W 1776 roku 13 brytyjskich kolonii przekształciło się w niepodległe Stany Zjednoczone, rozpoczynając tym samym proces dekolonizacji. W tym czasie w Ameryce Południowej teren, zwany dzisiaj Gujaną Francuską, był dopiero podbijany i kolonizowany. W XIX wieku ten niewielki obszar stał się jedną z najsłynniejszych kolonii karnych na świecie. Osadzano tam głównie więźniów politycznych i groźnych przestępców. Jednym z tych więźniów był Alfred Dreyfus, oficer francuski niesłusznie oskarżony o zdradę państwa. Został on skazany na dożywotni pobyt w karnym obozie na Wyspie Diabelskiej w Gujanie. Po kilku latach wykazano, że dowody w sprawie Dreyfusa były spreparowane. Po ponownym procesie skazano go na 10 lat obozu karnego. Jednak wskutek nacisku opinii publicznej wyrok anulowano. Główna zasługę w uniewinnieniu Dreyfusa należy przypisać prasie masowej, która nagłośniła sprawę, dzięki czemu zyskała rangę wielkiej siły opiniotwórczej w społeczeństwie i państwie. Innym słynnym osadzonym na Wyspie Diabelskiej był Henri Charrière, francuski pisarz. Skazany za morderstwo sutenera w 1931 roku, przez całe życie utrzymywał, że nie popełnił tej zbrodni. Wielkokrotnie próbował uciec z kolonii karnej. W 1969 roku opisał swoje wspomnienia w powieści „Papillon”, która znalazła milion nabywców we Francji.