Proces powstawania ceramiki tradycyjnej wydaje się stosunkowo mało skomplikowany. Powstaje ona z mokrej gliny, którą się kształtuje, suszy, a następnie wypala, żeby stwardniała. Nazwa pochodzi od słowa keramos, oznaczającego ziemię, glinę. Najstarszym glinianym obiektem, uformowanym i wypalonym, jest figurka kobiety, znana jako Wenus z Dolních Věstonic. Ta niewielka ceramiczna rzeźba powstała pomiędzy 29 000 a 25 000 lat p.n.e. Nasi przodkowie wykazywali się niezwykłą pomysłowością, ponieważ pierwsze przedmioty z gliny formowali ręcznie i wypalali w dużych ogniskach. Dopiero potem pojawiło się koło garncarskie, toczki, formy do odlewów i piece do wypalania ceramiki. Obecnie ceramika nadal ma szerokie zastosowanie: począwszy od tradycyjnej cegły w budownictwie, poprzez elementy wyposażenia domu, zastawę stołową, aż po medycynę – protezy stawów czy też te zębowe – a nawet technologię kosmiczną.