Już pod koniec XVIII w. dokonującą się wówczas industrializację Anglii zaczęto nazywać rewolucją przemysłową. Wkrótce określenie to spopularyzowali emigranci z Francji, którzy zauważali, że gwałtowne tempo zaludniania miast przez robotników, przybywających do nowo powstałych fabryk, zmienia oblicze świata w stopniu nie mniejszym niż rewolucja francuska. Jeszcze do niedawna jako główny skutek rewolucji przemysłowej wskazywano bogacenie się nielicznych oraz popadanie w nędzę mas, i to pomimo wyraźnego wzrostu ich poziomu życia, jaki następował od połowy XIX wieku. Dziś niektórzy historycy kwestionują sens terminu „rewolucja przemysłowa”, podkreślając, że do 1830 r. nawet w Wielkiej Brytanii industrializacja objęła tylko niektóre gałęzie przemysłu (włókiennictwo, metalurgię i górnictwo węgla kamiennego), fabryki zatrudniały ułamek siły roboczej, a wzrost dochodu narodowego na jednego mieszkańca wynosił mniej niż ok. 1% rocznie.