy dla lat ok. 1700;

• akant płomienisty, od ok. 1725 najbardziej charakterystyczny, obok rocaille, ornament rokoka

Najbardziej zbliżony do rośliny jest liść akant stosowany pojedynczo (np. w konsolach), w układzie kielichowym (np. w głowicach korynckiej i kompozytowej) i we fryzach ciągłych; (gr. ikanthos).

R1UO8c0l2ZqmJ

Ilustracja przedstawia ornament, który swoim kształtem przypomina liście rośliny - akantu. Liście są szerokie i lekko opadające u góry.

arabeska

Ornament roślinny wywodzący się z hellenistyczno - rzymskiego ornamentu wici roślinnej., często stosowany w sztuce islamu jako stylizowany, coraz bardziej odchodzący od naturalnych wzorów ornament roślinny, wici winorośli, palmety i akantu. W późniejszych formach łączono go z motywami geometrycznymi, wywodzącymi się od owoców (np. granatu) i nawet figur oraz epigraficznymi (kaligraficznymi). Ornament arabeskowy stosowany był w dekoracji architektonicznej i rzemiośle artystycznym z tendencją do pokrywania nim maksymalnie dużej części dekorowanej powierzchni. W Europie stosowana od okresu wczesnego renesansu, typowa zwłaszcza dla tego stylu i dla klasycyzmu; arabeska nawiązywała bezpośrednio do wzorów ant. Wić oparta na wzorach z natury, plastyczna, stylizowana, zawsze w układzie symetrycznym (jako ornament pionowy, poziomy lub ciągły wokół pól), uzupełniana była często innymi motywami; występowała we wszystkich gałęziach sztuki.

RDsnitD7C3w8t

Fotografia przedstawia przykład arabeski - ornamentów roślinnych, które wiją się na szerokości całej ściany. Na końcach zwiniętych gałęzi są różnego rodzaju kwiaty oraz liście.

arkadowy_fryz

Fryz złożony z arkadek, typowy głównie dla architektury przedromańskiej i romańskiej, umieszczany zazwyczaj pod okapem na zewnętrznych ścianach budowli, rzadziej w podziałach elewacji frontowych i w szczytach, wyjątkowo we wnętrzach; stosowany samodzielnie lub dla połączenia lizen (tzw. układ lombardzki) czy kolumienek przyściennych; arkadki bywają półkoliste, ustawiane obok siebie, lub przeplecione (wyłącznie w architekturze ceglanej), a od końca XII w. i w XIII w. także trójlistne i ostrołukowe (wsparte niekiedy na konsolkach lub na krótkich podwieszonych służkach). Motyw fryzu arkadkowego stosowano także w wyrobach rzemiosła artystycznego.

R14hn1E1VqxHN

Fotografia przedstawia fryz arkadowy, czyli zdobienie w formie łuków umieszczone na murze. Arkady zbudowane są z pomarańczowych cegieł. Drugie tło fotografii stanowi wieża, w której umieszczony został dzwon.

astragal

Ornament ciągły w formie półwypukłego rzędu pałeczek ułożonych na przemian z perełkami lub krążkami; również profil, często dekorowany, oddzielający w kolumnie trzon od głowicy; występuje od starożytności w architekturze, rzeźbie i wyrobach rzemiosła artystycznego.

R1SeAQVsrQJwQ

Fotografia przedstawia ornament, który składa się z rzędu kamiennych krążków i kołeczków. Elementy te ułożone są obok siebie - w tym przypadku: dwa krążki - kołeczek - dwa krążki.

esownica

Element dekoracyjny lub motyw ornament, zwinięty z obu stron w woluty, zazwyczaj nierównej wielkości, nadające mu kształt litery S, nazywany często podwójną wolutą; występował w renesansie, manieryzmie i baroku w postaci konsolek podtrzymujących gzymsyGzymsgzymsy koronujące, ganki balkony itp., jeden z najczęściej stosowanych motywów na grzebieniach attyk renesansowych. Charakterystyczną formę esownicy mają tzw. spływy wolutowe.

RhJQHeJ0X1b2M

Fotografia przedstawia ornament, który umieszczony został na podporze balkonu. Esownica ma kształt zawijasów, przypomina rogi barana.

feston

Motyw dekoracyjny w formie podwieszonego po bokach, zwisającego ku dołowi pęku kwiatów, liści czy owoców lub podwieszonej w ten sposób draperii; punkty podwieszenia wyróżnione są często guzem i przewiązane swobodnie wstęgą lub kokardą. Stosowany w starożytności, zwłaszcza w Rzymie, a także w dekoracji i ornamentyce renesansu, manieryzmu, baroku i klasycyzmu.

R19BSme7OzRvM

Fotografia przedstawia ornament, który umieszczony został na ścianie budynku. Ma on kształt litery M i składa się z wymodelowanych liści oraz wstążek. Ornament wisi na tle jasnej ściany.

groteska

Ornament roślinny składający się z wici, w którą wplecione są motywy figuralne i zwierzęce, owoce, kwiaty, panoplia, fragmenty architektoniczne i elementy fantastyczne. Groteska powstała w sztuce rzym. I w. n.e., a w okresie renesansu i klasycyzmu była, w połączeniu z arabeską, jednym z najbardziej charakterystycznych motywów dekoracji malarskiej i rzeźbiarskiej (z niemieckiego: Groteske, z francuskiego: grotesque 'dziwaczny, dziwaczność').

R11JzUDUjvAhU

Ilustracja przedstawia tak zwaną groteskę, czyli elementy sobie przeciwstawne. Pracę można podzielić na trzy sekcje - górną, centralną, dolną. Sekcja górna składa się z dwóch postaci, które zostały rozmieszczone w górnym lewym i górnym prawym rogu pracy. Pierwszą z przedstawionych jest postać o ludzkiej twarzy i tułowiu - zamiast ramion ma puchowe drobne skrzydła, a zamiast nóg - długi kij. Postać ma wyłupione oczy, na jego twarzy widoczny jest ból i cierpienie. Drugą z przedstawionych, jest postać o żeńskim tułowiu, męskiej twarzy - zamiast ramion ma puchowe drobne skrzydła, a zamiast nóg - długi kij. Pomiędzy tymi bytami wisi hak wraz z lampionem, który od dołu podgrzewany jest płomieniem ze świeczki. Centralną sekcję pracy stanowi olbrzymi nietoperz wiszący pod lampionem. Ma on rozłożone skrzydła oraz duże królicze uszy. Na jego skrzydłach siedzą konik polny oraz ślimak. Dolną sekcję dzieła stanowią dwie postaci o ludzkich tułowiach, twarzach, z rogami na głowie, ale zamiast nóg mają łodygi rośliny, które kończą się liśćmi. Pomiędzy postaciami tarcza z wizerunkiem postaci z długim zarostem i rogami na głowie oraz miecze, włócznie, halabardy. Tło stanowią ornamenty roślinne.

kandeblarowy_ornament

Ornament w formie świecznika połączonego często z motywami arabeski lub groteski; ułożony w układzie symetrycznym. Jeden z typowych ornamentów o rodowodzie antycznym, rozpowszechniony w okresie renesansu i klasycyzmu; stosowany głównie w dekoracji rzeźbiarskiej, płycin, pilastrówPilasterpilastrów i cokołów, rzadziej w malarstwie i grafice.

Rt3CIbeS9FziX

Ilustracja przedstawia tak zwaną groteskę, czyli elementy sobie przeciwstawne. Pracę dominuje trzypiętrowa konstrukcja, która swoim kształtem przypomina paterę. Najważniejsza postać stoi na samej górze konstrukcji - opiera się o dwie kolumny, zza których wystają dwie płonące pochodnie - jest to motyw wielokrotnie powtarzający się również w dolnych sekcjach dzieła. Postać stojąca na szczycie konstrukcji ma nienaturalnie duży brzuch, wąskie biodra oraz bardzo szerokie uda. Nieco niżej, w centralnej części dzieła siedzą dwie postaci o małpich twarzach, pozbawione są ramion, zamiast nich mają skrzydła. Jedna z postaci patrzy się w lewo, a druga w prawo. Niżej dwie nagie postacie o ludzkim tułowiu i rogatych głowach tańczą nago. Pod nimi ptaki przyczepione do genitaliów. Postacie dmą w rogi, z których wydobywa się ogień. Obok postaci stworzenia z piersiami i skrzydłami. Na samym dole dwie postacie, które wyglądają jak psy, ale mają wężowy tułów.

lamberkin

Element dekoracyjny w formie pasa tkaniny wyciętego w zęby, zdobionego galonem, frędzlami i chwastami, stosowany jako krótka firanka lub obramienie zasłon, baldachimów itp.; szczególnie popularny w XVI‑XVIII w.; 2) ornament w kształcie tzw. lambrekinowym; stosowany w dekoracji architektonicznej w kamieniu, stiuku i drewnie oraz w ornamentyce wszystkich działów rzemiosła artystycznego, zwłaszcza meblarstwa, tkactwa, brązownictwa, złotnictwa; popularny m.in. w dekoracji ołtarzy, ambon, stalli i innych sprzętów wyposażenia kościelnego, wieńczący ich górne partie; (franc. ambrequin).

Rl3CiWJLm1amV

Ilustracja przedstawia element dekoracyjny. Na górze znajduje się pas wycięty w zęby, z powtarzającymi się wypukłościami i wklęśnięciami, którego na samej górze wieńczy zawijany element. Z górnego pasa zwisa krótka zasłona.

maureska

Moreska - ornament płaszczyznowy ze splecionych wici roślinnej o silnie stylizowanych łodygach, liściach i kwiatach w układzie symetrycznym, wypełniający szczelnie pole dekoracji. Wykształcony w sztuce islamu na tradycjach hellenistycznych, powszechny w Europie okresu renesansu, szczególnie w rzemiośle artystycznym (mozaiki marmurowe, intarsje, damaskinaż, haft itp.); (franc. mauresaue, z hiszp.).

R6kRb1z2EjkuQ

Grafika przedstawia maureskę, czyli rodzaj ornamentu, który charakteryzuje się tym, iż występują tutaj elementy roślinności, na przykład przeplatające się łodygi, liście i kwiaty, ułożone symetrycznie.

meander

Ornament pasowy z linii lub listwy załamującej się rytmicznie pod kątem prostym; na tym schemacie powstał szereg wariantów meandrów, np. z dwóch równoległych linii czasem zachodzących na siebie i przenikających się wzajemnie odcinków, załamanych pod kątem prostym; (od gr. Maiandros w Karii, Azja Mniejsza, słynnej z krętego biegu).

R1B0zMtuLXXQG

Ilustracja przedstawia element dekoracyjny, który składa się z dwóch pasków ułożonych poziomo. U góry znajduje się szerszy pasek, który na brzegach ma cienkie białe paski, a pomiędzy nimi - wzory geometryczne, stworzone z białego paska, załamującego się pod kątem prostym. Pod spodem znajduje się drugi, taki sam pasek, tylko w mniejszej skali.

okuciowy_ornament

Ornament manierystyczny, składający się z motywów naśladujących płaskie żelazne okucia, wycięte w kształcie listew i ażurowych plakiet, wśród których występują m.in. kaboszony, małe rauty i elementy imitujące główki gwoździ, nitów itp., elementy fantastyczne, groteskowe, roślinne Ornament okuciowy ukształtował się w poł. XVI w. w Niderlandach i szybko rozpowszechnił się w środkowej i północnej Europie, trwając do 1. ćw. XVII w. Ma charakter płaszczyznowy; wykonywany w kamieniu, stiuku, metalu i drewnie. Stosowany w dekoracji architektonicznej i rzeźbiarskiej, w snycerstwie (ołtarze, stalle, konfesjonały, ambony, meble itp., był naśladowany niekiedy także w intarsji), w rzemiośle artystycznym, najczęściej w złotnictwie; rzadko jako ornament malarski Występuje często w powiązaniu z ornamentem zwijanym (zwany wówczas okuciowo‑zwijanym).

R2Y0PKuRlsg91

Na zdjęciu ukazano element budynku, umieszczony na murowanej ścianie. Jest to kamienne, kwadratowe pole, które kolorem przypomina zardzewiały metal. Na nim wykonano zdobienie w kształcie pasków tworzących różne wzory geometryczne i zakończone zawijasami oraz elementami roślinnymi.

palmeta

Motyw dekoracyjny w formie rozłożonego wachlarzowo, symetrycznego, stylizowanego liścia palmy; od czasów starożytnych stosowany powszechnie w architekturze, malarstwie i rzemiośle artystycznym Występuje pojedynczo bądź w rytmicznym szeregu tworząc ornament ciągły; (franc. palmette).

R10z7FsCmEGpq

Zdjęcie przedstawia ozdobny element architektoniczny wykonany z kamienia. Stoi na niewielkiej, płaskiej podstawce. Następnie, na dole ma dwa symetryczne, zawijane elementy. Większą część elementu zajmuje motyw liścia palmy, rozłożonego symetrycznie.

panoplia

Motyw dekoracyjny w postaci wiązki krzyżujących się elementów uzbrojenia, jak rozmaitego rodzaju oręż, zbroje, a także sztandary, proporce, itp., wkomponowany najczęściej w określony kształt geometryczny (np. w prostokątną, kwadratową, rzadziej kolistą płycinę); szczególnie charakterystyczne dla sztuki renesansu i baroku zwieńczenie panopliowe; (gr. panoplia).

RXhUoKbUGwDLA

Ilustracja przedstawia fragment budynku, na którym umieszczono elementy dekoracyjne. Na prostokątnym polu znajduje się w centralnej części okrągła tarcza z wyrytą głową żołnierza z lewego profilu. Za tarczą umieszczono dwa krzyżujące się miecze, z rękojeściami w górnej części. Pomiędzy tymi elementami umieszczono jeszcze liście na długich gałązkach. Z obu stron zdjęcia znajdują się balkony z dekoracyjnymi barierkami.

plecionka

Ornament złożony z linii, wstęg, taśm, pasów albo listew (plecionka geometryczna), ciał zwierzęcych lub wstęg z głowami i kończynami zwierzęcymi (plecionka zwierzęca), łodyg roślinnych albo wstęg z liśćmi i kwiatami (plecionka roślinna); elementy p. zachodzą na siebie raz górą raz dołem (jak w koszykarstwie lub tkactwie), splatają się często w zawiłe układy ósemek, spirali, warkoczy itp.; znana była już w czasach prahistorycznych; najpopularniejsza w sztuce Bliskiego Wschodu i wczesnego średniowiecza. Występuje w sztuce w licznych odmianach; jest charakterystycznym ornamentem wyrobów rzemiosła artystycznego, stosowana również w architektonicznej dekoracji rzeźbiarskiej (plecionka romańska), w malarstwie miniaturowym (iluminowane plecionki iryjskie), w mozaikach.

R1D8L9WOQJNqP

Rysunek przedstawia wzór ornamentu, który ciągnie się w poziomie. Ornament jest złożony z pasów, które tworzą układy podobne do okręgów i ósemek. We wzór wkomponowane są również trzy podobne do siebie elementy roślinne. Tło stanowią poziome kreski.

rocaille

Ornament charakterystyczny dla rokoka (od ok. 1730), o fantazyjnej asymetrycznej i nieregularnej formie, płynnych i strzępiastych konturach, imitujący kształty stylizowanych małżowin, muszli (stąd zw. czasem ornamentem muszlowym); z czasem wzbogacony kogucim grzebieniem (ok. 1750) lub formą jakby zamarłych w bezruchu grzywaczy morskich. Stosowany w rzemiośle artystycznym (drewno, brązy, porcelana), także w rzeźbie architektonicznej i dekoracji wnętrz (franc. 'muszla').

RYYDjk4UXy10n

Ilustracja przedstawia kilka ornamentów w tym samym stylu, ułożonych obok siebie. Czarnym kolorem, cienką kreską narysowano skręcające się w różne strony wzory. Przypominają one morską falę czy też muszlę. Często skręcają się w półokrąg. Końce tych półokręgów są delikatne i zwężone. Miejscami pojawiają się też spiralnie skręcone elementy przypominające młody pęd. Na niektórych elementach umieszczono siedzące dzieci o pulchnych kształtach.

wstegowy_ornament

Wstęgowy ornament, ornament późnobarokowy oparty na motywach wstęgi; wykształcił się we Francji ok. 1690 r., stosowany w całej Europie w I poł. XVIII w. W ornamencie cęgowym. właściwe wstęgi biegną liniami łagodnymi; początkowo były ciężkie i zwarte, traktowane naturalistycznie, często karbowane, stosowane w układach swobodnych, przeplatające się, wiązane w węzły i kokardy; jako motywy towarzyszące występowały: kampanule, lambrekiny, kartusze, kratki, espagnolettes, motywy chińskie; stopniowo wstęgi stawały się lżejsze, bardziej stylizowane, skręcające się w esownice.

RNrA2N5SwcA0s

Na zdjęciu zaprezentowany został fragment czerwonego materiału, na którym wyszyte zostały ornamenty, niegdyś prawdopodobnie w złotym kolorze, jednakże wraz z upływem czasu kolory wyblakły i teraz są beżowe.

zwijany_ornament

Rollwerk, ornament kartuszowy, zwijany, ornament manierystyczny operujący formami taśmy, jakby wycinanej z blachy, komponowany przestrzennie, o zakończeniach zwijających się łagodnie lub spiralnie. Ukształtował się we Francji (szkoła Fontainebleau), rozwinięty w Niderlandach ok. poł. XVI w., rozpowszechnił się w całej środkowej Europie, gdzie trwał do 2. ćw. XVII w. Stosowany w dekoracji architektonicznej i rzeźbiarskiej (portalePortalportale, nagrobki i obramienia otworów, tablic, kartusze itp.), snycerstwie (ołtarze, stalle, konfesjonały), w różnych działach rzemiosła artystycznego, malarstwie itp.; występuje często w połączeniu z ornamentem okuciowym, zwanym wówczas okuciowo‑zwijanym.

RWMGKRUAZjQLC

Rysunek przedstawia portret mężczyzny, pozującego z prawego profilu. Portret znajduje się w owalnej ramie z wypisanymi na niej dookoła słowami. Na zewnątrz ramy znajdują się zwijane ornamenty. Po prawej i lewej stronie portretu znajdują się po dwa zwijane do środka ornamenty. Na górnych rogach portretu ornamenty zwijają się na zewnątrz. Każdy z nich wygląda jak szeroki pasek zwijanej blachy. Tło jest złożone z czarnych, poziomych linii.

Prezentacja

Prezentacja multimedialna

Zapoznaj się z prezentacją, która porusza kwestię stylu secesyjnego oraz art deco. Prezentacja składa się z interaktywnych stron, na których umieszczone zostały filmy związane z wnętrzami i detalami dekoracji zewnętrznych. 

Cwiczenia

Podsumowanie

Zarówno wystrój wnętrza, jak i dekoracja zewnętrzna łączą się z czasami, w których powstały obiekty. Dzięki niektórym z nich rozpoznasz styl, możesz określić czas powstania, czy wskazać wpływ detali na charakter budynku lub wnętrza. Dekoracje, zarówno wnętrza jak i architektury na zewnątrz, świadczą o zróżnicowaniu styli oraz umożliwiają ich identyfikację.

Ćwiczenia

R1c90tHwlYJwP1

Ćwiczenie 1

Odpowiedz na pytanie. Kiedy po raz pierwszy pojawił się styl Art déco? Możliwe odpowiedzi: 1. Lata 20 XX wieku, 2. Lata 30 XX wieku, 3. Lata 50 XIX wieku

1

Ćwiczenie 1

Wybierz styl wnętrza, z którym jest związana poniższa lampa.

RaprqK0ilUrjv

Obraz przedstawia przemysłową, rdzawą lampę bunkrową

R1YHu1V7ESXx8

Wybierz styl wnętrza, z którym jest związana poniższą lampą.

Wybierz styl wnętrza, z którym jest związana poniższą lampą.

R1D4byo0XhzqZ2

Ćwiczenie 3

Uzupełnij tekst. Styl Tu uzupełnij jest trendem aranżacji wnętrza, inspirującym się przestrzenią fabryczną. Wykształcił się w latach Tu uzupełnij. (wpisz liczbę) XX wieku. Ze względu na industrialny charakter, nawiązanie do przemysłowego charakteru i dużych magazynów, doskonałym rozwiązaniem jest Tu uzupełnij układ pomieszczeń, zapewniający swobodę. Głównymi elementami wystroju są odsłonięte ceglane ściany, surowe, Tu uzupełnij tynki, oddające charakter loftów o rustykalnym charakterze.

Uzupełnij tekst. Styl Tu uzupełnij jest trendem aranżacji wnętrza, inspirującym się przestrzenią fabryczną. Wykształcił się w latach Tu uzupełnij. (wpisz liczbę) XX wieku. Ze względu na industrialny charakter, nawiązanie do przemysłowego charakteru i dużych magazynów, doskonałym rozwiązaniem jest Tu uzupełnij układ pomieszczeń, zapewniający swobodę. Głównymi elementami wystroju są odsłonięte ceglane ściany, surowe, Tu uzupełnij tynki, oddające charakter loftów o rustykalnym charakterze.

2

Ćwiczenie 3

Powiąż styl zaprezentowany poniżej ze współczesnym wnętrzem. Rozpoznaj jego nazwę.

R1Arj4e00GwFP

Powiąż styl zaprezentowany poniżej ze współczesnym wnętrzem. Rozpoznaj jego nazwę.

R1cMcpDmftNNv

Powiąż styl zaprezentowany poniżej ze współczesnym wnętrzem. Rozpoznaj jego nazwę.

Powiąż styl zaprezentowany poniżej ze współczesnym wnętrzem. Rozpoznaj jego nazwę.

R15LQ1YeX7OjH

Możliwe odpowiedzi: 1. secesyjny, 2. art déco, 3. rokokowy, 4. glam, 5. industrialny

Slownik_pojec

Słownik pojęć

Baza

Baza

to element architektoniczny, który znajduje się na dolnej części trzonu kolumny i służy jako połączenie między kolumną a podłożem lub innym elementem konstrukcyjnym.

R1GAYkPYRGxC2

Czarno‑biała ilustracja przedstawia kolumnę - element architektoniczny służący jako podpora konstrukcyjna lub jako ozdoba. Kolumna ma żłobione ścianki. Kolorem czerwonym, za pomocą przerywanej linii oznaczono bazę kolumny.

Głowica kolumny

Głowica kolumny

najwyższa, wieńcząca część kolumny, filaru lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi.

RqBQDI5EZUQuh

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę jońską, na której spoczywa konstrukcja budynku. Głowica dorycka ma kształt podobny do baraniego rogu, na którym spoczywa element dekoracyjny i konstrukcyjny służący jako podstawa dachu.

Trzon kolumny

Trzon kolumny

Trzon kolumny to wertykalny, cylindryczny lub lekko stożkowy element kolumny, który stanowi główną część pomiędzy bazą a kapitelem (głowicą). Jest to widoczna część kolumny, która wznosi się w górę i tworzy pionową osią budynku lub innej konstrukcji, w której jest używana. Trzon kolumny ma kluczową rolę w definicji charakteru i stylu architektonicznego oraz w proporcjach całej kolumny.

R1PvfGcWO37FE

Czarno‑biała ilustracja przedstawia kolumnę - element architektoniczny służący jako podpora konstrukcyjna lub jako ozdoba. Kolumna ma żłobione ścianki. Kolorem czerwonym za pomocą czerwonej przerywanej linii oznaczono trzon.

Notatki ucznia

Galeria

Galeria

RVIxDB2NbZpbg

Ilustracja przedstawia pokój, ze ścianami pokrytymi dekoracyjnymi kamieniami. Ramy okienne, listwy podłogowe, podpory, podpory dachowe oraz schody wykonane są z drewna. Po lewej stronie pokoju widać podłużny 5 żebrowy grzejnik, dwa okna, a pomiędzy nimi niebieski obraz w  białej ramie. W lewym rogu pokoju znajduje się czarny piec, z czerwoną blachą nad szklanymi drzwiczkami. Pod piecem leży drewno kominkowe. Przed piecem znajdują się dwa białe fotele z biało czarnymi poduszkami, a pomiędzy nimi znajduje się drewniany stół ze szklanym blatem. Na stole znajduje się roślina w koszyku. Po prawej stronie pieca znajduje się kolejne drewniane okno z rośliną na parapecie. Po prawej stronie foteli są drewniane kręcone schody z białymi podpórkami. W prawej części pokoju widać płaski wyłączony telewizor powieszony na ścianie. Po jego prawej stronie stoi półka z dokumentami, a naprzeciwko kolejny biały fotel.

Rkxz8SxPGTjeC

Na obrazie widać pokój, w którym przeważa kolor butelkowa zieleń. Po lewej stronie pokoju widać drewniane drzwi, koloru ciemnobrązowego ze złotymi akcentami. Po prawej stronie drzwi na ścianie widać włączoną lampę. Lampa oprócz szkła na froncie, posiada złote łączenia oraz mocowanie ścienne. Z sufitu również zwisa lampa ze złotymi akcentami. Na środku pokoju widać stół. Stół posiada dwie szerokie podpory obite materiałem w kolorze butelkowej zieleni. Blat stołu jest czarny i połyskliwy. Na stole widać złotą tacę, na której widać cztery butelki ginu Hendricks. Przy stole znajdują się dwa proste krzesła obite takim samym materiałem jak podpory stołu. W prawym rogu pokoju widać dużą roślinę, której liście sięgają sufitu.

RGN7Ef0XAbpz2

Na obrazie widać pokój w którym przeważa czarny kolor. Lewa ściana pokoju jest obłożona czarnym granitem, prawa ściana jest zaś obłożona żółtą tapetą z egzotycznym wzorem, który przypomina powielony, rozłożony wachlarz. Na lewej ścianie pomiędzy granitowymi ściankami widać granitową ścianę, ze złotym obramowaniem. W centrum ściany widać lustro, w którym odbijają się czarne drewniane drzwi ze złotymi akcentami. Na krawędziach tej ściany znajdują się dwie lamy z czarnymi kloszami. Przed ścianą leży wielka czarna sofa, na której znajduje się 6 białych poduszek. Po lewej stronie sofy widać złoty stolik, Podstawa stolika przypomina dzwon. Na stoliku znajdują się dwie książki. Przed sofą widać drewniany stół. Nogi stołu są złote. Na stole znajduje się geometryczna miska z dwoma świecznikami.

R3ktmKjpvzzCe

Na obrazie widać pokój w którym przeważa kolor beżowy. Na ścianie widać tapetę w romby, połowa rombów ma kolor ciemnego beżu, a druga połowa jasnego beżu. W centrum ściany widać lustro w kształcie słońca, a po obu jego stronach widać po jednej lampie w kształcie prostopadłościanu. Pod lustrem widać skórzaną sofę, z symetrycznie ułożonymi poduszkami w różnym kształcie i kolorze. Po obu stronach sofy znajduje się złota lampa z grafitowymi kloszami. Przed sofą widać ciemną, drewnianą ławę z zawijanymi nogami. Na stole znajduje się czarna taca z chusteczkami oraz dwa czarne owalne pudełka. Po lewej oraz prawej stronie stołu widać fragmenty czarnej kanapy z paskowanej skóry. Lewa strona pokoju posiada białe drzwi z beżowymi akcentami.

RidCQkgmsUfys

Na ilustracji widać pokój w surowym stanie. Ściana tylna, prawa oraz sufit są w kolorze szarego betonu z czarnymi przetarciami. Ściana z lewej strony jest oklejona tapetą imitującą mur z cegły. W lewym dolnym rogu ilustracji jest biały blat kuchenny w kształcie litery L. Pośrodku blatu znajduje się kuchenka elektryczna, pod nią znajduje się piekarnik ze srebrnym wykończeniem. Na kuchence stoi srebrny garnek, z którego uchodzi para wodna. Nad kuchenką widnieje uchwyt ścienny, na którym wiszą akcesoria kuchenne. Nad uchwytem widać srebrny okap. Na łączeniu stołu znajduje się biały ekspres do kawy. Po dwóch stronach blatu stoją trzy metalowe krzesła. Za częścią kuchenną znajduje się strefa salonową. Na lewej ścianie znajdują się trzy obrazy z białym tłem. Pod obrazami jest szara sofa. Na tylnej ścianie znajdują się drzwi oraz okno balkonowe, zasłonięte w ¾ roletą bambusową. Przed sofą stoi mały stolik z czarnymi podporami w kształcie diamentu z drewnianym blatem. W prawym rogu pokoju znajduje się różowy fotel, który posiada metalową nóżkę. Po prawej stronie fotela widać drewnianą komodę. Na komodzie znajduje się płaski telewizor. Z sufitu zwisa żyrandol pająk. Posiada on 10 żarówek.

Rx9A6cLcYn9od

Ilustracja przedstawia pomieszczenie pokryte cegłą. Na prawej ścianie widnieje duże fabryczne okno z wbudowanym wiatrakiem w lewej jego części. Pod oknem stoją dwie komody. Obie komody są ciemne, ale posiadają one kontrastowe do ich koloru jasne drzwiczki. Na lewej komodzie jest lampka, szklany wazon na książkach, robot z żarówką na głowie oraz podświetlany znak taxi. Na prawej komodzie zaś stoi lampka, industrialny zegar oraz czerwony wazon. Drzwi prawej komody są otwarte. W środku tej komody są książki, puszki i kartony. Na lewej ścianie widać duży metalowy, rdzawy grzejnik. Zaraz przy nim znajdują się mosiężne metalowe, rdzawe schody. Na ścianie za schodami widnieje ceglany łuk, a w nim dalszą, pustą część pomieszczenia. Przed schodami stoi duża skórzana kanapa na metalowych wspornikach. Po lewej stronie kanapy dostrzegamy lampę na metalowym stojaku. Lampa ma czarny klosz. Pod lampą leżą 3 książki. Przed sofą na dywanie stoi stolik. Stolik wspiera się o ruchome kółka. Blat stołu wykonany jest z drewna. Na stole leży książka, na której postawiona jest świeczka. Widać tam również talerz z wypiekami, dwie filiżanki z talerzykami oraz robota, z licznikiem z ruchomymi oczkami zamiast głowy. Tors robota posiada cztery lampki: czerwoną, zieloną, czerwoną, zieloną. Po prawej stronie sofy stoi wysoka czarna lampa na metalowym stelażu.

RaOWVBbOCfSlM

Ilustracja przedstawia pokój. Na ścianie jest tapeta, która przedstawia betonowy mur z przebijającymi się w niektórych miejscach cegłami. Pośrodku stoi duża, beżowa, zamszowa sofa. Stoi ona na dywanie, na którym postawiony jest również malutki stolik. Blat stołu stanowi 7 drewnianych bloczków. No stoliku widać 3 flakony, drewnianą tacę, 2 filiżanki oraz dzbanek. W lewym rogu pokoju stoi drewniana półka, na której znajdują się: książki, zegar, butelki, stare radio, oraz szklana waza. W prawym rogu pokoju znajduje się miniaturowe drzewko w małym, czarnym wazonie. Obok niego stoi podobne miniaturowe drzewko, jest ono jednak pozbawione liści i opiera się o metalową podpórkę. Za drzewkami widnieje drewniane popiersie małpy z okrągłymi kolczykami. Z prawej strony pokoju znajduje się duże okno, składające się z mniejszych kwadratowych okien. Lewy dolny segment okna jest uchylony. Po lewej stronie okna, na ścianie, wisi metalowy zegar. Zegar wskazuje godzinę 10:13. Falowany sufit jest połączony metalowymi łączeniami. Z sufitu zwisają trzy lampy.

Rjjet9J9MlR47

Na ilustracji widać pokój w stylu modernistycznym. Tylna ściana jest pomalowana na biało, posiada jednak rozdzielającą ją czarną listwę, która dzieli ścianę na dziesięć widocznych gemetrycznych płaszczyzn. Po lewej stronie ściany znajduje się wysunięta, niebieska szafka z brązowym uchwytem. Po prawej stronie szafki jest oddzielony fragment ściany, który pomalowany jest na czerwono. Fragment ten posiada trzy puste w środku części. W tych częściach stoją chromowane wazony. Nad czerwonym segmentem ściany, znajduje się biały segment, którego mały kawałek jego prawej strony stanowi kolor pomarańczowy. Przez biały sufit przebiega pomarańczowy pas, z którego zwisa pozłacana lampa. Lampa ta składa się z wielu, szklanych, kolorowych kółek. Na lewej ścianie widnieje przejście do innego pokoju, zasłonięte czerwoną zasłoną. Po lewej stronie przejścia widać wzór składający się z biało‑czarnych pasów ułożonych pod kątem , a pod nim brązowe cegły. Na wysokości cegieł dostrzegamy niebieską szafkę. Naprzeciw tylnej ściany stoi niebieska sofa z drewnianą podpórką. Po prawej stronie sofy stoi szary stolik z modernistyczną lampką. Przed sofą stoi czerwony stolik, na metalowych nogach. Na stole stoją dwa metalowe wazony. W jednym wazonie znajduje się biały kwiat. Koło wazonów leży jeszcze biała książka. Po obu stronach stołu, stoją skierowane do siebie dwa szare fotele na metalowych nogach.

RRivbQmHRVn0Q

Ilustracja przedstawia biały pokój ze złotymi, oraz szarymi akcentami. Tylna ściana pokoju jest przykryta białym granitem. Ściana ta posiada dwie wydzielone części. Po lewej stronie widać lustro, które od podłogi sięga, aż po sufit. Rama lustra jest pozłacana. Prawe część ściany to okno, które również sięga od podłogi, aż po sufit. Po lewej i prawej stronie okna znajdują się szare zasłony. W prawym, tylnym rogu pokoju znajduje się granitowy piedestał, na którym stoi pozłacana statuetka pawia. Po prawej stronie pokoju dostrzegamy białą sofę, a na niej czarną poduszkę. Pod tylną ścianą stoi, taka sama biała sofa, a na niej z lewej i prawej strony, leży większa czarna oraz mniejsza srebrna poduszka. Po lewej stronie sofy widać chromowany stolik w kształcie walca. Po lewej stronie pokoju są dwa niebieskie fotele, pomiędzy którymi stoi metalowy okrągły stolik. Na środku pokoju leżą dwa granitowe stoliki. Na lewym stoi szklany wazon z białymi kwiatami. Na prawym Leżą dwa złote wazony, w lewym wazonie jest biała gałązka. Przed stolikiem widać niebieską kanapę. Na podłodze leży czarny dywan w białe cętki.

RKMDqHEhbrXhk

Ilustracja przedstawia biały pokój w stylu minimalistycznym. Pokój ma kształt litery U. Na tylnej oraz prawej ścianie znajdują się białe zasłony, przez które można zauważyć okna oraz drzwi balkonowe. Lewa ściana ma wydzieloną część, w której dostrzegamy drewnianą komodę, 3 gniazdka elektryczne oraz gniazdko optyczne. Na środku pokoju leżą 3 połączone ze sobą deski, tworzą one stół, którego nóg nie widać. Przy tylnej oraz prawej ścianie stoją dwie szare sofy, które położone są na deskach. Deski te są połączone ze sobą w ten sam sposób jak stół, ale wyposażone są one również w drewniane części, które trzymają sofy. Sufit jest stopniowy, jego prawa część jest położona niżej od lewej, a w jej wnękach naokoło znajdują się lampy Led.

R1BXCye6sJcB9

Ilustracja przedstawia biały pokój. Podłoga pokoju to deski ułożone w zygzak. Na lewej ścianie wiszą dwa białe obrazy w białych ramkach. Po ich prawej stronie znajdują się białe drzwi do garderoby. Na tylnej ścianie widać dwa, duże, czterosegmentowe okna. Na parapecie lewego okna są trzy rośliny w białych doniczkach. Pomiędzy oknami, wiszą dwa białe obrazy w białych ramkach. Obrazy te są położone jeden nad drugim. Pod oknami znajdują się białe, metalowe grzejniki. Na prawej ścianie dostrzegamy otwarte białe, przeszklone drzwi. Pod lewą ścianą stoi duża, biała kanapa na drewnianych nóżkach. Przed kanapą leży dywanik w biało‑czarne paski. Na dywanie stoi drewniany stół, na którym umiejscowiona jest biała poduszka, która zajmuje całą powierzchnię stolika. Pod oknami leży stolik oraz trzy krzesła. Zarówno stolik jaki i krzesła są białe, z wyjątkiem nóg, które mają drewniany akcent. Po prawej stronie widać małą białą komodę, na której leży stos białych książek. Przed komodą stoi kwiatek posadzony w białej donicy.

RT7Vg5tej095A

Ilustracja przedstawia fragment budynku posiadającego dwie kondygnacje, na których wyróżniono okna oraz zdobienia fasady. Na ilustracji umieszczona została pomarańczowa ramka, która okno oraz sąsiadujące z nią dwie kolumny.

R13aqGxnKI3Fv

Fotografia przedstawia fragment bogato zdobionej fasady budynku, w kolorze piaskowca. Przedstawiony fragment posiada liczne reliefy, figury oraz inskrypcje w języku łacińskim. Inskrypcje te umieszczone zostały nad reliefami. Fasada od dołu zawiera: bogato zdobiony fryz, w którym znajdują się kwieciste oraz liściaste wzory. Nieco wyżej sześć reliefów oraz sześć łacińskich inskrypcji przedstawiających kolejno: postać kobiety trzymającej miecz oraz pióro, postać siedzącego mężczyzny z aniołem, okrągłe zdobienie o liściastym wzorze, postać starszego mężczyzny siedzącego razem ze zwierzęciem, okrągły medalion na którym znajduje się podwójna strzałka skierowana do góry oraz litery M i P po obu stronach strzałki. Ostatnim reliefem jest postać kucająca nad głową bydła. Nad inskrypcjami i reliefami wzory - zaokrąglone kwadraty, trójkąty, pióra, liście.

RnTxUkCHHagz5

Czarno‑biała ilustracja przedstawia balkon - posiada on kamienną balustradę, której poszczególne fragmenty przypominają kręgle. Balkon podtrzymywany jest na dwóch zdobionych kamiennych wspornikach, które kształtem przypominają liście.

RjX7w1oZ9BMh7

Fotografia przedstawia bogato zdobiony balkon na jednej z kamienic. Balkon wsparty jest o zaokrąglony wspornik, który zdobiony jest reliefami przedstawiającymi kwiaty oraz liście. Balustrada balkonu została wykonana z żelaznych prętów - część jest prosta, a część powyginana na kształt liści. Balustrada pomalowana jest na niebiesko. Drugie tło stanowi okno zamknięte za białą roletą oraz beżowa elewacja budynku.

R1O4DwUAouuIa

Fotografia przedstawia szarą elewację budynku, na której znajdują się dwa zaślepione otwory okienne, które zostały wykonane z ciemno szarej cegły i kontrastują z jasną gładką elewacją budynku. Okiennice mają kształt od góry zaokrąglonych prostokątów.

R1c4EKSHqGSnr

Fotografia przedstawia kamienną bramę zbudowaną z pomarańczowej cegły. Brama stoi przy dwupiętowym budynku i jest wyższa o około dwa piętra. Na ścianie czołowej bramy znajdują się zaślepione otwory okienne i wyróżniają się od reszty budowli - są szare. Brama pełni funkcjonalną formę - służy jako przejście pomiędzy poszczególnymi częściami miasta.

R1FJlcb6xfDmI

Czarno‑biała ilustracja przedstawia projekt ośmiopiętrowego biurowca. Budynek ten składa się z trzech części - niższej - liczącej cztery piętra, dobudówki liczącej dwa piętra oraz wysokiej - składającej się z ośmiu pięter. Dół budynku stanowią duże okna obejmujące praktycznie cały parter. Na szczycie budynku widnieje neonowy napis w języku francuskim „CAFE -JARDIN” [czytaj: kafe żardę] oraz wysoki maszt antenowy.

R8mc8yf5YE5AD

Fotografia przedstawia piętrowy budynek o jasnej elewacji wykonany w stylu neoklasycystycznym. Budynek jest podzielony na pięć części - dwa boczne skrzydła (najniższe), dwa środkowe skrzydła (średniej wysokości) oraz w centralna część (najwyższa). Do budynku prowadzą trzy pary drzwi. Po jednej parze w środkowych skrzydłach oraz jedna para w centralnej części. Okna na parterze jak i na pierwszym piętrze są rozłożone równomiernie, ale więcej okien jest w górnej części budynku. W centralnej części budynku, na pierwszym piętrze znajduje się taras z kamienną balustradą. Przy szczycie widnieje rzeźba przedstawiająca głowę kobiety.

R1cgzcC2OtlBZ

Ilustracja przedstawia rzut boczny na dom rodzinny. Budynek ma jasne ściany, szary dach, komin oraz uchylne okno dachowe. Ściana boczna została oznaczona pomarańczową ramką - jest pozbawiona jakichkolwiek otworów.

R13AeJRPYYXsy

Fotografia przedstawia nowoczesny budynek, który stoi przy drodze. Budynek ma jasną elewację wykonaną z metalowych paneli w kolorze srebrnym. W budynku nie ma okien ani widocznych otworów wentylacyjnych. Z prawej strony budynku stoi ogrodzenie, a przed budynkiem lampy oświetlające chodniki.

R1WAmx97kr0qD

Czarno‑biała ilustracja przedstawia projekt fasady piętrowego budynku, do którego prowadzą dwa wejścia - z parteru oraz z piwnicy. Do drzwi parterowych prowadzą dwie pary schodów, których balustrada łączy się z ogrodzeniem budynku. Budynek posiada cztery okna w piwnicy (po dwa z lewej i prawej strony), sześć na parterze (po trzy z lewej i prawej strony) oraz siedem okien na pierwszym piętrze (po trzy z prawej i lewej strony oraz jedno nad drzwiami wejściowymi. Dach zdobi attyka z wysoką balustradą oraz z głowicami w kształcie pucharów.

RsjqBUn7GLnhm

Fotografia przedstawia budynek o żółto‑białej elewacji. Konstrukcję budynku można podzielić na trzy części - dwa skrajne skrzydła oparte o kolumnadę, oraz budynek główny składający się z centralnej części oraz dwóch sąsiadująch z nim dobudówek. Budynek ma dwa piętra - pierwsze jak i drugie piętro posiadają taką samą ilość okien - po trzynaście sztuk. Okna rozłożone są równomiernie, ale te znajdujące się na drugim piętrze są mniejsze od tych na piętrze pierwszym. Wejście do budynku jest na parterze - po obu stornach drewnianych drzwi umieszczono dwie figury. Na parterze są również trzy blendy - czyli ślepe otwory użyte jako element dekoracyjny. Do budynku prowadzi szeroka ścieżka, przy której ustawiono figury o kształcie pucharów.

Rnx70leFXIuZV

Czarno‑biała ilustracja przedstawia trzy typy frontonów: grecki joński, rzymski joński oraz rzymski koryncki. Frontony różnią się od siebie zdobieniami oraz głowicami kolumn, na których spoczywają frontony. Najbardziej przyozdobione są głowice korynckie, które zawierają wiele detali i nawiązują swoim kształtem do roślin. Przy ilustracjach frontonów ukazane są trzy typy frontonów - w kształcie trójkąta, w kształcie półkola oraz ściętego u górnego wierzchołka trójkąta.

R14OrSJAcRyBF

Fotografia przedstawia detal budynku o beżowej elewacji oraz bogato zdobiony fronton o kształcie trójkąta. Wnętrze frontonu jest szare, wewnątrz umieszczono fresk przedstawiający grupę osób oraz lwa przebywających nieopodal kolumny, na której umieszczone zostały kamienne tabliczki. Wsród osób można wyróżnić starca siedzącego pod drzewem opierającego się o łopatę, dwie klęczące kobiety, jedna w dłoni trzyma oszczep, a druga trójząb, dwóch mężczyzn - jeden opierający się o kolumnę, a drugi trzymający miecz i tarczę oraz lwa stojącego obok uzbrojonego mężczyzny. U szczytu namalowany został medalion z wizerunkiem zamku. Drugie tło stanowią cztery figury - dwóch mężczyzn i dwóch kobiet oraz dwie postacie trzymające kamienny herb.

R6jfewxzmMAGt

Ilustracja przedstawia fragment fryzu, na którym przedstawiona została scena walki - rozróżnić możemy dwie walczące ze sobą grupy - część walczy konno, a część na nogach. Fryz został oznaczony pomarańczową ramką w celu wyróżnienia elementu architektonicznego od innych elementów.

Rd85bXaRUVe0v

Fotografia przedstawia fragment fryzu na antycznej budowli, o piaskowym kolorze ścian. Fryz składa się z uszkodzonych reliefów - na jednym z nich wyróżnić można tułów konia oraz jeźdźca. Fryz składał się z kilku scen, każda była oddzielona elementem architektonicznym, który przypomina kolumnadę.

RKpZQJJm2h0gZ

Ilustracja przedstawia gzyms, który znajduje się nad kolumną oraz fryzem. Jest on zdobionym elementem architektonicznym, posiada reliefy oraz liczne żłobienia i półkoliste wzory. Gzyms został zaznaczony pomarańczową ramką.

R8g734ts84Lmd

Fotografia przedstawia gzyms na fragmencie budynku zbudowanego z cegieł w odcieniach pomarańczy. Detal przedstawia zdobienie, które swoim kształtem przypomina łuki nad którymi biegnie balustrada.

R1No3QaE3qGYz

Czarno‑biała ilustracja przedstawia kolumnę - element architektoniczny służący jako podpora konstrukcyjna lub jako ozdoba. Kolumna ma żłobione ścianki.

R1O3VVcpVseFV

Fotografia przedstawia pozostałości kolumnady stojącej nieopodal ruin świątyni. Kolumny są wykonane z materiału, który ma kolor piasku, głowice kolumn zostały wykonane w stylu korynckim o czym świadczy ich bogate zdobienie przypominające swoim kształtem liście. W tle znajdują się mury oraz ruiny.

RkdmwhR5xbeLj

Ilustracja przedstawia fragment muru z otworem okiennym oraz zdobieniami w formie łuków, które znajdują się na górze elementu architektonicznego.

Rw1qEqwyJwQ8N

Fotografia przedstawia fragment budynku zbudowano z cegieł w odcienach szarości i pomarańczy. Przeważają cegły szare, a pomarańczowe umieszczono tylko w kilku punktach - pod otworami okiennymi oraz przy elemencie architektonicznym o kształcie łuków.

RPbWRqFgjk39E

Ilustracja przedstawia loggię, czyli łuki biegnące przez całą długość ściany budynku.

RbwJIdJ9C8Bqp

Fotografia przedstawia fragment budynku, w którym znajduje się przykład logii na parterze, pierwszym i drugim piętrze. Za loggiami znajdują się drzwi prowadzące do wnętrza budynku na poszczególnych piętrach. Na obu końcach ścian, przy loggiach znajdują się freski przedstawiające postacie królów na błękitnym tle. między pierwszym a drugim piętrem rozmieszczone zostały medaliony - każdy pod jedną loggią. Na skrajach ścian widnieją daty: 1555 r. i 1999 r.

R1QdIo2u2mBzR

Czarno‑biała ilustracja przedstawia fragment dachu z którego wystaje dobudówka z oknem.

RnKLu15EzTexf

Fotografia przedstawia fragment szarego dachu budynku, z którego wystaje bogato zdobiona dobudówka z oknem - nad szybami umieszczone zostały trzy małe iglice, przed oknem biegnie kamienna balustrada w kolorze szarym.

R10KdUo9wL1sg

Fotografia przedstawia kolorową mozaikę umieszczoną na fragmencie ściany. Mozaika składa się z wielokolorowych miniaturowych kostek, które tworzą obraz - dwóch palet malarskich oraz pucharu przed którym stoi figura kielicha z którego wystają dwa pędzle. Mozaika ma kształt półkola.

R19N7zvus8Oug

Ilustracja przedstawia osiem przykładów naczółków. Pierwszy przykład przedstawia naczółek w kształcie trójkąta, drugi przykład to naczółek w kształcie trójkąta ale z szerszymi ściankami, trzeci przykład to naczółek w kształcie trójkąta z okręgiem pod górnym wierzchołkiem. Czwarty przykład to naczółek w formie trójkąta ale z wyciętym pięciokątem. Piąty naczółek jest w trakie półkola, szósty to przykład naczółka o kształcie półkola z wyciętym półokręgiem u szczytu. Siódmy nacżółek to przykład bogato zdobionego elementuy architektonicznego, którego boki wyglądają jak zwinięte języki. Ósmy typ naczółka to mocno zmodyfikowany naczółek półkolisty z wyciętą wewnątrz elipsą.

RGA4EwivB4TiU

Fotografia przedstawia budynek o bogato zdobionej elewacji w kolorze piasku. Budynek ten posiada duże drzwi wejściowe, figury przedstawiające postaci świętych umieszczone w niszach, dwie kolumny podtrzymujące portyk, balkon obok którego znajdują się kolejne figury świętych. Szczyt zdobi naczółek w kształcie trójkąta na którym znajduje się herb w kształcie pionowej elipsy z której wystają rzeźbione liście, ornamenty, orzeł oraz korona z krzyżem.

Rj1jc3ZIX3ibD

Czarno‑biała ilustracja przedstawia niszę, czyli wgłębienie w murze, które służy jako dekoracja.

RVDu45Ds9yvnR

Fotografia przedstawia posąg młodego mężczyzny ubranego w zbroję zakrywającą klatkę piersiową oraz zwiewny materiał okrywający tułów. Na kolanach ma nakolanniki, na dłoniach rękawice, a na nogach - obuwie. Mężczyzna ma krótkie włosy oraz opaskę na czole. W jednej dłoni trzyma miecz, a w drugiej tarczę. Rzeźba mężczyzny została umieszczona w niszy, w ścianie budynku.

R2xiCrjcj3STG

Fotografia przedstawia bogato zdobione wnętrze budynku. Pomieszczenie ma drewnianą podłogę na której stoją dwa krzesła obite czerwonym materiałem oraz ławkę obitą tym samym materiałem. W centrum, przy ścianie stoi marmurowy kominek, na którym stoi zegar. Nad kominkiem lustro ze złotą ramą, identyczne, znajduje się z drugiej strony pokoju, tuż za ławką. Wszystkie ściany zdobione są złotymi listwami i ornamentami. Na suficie freski przedstawiające odpoczywających ludzi.

Ru5GIBwQ8iRjG

Czarno‑biała ilustracja przedstawia pilaster, czyli przyścienny element architektoniczny służący jako podpora lub dekoracja. Pilaster ma kształt spłaszczonej kolumny na niskim cokole i z głowicą w stylu jońskim.

RFMqsOzarEDbJ

Fotografia przedstawia budynek wykonany z cegły o elewacji w kolorze piasku. Do wnętrza budynku prowadzi pięć par drzwi, nad którymi umieszczono okna pierwszego i drugiego piętra. Pomiędzy poszczególnymi oknami rozmieszczono pilastry, czyli spłaszczone kolumny wtopione w mury budynku. Pilastry mają żłobienia na swojej powierzchni, a ich głowice zostały wykonane w stylu korynckim - są bogato zdobione wzorami liściastymi.

RMuweouUyuYZJ

Ilustracja przedstawia portal - czyli zdobienie nad drzwiami wejściowymi. Drzwi wejściowe składają się z dwóch oddzielnych skrzydeł, przedzielone są kolumną, na której znajduje się figura kobiety. Po obu stronach drzwi - kolumny na których ustawione zostały postacie świętych. Nad figurami nisze, wewnątrz których przedstawienia świętych w formie reliefów. Portale są o wiele większe od drzwi.

R1TXaifgrzyGo

Fotografia przedstawia sześć par drzwi, nad którymi umieszczono trzy portale - zdobienia. Drzwi wejściowe składają się z dwóch oddzielnych skrzydeł, przedzielone są kolumną, na której znajduje się figura kobiety. Po obu stronach drzwi - kolumny na których ustawione zostały postacie świętych. Nad figurami nisze, wewnątrz których przedstawienia świętych w formie reliefów. Portale są o wiele większe od drzwi.

REzkcSM3mzXkF

Czarno‑biała ilustracja przedstawia portyk czyli element architektoniczny oparty na kolumnach, który pełni funkcję zadaszenia zewnętrznej części budynku. Drugie tło stanowi budynek, który przylega do portyku.

R1NlNRR8cowQc

Fotografia przedstawia budynek, do którego prowadzą schody. Przed głównym wejściem znajdują się kolumny wraz z portykiem. Na fryzie budynku znajduje się napis, który brzmi: MARIUS CAPRA GABRIELIS F. Powyżej znajduje się kopuła. Na lewym oraz prawym skrzydle budynku, jak i na kopule znajdują się posągi. Przed budynkiem rosną dwa krzewy oraz zielona trawa.

R1SiywqJU0zeA

Czarno‑biała ilustracja przedstawia fragment elewacji budynku, na którym widnieje nazwa w języku niemieckim: „HUTTELDORF”. Wejście do budynku umieszczono z prawej strony ilustracji. Obok drzwi wejściowych okna budynku. Budynek jest jednopiętrowy i posiada bogato zdobioną elewację - obecne są ornamenty oraz zdobienia nad oknami.

R17KRT4rHZ7nR

Fotografia przedstawia budynek przed którym znajduje się ogród. Budynek ma dwa piętra oraz jasną elewację w kolorze jasnego beżu. Do budynku prowadzą dwa wejścia - jedno główne oraz jedno boczne, umieszczone w prawym skrzydle budynku, pod portykiem podtrzymywanym kolumnadą. Budynek posiada dużą liczbę okien - po dwanaście na parterze, trzynaście na piętrze - wliczając w trzy pary drzwi balkonowych. Na drugim piętrze dwie lukarny, nad którymi góruje bogato zdobiony naczółek, na którym umieszczono reliefy z ornamentami roślinnymi.

RUiXVhGtPv5cu

Czarno‑biała ilustracja przedstawia spiczasty element architektoniczny umieszczony na dachu budynku. Element ten swoim kształtem przypomina igłę. Na poszczególnych ścianach znajdują się zdobienia, a na szczycie krzyż.

R1AfVXunB5eRW

Fotografia przedstawia fragment górnej części elewacji budynku, na którym znajdują się sterczyny - elementy architektoniczne swoim kształtem przypominające igły. Sterczyny umieszczone są na kolumnach i mają bogato zdobione ścianki - pełno na nich wypustek oraz kolców. Pomiędzy sterczynami - kamienna balustrada a pod nią rzeźby przedstawiające głowy zwierząt - lwów, psów, kotów i niedźwiedzi.

R1MmMUAg2MtcH

Fotografia przedstawia zaciemnione pomieszczenie, wewnątrz którego wystawiono na ekspozycję malowidła wykonane na kawałku materiału. Każde z malowideł prezentuje sceny religijne - wyróżnić tutaj można scenę wizytacji trzech króli pod szopką, w której urodził się Chrystus. W pomieszczeniu stoją ludzie, którzy podziwiają zawieszone na ścianach dzieła sztuki.

R1aIQLskMrHA5

Fotografia przedstawia średniowieczny zamek z murami obronnymi który stoi na kwiecistej polanie nieopodal stromych klifów i morza. Obok budowli rosną drzewa. Z lewej strony postać mężczyzny w średnim wieku o kręconych brązowych włosach i średniej długości zaroście; w dłoni trzyma księgę, a drugą wskazuje na zamek. Nad głową mężczyzny złota aureola. Nad zamkiem gęste chmury, znad których wyłania się postać mężczyzny w podeszłym wieku - ma długie włosy oraz długą brodę, ubrany jest w różowe szaty. Jedną dłoń ma uniesioną do góry, a drugą wskazuje na zamek.

Ro1e5u9kuxRcW

Ilustracja przedstawia element architektoniczny o kształcie trójkąta, który pełnił funkcję dekoracyjną. Element ten znajduje się nad oknem witrażowym. Na jego powierzchni umieszczono wzory - trójlistne koniczyny, czterokątne figury oraz ornamenty. Kolorem pomarańczowym oznaczono wimpergę.

R9XOSinBVsRjg

Fotografia przedstawia detal budynku - wimpergę - element architektoniczny o kształcie trójkąta, który zdobi fasadę budynku. Element ten został umieszczony nad oknem witrażowym - posiada ażurową konstrukcję, która swoim kształtem i wzorem przypomina łodygę z cierniami. W wewnętrznych krawędziach umieszczono zdobienia, kształtem przypominające stożki oraz ornamenty liściaste. Wewnątrz ażurowej konstrukcji - Jezus wiszący na krzyżu oraz Bóg Ojciec czuwający nad ciałem swojego syna.

R1e9nn3qeJDGd

Fotografia przedstawia fragment budynku zbudowanego z pomarańczowych cegieł oraz zbliżenie na witraż od zewnątrz. Okno podzielone zostało na sekcje składającą się ze 134 elementów - każdy element to fragment witrażu. Okno posiada ukośny parapet.

RAFcQxlK8nG2G

Fotografia przedstawia kolorowy witraż umieszczony na szybie nieopodal piszczałek organowych. Witraż został wykonany z kolorowych kawałków szkła - dominują kolory: czerwony, żółty, niebieski i zielony. Na witrażu przedstawione zostały postaci świętych - osiem pełnych postaci oraz cztery głowy. Pod każdym wizerunkiem umieszczony został tekstowy fragment modlitwy.

R1MRLN5foqa5m

Ilustracja przedstawia wiszącą dobudówkę do budynku, która jest poszerzeniem istniejącego pomieszczenia. Zaprezentowane są trzy rodzaje - mała dobudówka, z dwoma parami okien, większa, z widocznymi czterema parami okien oraz okrągłą, piętrową, która ma aż dziesięć par okien.

R1P5UnpT9hKhl

Fotografia przedstawia element architektoniczny - wykusz, który wystaje poza elewację budynku - mury tego elementu są bogato zdobione reliefami, które przedstawiają nagie kobiety. Wykusz posiada jedno okno metalowy dach w srebrnym kolorze. Zamocowany jest pomiędzy dwoma ścianami budynku.

RMiY1oq8d8jz7

Ilustracja przedstawia głowicę kolumny w stylu papirusowym. Głowica swoim kształtem nawiązuje do rośliny papirusu. Jest podzielona na cztery sekcje: od dołu - zółto czerwone poziome pasy, nieco wyżej pomarańczowo zielone pionowe pasy. Dolna część głowicy składa się z biało zielonych elips pomalowanych częściowo na zielono, biało i żółto. Szczyt głowicy to ornamenty swoim kształtem nawiązujące do liści - są białe i zielone. Rysunek głowicy umieszczony został na żółtym tle.

RudGFRVvGGXyW

Fotografia przedstawia murowany budynek w kolorze piaskowym. W dolnej części znajdują się prostokątne bloki, na których wyryto postaci egipskich bogów. Między blokami stoją okrągłe, grube kolumny, również z wyrytymi rysunkami oraz liniami poziomymi i pionowymi. W górnej części kolumn znajdują się głowice papirusowe. Rozszerzają się one ku górze i są łagodnie zakończone.

RSeRs9j8kncgb

Ilustracja przedstawia głowicę kolumny w stylu palmowym. Głowica swoim kształtem nawiązuje do drzewa palmowego. Jest podzielona na cztery sekcje: od dołu - zielono‑czerwone figury, kształtem nawiązujące do ludzi, nieco wyżej żółto‑czerwono‑białe poziome pasy. Nad pasami namalowano zielone liście palmy, szczyt zdobi pomarańczowa farba.

Rt22rJyU6ICI0

Fotografia przedstawia kolumandę podtrzymującą budynek. Kolumnada na fotografii składa się z jedenastu kolumn - na każdej umieszczono reliefy przedstawiające sceny z życia codziennego. Na pierwszym planie relief na kolumnie, który prezentuje dwie osoby rozawiające ze sobą. Na każdej z kolumn umieszczone zostały inskrypcje za pomocą hieroglifów. W oddali, pomiędzy kolumnami - trójka mężczyzn - dwóch siedzących oraz jedna stojąca - rozmawiają ze sobą.

R8kxGEr7lIs9e

Ilustracja przedstawia głowicę kolumny w stylu lotosowym. Głowica swoim kształtem nawiązuje do kwiatu lotosu. Jest podzielona na cztery sekcje: od dołu - biało‑czerwono‑białe pionowe pasy, nad nimi żółto‑białe poziome pasy, następnie pionowe i poziome pasy czerwono‑żółto‑zielone (tworzące kratkę). Szczyt kolumny ma kolor żółty.

RZozGP85Lv77Y

Fotografia przedstawia pozostałości po świątynnej budowli, która konstrukcyjnie opierała się na kolumnadzie. Każda z kolumn ma nierówną falowaną powierzchnię, która w około 4/5 swojej wysokości zamienia się w płaską , a następnie do szczytu kolumny znowu jest falowana. Na płaskich powierzchniach kolumn znajdują się wzory geometryczne oraz linie pionowe i poziome. Przed kolumnadą - pozostałości po murach budowli, na nich wyżłobione postaci w życiu codziennym - stojące przy stole, rozmawiające.

RnD1mgdFedojN

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kolumny, która składa się z trzech części - dolnej, środkowej, górnej. Dolna część składa się z trzech poziomych pasów, które zawierały figury geometryczne. Środkowa część przedstawia ludzkie głowy o neutralnym wyrazie twarzy - po jednej na ścianie kolumny (łącznie cztery twarze). Górna część głowicy składa się ze wzorów geometrycznych, ornamentów.

R1Cuw1NLjVpHh

Fotografia przedstawia kolumnę w stylu hatoryckim stojącą nieopodal sfinksa. Kolumna składa się z trzonu oraz głowicy. Głowica kolumny to płaska powierzchnia, na której umieszczona została rzeźba głowy postaci o szerokim rozstawie oczu i neutralnym wyrazie twarzy. Na głowie postaci jest nakrycie głowy - korona faraona. Na bocznej ścianie głowicy nieczytelne reliefy.

RIpzOePutOF9L

Fotografia przedstawia fragment kolumnady, która była fragmentem większej budowli. Kolumnada na zdjęciu składa się z pięciu kolumn, wszystkie połączone są ze sobą łukami. Głowice kolumn mają kształt trapezu, którego ściany mają strukturę podobną do koszów wiklinowych. Górna część głowicy składa się z trzech cylindrów - dwóch większych bocznych oraz jednego mniejszego w centrum. Cylindry boczne mają wyżłobione zawijasy, a cylindry centralne dwa różne wzory - krzyża lub gwiazdy.

RNg0qLuq4eXty

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę w stylu perskim. Głowica składa się z dwóch końskich głów i tułowi połączonych ze sobą. Każde ze zwierząt ma na głowie zbroje i próbuje galopować w swoją stronę.

R1SaPB4AdAbcR

Fotografia przedstawia dwie uszkodzone kolumny uwiecznione na tle błękitnego nieba. Kolumny mają żłobione ściany i posiadają bogate zdobienia w formie kwiecistych ornamentów oraz wymodelowanych liści. Szczyt kolumny zdobi głowica, która swoim kształtem przypomina biegnące zwierzę - głowica jest mocno uszkodzona co uniemożliwia identyfikację zwierzęcia.

R9Fxhb0SI85z0

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę dorycką, na której spoczywa konstrukcja budynku. Głowica dorycka ma kształt podobny do trapezu - jego krótsza podstawa styka się z kolumną, dłuższa podstawia łączy się z cokołem, na której spoczywa konstrukcja dachowa.

R1K5BhQ3nx8DJ

Fotografia przedstawia starożytną kamienistą konstrukcję, podpartą na kilkudziesięciu wąskich kolumnach ułożonych w rzędzie jeden za drugim. Wewnątrz, po lewej stronie znajduje się metalowy stelaż podtrzymujący konstrukcje budowli. Świątynia stoi na wąskich, wysokich schodach. Na dachu w przedniej jego części znajdują się dwa kamieniste posągi lwa. Przed schodami na ścieżce znajduje się sześciu turystów, którzy podziwiają i fotografują rzeźbę. Przed budowlą znajduje się ogrodzenie, które zabezpiecza szczątki kamieni.

RqBQDI5EZUQuh

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę jońską, na której spoczywa konstrukcja budynku. Głowica dorycka ma kształt podobny do baraniego rogu, na którym spoczywa element dekoracyjny i konstrukcyjny służący jako podstawa dachu.

R16jN5TXZxJkY

Fotografia przedstawia starożytną budowlę, do której prowadzą schody. Budowla konstrukcyjnie opiera się na kolumnach - zewnętrznych oraz wewnętrznych. Kolumny zewnętrze wykonane są w porządku jońskim, których głowice przypominają baranie rogi - kolumny te mają za zadanie podtrzymywać zewnętrzną część dachu. Kolumny wewnętrze podtrzymują wewnętrze zadaszenie. Ściany świątyni mają jasny, piaskowy kolor.

R1XWeKvaKGJEr

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę koryncką, na której spoczywa konstrukcja budynku. Głowica koryncka ma kształt czterokąta - trapezu, który został bogato przyozdobiony ornamentami oraz uformowanymi elementami na wzór liści akantu. Na głowicy spoczywa fragment konstrukcji dachu.

RLUjTUyECq0tK

Fotografia przedstawia pozostałości po starożytnej budowli opartej konstrukcyjnie na kolumnadzie zwieńczonej głowicami korynckimi. Część kolumn jest połączona ze sobą belkami. Głowice kolumn są bogato zdobione, mają kształt trapezu, którego ściany zostały ozdobione ornamentami oraz uformowanymi elementami na kształt liści akantu. Budowla stoi na lekkim wzniesieniu w pobliżu lasu. Wokół budowli biegnie ogrodzenie.

R1ZBAWgTOjmgJ

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę toskańską, która swoim kształtem przypomina głowicę dorycką. Jest to prosty element architektoniczny pozbawiony zdobień i nastawiony na walory funkcjonalne. Głowica ma kształt czworokąta - trapezu o zaokrąglonych ramionach. Krótsza podstawa głowicy spoczywa na kolumnie, a dłuższa służy za podstawę, na której spoczywa konstrukcja dachu.

R1epY0LDqIMQm

Fotografia przedstawia budynek, którego portyk jest oparty konstrukcyjnie na czterech kolumnach z głowicami toskańskimi - głowice są proste, pozbawione zdobień. Budynek na portyku posiada zegar o niebieskiej tarczy i złotej wskazówce, który wskazuje godzinę 13:25. Przez budynkiem stoją i przechadzają się ludzie.

R17u83WusYdM8

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kompozytową, która swoim wyglądem przypomina połączenie głowicy jońskiej z koryncką. Ten element architektoniczny oparty został na czworokącie - trapezie, którego ściany zostały przyozdobione elementami wymodelowanymi na wzór liści akantu. Nad liśćmi umieszczone zostały baranie rogi, które wyglądają bardzo podobnie do tych znanych z głowicy jońskiej.

R18KLnY1TPCJS

Fotografia przedstawia budynek, fragment kolumnady składającej się z sześciu kolumn połączonych od góry belką. Kolumny posiadają głowice kompozytowe, które stanowią swego rodzaju połączenie głowicy jońskiej z koryncką. Ten element architektoniczny oparty został na czworokącie - trapezie, którego ściany zostały przyozdobione elementami wymodelowanymi na wzór liści akantu. Nad liśćmi umieszczone zostały baranie rogi, które wyglądają bardzo podobnie do tych znanych z głowicy jońskiej. Ściany kolumnady mają kolor jasnobrązowy. Belkowanie łączące kolumny jest zdobione - pełno na nim rzeź oraz ornamentów i liściastych wzorów.

R15rnlidJm6ku

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę teodozjańską, która swoim wyglądem przypomina połączenie głowicy jońskiej z koryncką ale z większą ilością zdobień w postaci liści akantu. Ten element architektoniczny oparty został na czworokącie - trapezie, którego ściany zostały przyozdobione elementami wymodelowanymi na wzór liści akantu. Nad liśćmi umieszczone pod kątem zostały baranie rogi.

R17XdZlDXA2sL

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami teodozjańskimi, które przypominają połączenie głowicy jońskiej z koryncką ale z większą ilością zdobień w postaci liści akantu. Kolumny stoją na ceglanych cokołach, które z kolei stoją na mozaice. Ściany budynku mają kolor beżowy, z lewej strony nisza, w której stoi figura kobiety trzymająca w dłoniach mężczyznę.

R12y4XmqOpBcp

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę koszową nasadnikową, o kształcie czworokąta - trapezu. Na głowicy umieszczono relief przedstawiający roślinny wzór - drzewo oraz liście.

RkzAKFRq2OKyM

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami koszowo nasadnikowymi, które mają kształt graniastosłupa prostego o podstawie trapezu prostokątnego. Węższa część głowicy styka się z kolumną, szersza z łukiem, który stanowi część konstrukcji dachowej. Ściany głowicy mają zdobienia ażurowe, w formie okręgów. Wnętrze budynku jest bogato zdobione - pełno w nim obrazów przedstawiających świętych oraz fresków.

R1UtoaVwzXyiS

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę koszową bez nasadnika, o kształcie przypominającego ściętego stożka u miejscu styku głowicy z kolumną. Głowica ma ażurową konstrukcję składającą się z wielu kropek i kwadratów.

RfjVuf03arfJM

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami koszowymi bez nasadnika. Kolumny zostały wykonane z marmuru, a głowice, których kształt przypomina ścięty stożek u miejscu styku głowicy z kolumną. Głowica ma ażurową konstrukcję składającą się z wielu otworów o różnych kształtach.

RlXCgF5N98ZIU

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kostkową o kształcie graniastosłupa prostego podstawie prostokąta, który ma zaokrąglone ściany Głowica ma surową konstrukcję, nie posiada żadnych zdobień.

RmNRsSQWE1hPS

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami romańskimi. Kolumny z głowicami zostały wykonane z szarego kamienia. Kształt głowic przypomina graniastosłup prosty o podstawie prostokąta, który ma zaokrąglone ściany. Jedna z głowic posiada delikatne zdobienia - trzy pary schodków które zaczynają się przy szerszej części głowicy. Wnętrze budynku ma surowy wystrój, składający się z gołych cegłówek. Po obu stronach pomieszczenia - ciemne trumny, na jednej z nich napis: JÓZEF KSIĄŻE PONIATOWSKI.

RkcECtyOPuHWV

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę kostkową o kształcie graniastosłupa prostego o podstawie prostokąta i zaokrąglonych ścianach. Głowica ma surową ma delikatne zdobienia w postaci wymodelowanych półkoli - w tym przypadku trzech półkoli na ścianę.

R1cbo1e8agh9e

Fotografia przedstawia wnętrze budynku, którego konstrukcja została oparta na kolumnach z głowicami kostkowymi z półkolami. Kolumny wraz z głowicami zostały wykonane z szarego kamienia. Kształt głowic przypomina graniastosłup prosty o podstawie prostokąta i zaokrąglonych ścianach. Głowice posiadają zdobienia - na ich ścianach wymodelowano trzy półkola - jedno duże, w którym umieszczono dwa mniejsze. Pod mniejszymi półkolami ornament przypominający kwiat. Kolumna posiada zdobienia - płaskorzeźby, które przedstawiają postacie ludzkie - część z nich stoi z bronią. Wnętrze budynku ozdobione jest obrazami z wizerunkiem świętych.

R8EVGbryXQo2J

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę blokowo‑kielichową o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami oraz wymodelowanymi elementami o kształcie liści.

R1U5aB0cn4Byo

Fotografia przedstawia dziedziniec przed którym stoi kolumnada podtrzymująca loggię budynku. Budynek, jak i kolumny są zbudowane z kamienia, ktory ma kolor złotego piasku. Głowice na kolumnach mają kształt ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione wymodelowanymi elementami w kształcie liści akantu. Głowice opierają się na dwóch lub na czterech kolumnach. Na dziedzińcu rosną żywopłoty, które tworzą labirynt.

REFThcWhW6nDB

Czarno‑białą ilustracja przedstawia głowicę zoomorficzną. Rozszerza się ona ku górze. Udekorowano ją rzeźbami w kształcie lwa oraz elementów roślinnych.

RWUzCU4O9SjOt

Fotografia przedstawia detal głowicy zoomorficznej, która ma kształt ściętego ostrosłupa. Głowica jest bogato zdobiona figurami ptactwa - część ptaków stoi (bez głów) a część siedzi na gałęzi.

RkW5JoQOYh4t5

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę liściastą wczesnogotycką o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami w kształcie liści.

RTsRq0Olh8aTD

Zdjęcie przedstawia starożytny kamienny budynek z kilkoma kolumnami i witrażami. Wygląd tej budowli sugeruje, że może to być średniowieczna katedra lub kaplica, prawdopodobnie używana jako miejsce kultu przez wieki. Ściany budynku wykonane są z szarych kamieni, ułożonych starannie w skomplikowany wzór, zaś dach zdobią wysokie wieże i arkady. Po obu stronach ściany znajdują się zdobiące witraże. W każdym oknie zastosowano wiele kolorowych szklanych elementów, takich jak niebieski, zielony, żółty i czerwony, tworząc piękne wzory i pozwalając barwnemu światłu przenikać do wnętrza.

R1XuShfRIYoFy

Czarno‑biała ilustracja przedstawia głowicę pączkową wczesnogotycką o kształcie ściętego ostrosłupa, którego ściany zostały bogato przyozdobione ornamentami w kształcie pączkujących gałęzi - czyli takich, gdzie na poszczególnych gałęziach pojawią się owoce.

R1WBZNAtPeUUf

Zdjęcie przedstawia świątynie z witrażami. Budynek jest wykonany z ciemnego kamienia i prezentuje piękną gotycką architekturę. W głównej fasadzie znajdują się kilka wysokich arkad, prowadzących do głównego wejścia, które flankują dwie kolumny po obu stronach. Wnętrze świątyni zawiera rzędy ławek prowadzących do ołtarza na przedzie. Obok jednego z okien znajduje się okrągły wzór z centralną gwiazdą.

RrY978JMXgMEm

Ilustracja przedstawia głowicę liściastą z winoroślą, którego ornamenty na górnej części filaru przypominają kształtem liście winogron, pomiędzy którymi znalazły się grona.

R8tqP9sgohQPE

Na tej fotografii przedstawiono dużą, bogato zdobioną salę z licznymi witrażami. Ściany wykonane są z kamienia, a podłoga ułożona w symetryczny wzór z kafelków. Przestrzeń jest zaopatrzona w kilka rzędów krzeseł, z każdym z nich posiadającym poduszki. W centralnej części pomieszczenia znajduje się ołtarz otoczony dwoma stołami po bokach. Całość wieńczy sklepiony sufit zdobiony wzorami, oraz witraże umieszczone powyżej. Kaplica została zbudowana w stylu gotyckim, co można zaobserwować w charakterystycznych cechach takich jak ostrołukowe łuki, żeberkowe sklepienia, przypory oporowe i inne elementy typowe dla średniowiecznych kościołów.

RyJYjej348zr1

Ilustracja przedstawia głowicę z suchymi liśćmi, której ornamenty na górnej części filaru przypominają kształtem wysuszone liście drzew.

R1RCYXnPAhmsB

To zdjęcie ukazuje dużą kamienną kolumnę z rzeźbami i zdobieniami. Kolumna znajduje się na zewnątrz, prawdopodobnie w pobliżu kościoła lub innego obiektu sakralnego. Podstawa kolumny zdobiona jest licznymi ornamentami w formie wolut, które służą celom dekoracyjnym. Również krawędzie kolumny ozdobione są dekoracyjnymi elementami.

R1UO8c0l2ZqmJ

Ilustracja przedstawia ornament, który swoim kształtem przypomina liście rośliny - akantu. Liście są szerokie i lekko opadające u góry.

RDsnitD7C3w8t

Fotografia przedstawia przykład arabeski - ornamentów roślinnych, które wiją się na szerokości całej ściany. Na końcach zwiniętych gałęzi są różnego rodzaju kwiaty oraz liście.

R14hn1E1VqxHN

Fotografia przedstawia fryz arkadowy, czyli zdobienie w formie łuków umieszczone na murze. Arkady zbudowane są z pomarańczowych cegieł. Drugie tło fotografii stanowi wieża, w której umieszczony został dzwon.

R1SeAQVsrQJwQ

Fotografia przedstawia ornament, który składa się z rzędu kamiennych krążków i kołeczków. Elementy te ułożone są obok siebie - w tym przypadku: dwa krążki - kołeczek - dwa krążki.

RhJQHeJ0X1b2M

Fotografia przedstawia ornament, który umieszczony został na podporze balkonu. Esownica ma kształt zawijasów, przypomina rogi barana.

R19BSme7OzRvM

Fotografia przedstawia ornament, który umieszczony został na ścianie budynku. Ma on kształt litery M i składa się z wymodelowanych liści oraz wstążek. Ornament wisi na tle jasnej ściany.

R11JzUDUjvAhU

Ilustracja przedstawia tak zwaną groteskę, czyli elementy sobie przeciwstawne. Pracę można podzielić na trzy sekcje - górną, centralną, dolną. Sekcja górna składa się z dwóch postaci, które zostały rozmieszczone w górnym lewym i górnym prawym rogu pracy. Pierwszą z przedstawionych jest postać o ludzkiej twarzy i tułowiu - zamiast ramion ma puchowe drobne skrzydła, a zamiast nóg - długi kij. Postać ma wyłupione oczy, na jego twarzy widoczny jest ból i cierpienie. Drugą z przedstawionych, jest postać o żeńskim tułowiu, męskiej twarzy - zamiast ramion ma puchowe drobne skrzydła, a zamiast nóg - długi kij. Pomiędzy tymi bytami wisi hak wraz z lampionem, który od dołu podgrzewany jest płomieniem ze świeczki. Centralną sekcję pracy stanowi olbrzymi nietoperz wiszący pod lampionem. Ma on rozłożone skrzydła oraz duże królicze uszy. Na jego skrzydłach siedzą konik polny oraz ślimak. Dolną sekcję dzieła stanowią dwie postaci o ludzkich tułowiach, twarzach, z rogami na głowie, ale zamiast nóg mają łodygi rośliny, które kończą się liśćmi. Pomiędzy postaciami tarcza z wizerunkiem postaci z długim zarostem i rogami na głowie oraz miecze, włócznie, halabardy. Tło stanowią ornamenty roślinne.

Rt3CIbeS9FziX

Ilustracja przedstawia tak zwaną groteskę, czyli elementy sobie przeciwstawne. Pracę dominuje trzypiętrowa konstrukcja, która swoim kształtem przypomina paterę. Najważniejsza postać stoi na samej górze konstrukcji - opiera się o dwie kolumny, zza których wystają dwie płonące pochodnie - jest to motyw wielokrotnie powtarzający się również w dolnych sekcjach dzieła. Postać stojąca na szczycie konstrukcji ma nienaturalnie duży brzuch, wąskie biodra oraz bardzo szerokie uda. Nieco niżej, w centralnej części dzieła siedzą dwie postaci o małpich twarzach, pozbawione są ramion, zamiast nich mają skrzydła. Jedna z postaci patrzy się w lewo, a druga w prawo. Niżej dwie nagie postacie o ludzkim tułowiu i rogatych głowach tańczą nago. Pod nimi ptaki przyczepione do genitaliów. Postacie dmą w rogi, z których wydobywa się ogień. Obok postaci stworzenia z piersiami i skrzydłami. Na samym dole dwie postacie, które wyglądają jak psy, ale mają wężowy tułów.

Rl3CiWJLm1amV

Ilustracja przedstawia element dekoracyjny. Na górze znajduje się pas wycięty w zęby, z powtarzającymi się wypukłościami i wklęśnięciami, którego na samej górze wieńczy zawijany element. Z górnego pasa zwisa krótka zasłona.

R6kRb1z2EjkuQ

Grafika przedstawia maureskę, czyli rodzaj ornamentu, który charakteryzuje się tym, iż występują tutaj elementy roślinności, na przykład przeplatające się łodygi, liście i kwiaty, ułożone symetrycznie.

R1B0zMtuLXXQG

Ilustracja przedstawia element dekoracyjny, który składa się z dwóch pasków ułożonych poziomo. U góry znajduje się szerszy pasek, który na brzegach ma cienkie białe paski, a pomiędzy nimi - wzory geometryczne, stworzone z białego paska, załamującego się pod kątem prostym. Pod spodem znajduje się drugi, taki sam pasek, tylko w mniejszej skali.

R2Y0PKuRlsg91

Na zdjęciu ukazano element budynku, umieszczony na murowanej ścianie. Jest to kamienne, kwadratowe pole, które kolorem przypomina zardzewiały metal. Na nim wykonano zdobienie w kształcie pasków tworzących różne wzory geometryczne i zakończone zawijasami oraz elementami roślinnymi.

R10z7FsCmEGpq

Zdjęcie przedstawia ozdobny element architektoniczny wykonany z kamienia. Stoi na niewielkiej, płaskiej podstawce. Następnie, na dole ma dwa symetryczne, zawijane elementy. Większą część elementu zajmuje motyw liścia palmy, rozłożonego symetrycznie.

RXhUoKbUGwDLA

Ilustracja przedstawia fragment budynku, na którym umieszczono elementy dekoracyjne. Na prostokątnym polu znajduje się w centralnej części okrągła tarcza z wyrytą głową żołnierza z lewego profilu. Za tarczą umieszczono dwa krzyżujące się miecze, z rękojeściami w górnej części. Pomiędzy tymi elementami umieszczono jeszcze liście na długich gałązkach. Z obu stron zdjęcia znajdują się balkony z dekoracyjnymi barierkami.

R1D8L9WOQJNqP

Rysunek przedstawia wzór ornamentu, który ciągnie się w poziomie. Ornament jest złożony z pasów, które tworzą układy podobne do okręgów i ósemek. We wzór wkomponowane są również trzy podobne do siebie elementy roślinne. Tło stanowią poziome kreski.

RYYDjk4UXy10n

Ilustracja przedstawia kilka ornamentów w tym samym stylu, ułożonych obok siebie. Czarnym kolorem, cienką kreską narysowano skręcające się w różne strony wzory. Przypominają one morską falę czy też muszlę. Często skręcają się w półokrąg. Końce tych półokręgów są delikatne i zwężone. Miejscami pojawiają się też spiralnie skręcone elementy przypominające młody pęd. Na niektórych elementach umieszczono siedzące dzieci o pulchnych kształtach.

RNrA2N5SwcA0s

Na zdjęciu zaprezentowany został fragment czerwonego materiału, na którym wyszyte zostały ornamenty, niegdyś prawdopodobnie w złotym kolorze, jednakże wraz z upływem czasu kolory wyblakły i teraz są beżowe.

RWMGKRUAZjQLC

Rysunek przedstawia portret mężczyzny, pozującego z prawego profilu. Portret znajduje się w owalnej ramie z wypisanymi na niej dookoła słowami. Na zewnątrz ramy znajdują się zwijane ornamenty. Po prawej i lewej stronie portretu znajdują się po dwa zwijane do środka ornamenty. Na górnych rogach portretu ornamenty zwijają się na zewnątrz. Każdy z nich wygląda jak szeroki pasek zwijanej blachy. Tło jest złożone z czarnych, poziomych linii.