Czy to nie ciekawe?
Do początku XX wieku cała wiedza o Wszechświecie pochodziła z obserwacji światła widzialnego. Obraz Wszechświata wydał się wtedy stabilny i niezmienny. Wszechświat wypełniony był przez stałe w czasie gwiazdy i planety. Najjaśniejszymi obiektami były Słońce, planety, najbliższe gwiazdy.
Prawdziwa rewolucja nastąpiła w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, gdy możliwe stały się obserwacje satelitarne we wszystkich zakresach fal elekromagnetycznych: od promieniowania gamma do fal radiowych. Odkrycia z tego okresu zburzyły spokojny obraz Wszechświata. Okazało się, że Wszechświat jest niezwykle dynamiczny. Pojawiły się gigantyczne strugi materii wyrzucane z jąder galaktyk, kwazary - ogromne czarne dziury otoczone dyskami wirującej wokół nich materii, emitujące energię większą niż energia wysyłana przez całą galaktykę, pulsujące gwiazdy neutronowe.
Kolejną rewolucję stanowi odkrycie w 2015 roku fal grawitacyjnych, które niosą informację o obszarach, których nie potrafimy jeszcze dobrze opisać. Są to, na przykład, pierwsze ułamki sekund Wielkiego Wybuchu, zderzenia czarnych dziur, zapadanie się jąder masywnych gwiazd, towarzyszące wybuchom supernowych. Badania fal grawitacyjnych są jeszcze w początkowej fazie, ale uczeni są przekonani, że obraz Wszechświata, wynikający z badania fal grawitacyjnych powinien wyglądać zupełnie inaczej niż obraz Wszechświat widziany w falach elektromagnetycznych.
Pracując z tym materiałem:
dowiesz się, czym był Wielki Wybuch,
poznasz kolejne etapy ewolucji wczesnego Wszechświata,
zrozumiesz, jak powstały pierwsze gwiazdy i galaktyki,
powiążesz obserwacje obecnego Wszechświata z historią jego powstania.