Wzdłuż zachodnich wybrzeży Atlantyku żyje ślimak osiągający wielkość ok. 2 do 3 cm. Jego cykl życiowy zamyka się w jednym roku. Jak przystało na ślimaka, gatunek ten odżywia się głównie protistami. Elysia szmaragdowa (Elysia chlorotica) „zasmakowała” w protistach z rodzaju Vaucheria. Zjadając komórki samożywnego protista, pochłania również zawarte w nich chloroplasty, które nie zostają jednak strawione i asymilują się z komórkami ślimaka. Choć młode osobniki są brązowe, elysia, zjadając protisty, stopniowo zmienia kolor na zielony. Dzięki zawartym w jej komórkach chloroplastom staje się samożywna – to znaczy, że jej organizm potrafi wytwarzać glukozę przy udziale energii świetlnej w procesie fotosyntezy. Czy i my moglibyśmy „nabyć” chloroplasty? Co na to nasz układ odpornościowy?