Wpływ człowieka na ekosystemy
Metadane scenariusza
ID (wypełnia redakcja) | |
Tytuł | |
Przedmiot nauczania | Biologia |
Autor (imię i nazwisko) | Maria Osękowska |
Adres (ulica, nr domu) | |
Kod pocztowy, miejscowość | |
Login autora w Scholaris | mariaos |
Abstrakt | Scenariusz zaplanowany do realizacji tematu lekcji – Wpływ człowieka na ekosystemy. |
Wydawca | OSI CompuTrain |
Źródło | -E. Kędracki‑Feldman, Aktywizować? Ależ to całkiem proste: wybrane metody i techniki aktywizacji uczniów, AURA, Warszawa 2000. - I.Bieniek, J. Pawlakowicz, Historia i społeczeństwo. Poradnik dla nauczyciela, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk 2002. -E. Brudnik, Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących, Zakład Wydawniczy SFS, Kielce 2000. -Edukacja: jest w niej ukryty skarb – Raport Międzynarodowej Komisji ds. Edukacji dla XXI wieku. |
Odnośniki | |
Etap edukacyjny przedszkole, klasy I‑III (nauczanie zintegrowane), klasy IV‑VI, gimnazjum, liceum, liceum profilowane, technikum, zasadnicza szkoła zawodowa | Gimnazjum, szkoła średnia |
Informacje o prawach (wypełnia redakcja) | |
Słowa kluczowe | Ekologia, biocenoza, ekosystem, zanieczyszczenia, konsument |
UDC (wypełnia redakcja) | |
Przybliżony czas trwania zajęć (dotyczy scenariuszy, kart pracy, testów, prezentacji) | Lekcja 45‑minutowa |
Uwagi |
Wpływ człowieka na ekosystemy
1. Cele lekcji
Wiadomości
Uczeń:
wymienia przykłady działań człowieka w różnych ekosystemach,
interpretuje relacje między stanem środowiska a gęstością zaludnienia Ziemi,
ocenia wpływ człowieka na funkcjonowanie ekosystemu,
uzasadnia znaczenie dostosowania technologii do praw i wymagań środowiska,
planuje swoje działania, mając na uwadze nie tylko siebie, ale także środowisko, które jest jego domem.
rozumie, czym grozi wyczerpanie nieodnawialnych zasobów przyrody i zatrucie zasobów odnawialnych,
rozwiązuje problemy w sposób twórczy,
planuje, organizuje i ocenia własne uczenie się,
skutecznie komunikuje się w różnych sytuacjach,
zdobywa przekonanie, że naruszenie biosfery jest nieetyczne i niebezpieczne,
przejawia aktywną postawę w ograniczaniu swego niekorzystnego oddziaływania na środowisko,
przyjmuje już teraz odpowiedzialność za stan środowiska wskazując swoje działania.
Metoda i forma pracy
Dywanik pomysłów
Należy przygotować wcześniej salę do pracy w 4 grupach. Nauczyciel dzieli klasę (losowo) na 4 grupy. Wybiera lidera w każdej grupie. Wyjaśnia, na czym polega metoda nauczania „dywanik pomysłów”, rozdaje materiały do pracy, rozdaje dywaniki grupom i przygotowuje miejsce do ich powieszenia.
Środki dydaktyczne
Dywaniki pomysłów,
kartki samoprzylepne,
karteczki z punktami w 3 kolorach
Czynności organizacyjne:
-dzielimy uczestników na grupy,
-rozdajemy materiały do pracy,
-ustalamy zasady pracy.
Rozpoznanie problemu:
Jak człowiek wpływa na ekosystemy?
Zadaniem uczniów jest podanie na paskach papieru kilku przykładów pozytywnego i negatywnego wpływu człowieka na wodę, powietrze, glebę i zasoby przyrody. Wypracowane przykłady naklejane są na dywaniki i prezentowane. Po zakończeniu prezentacji czyścimy dywaniki.
Faza realizacyjna
Rozwiązanie problemu:
Co należy zrobić, aby ograniczyć negatywny wpływ człowieka na środowisko?
Grupy w drodze dyskusji wypracowują rozwiązanie problemu, wypisując propozycje działań na kartkach, lider grupy pilnuje, aby nie było powtórzeń, a wybrany uczeń przypina kartki do dywanika. Lider odczytuje wpisy, ale ich nie usuwa.
Deklaracja intencji:
Co ja zrobię aby ograniczyć degradację środowiska?
Każdy uczeń, na zasadzie „pierwsza myśl najlepsza”, odpowiada na to pytanie i przedstawia swoje pomysły, dokładając je do dywanika z poprzednimi propozycjami.
Faza podsumowująca
Ewaluacja:
-dywaniki zostają wyeksponowane w klasie,
-po prezentacji dywaników, każdy uczestnik otrzymuje 3 samoprzylepne karteczki – każda jest innego koloru i różnej punktacji:
żółty‑3
zielony‑2
różowy‑1
W sumie każdy uczestnik ma do dyspozycji 6 punktów, które przydziela propozycjom na dywanikach. Po zsumowaniu określamy, który pomysł uzyska najlepszą punktację i komentujemy jego przydatność.
Podsumowanie:
Nauczyciel dokonuje podsumowania, komentując wyniki pracy wszystkich grup, oceniając najaktywniejszych uczniów
Bibliografia
-E. Kędracki‑Feldman, Aktywizować? Ależ to całkiem proste: wybrane metody i techniki aktywizacji uczniów, AURA, Warszawa 2000.
- I.Bieniek, J. Pawlakowicz, Historia i społeczeństwo. Poradnik dla nauczyciela, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk 2002.
-E. Brudnik, Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących, Zakład Wydawniczy SFS, Kielce 2000.
-Edukacja: jest w niej ukryty skarb – Raport Międzynarodowej Komisji ds. Edukacji dla XXI wieku.