Sukces ewolucyjny ssaków łożyskowych i jego uwarunkowania
W 2011 r. naukowcy zaprezentowali szkielet małego ssaka łożyskowego – Juramaia sinensis – znaleziony w północno‑wschodnich Chinach. Wiek skamieniałości oszacowano na 160 mln lat. Jest to zatem najstarszy dotychczas znany nauce przedstawiciel ssaków łożyskowych. Juramaia przypomina współcześnie żyjące ryjówkowate, jednak kończyny tego zwierzęcia były przystosowane do wspinania się po drzewach. Niemal wszystkie jurajskie ssaki lądowe były organizmami prowadzącymi naziemny tryb życia. Prawdopodobnie jedną z przyczyn sukcesu ewolucyjnego ssaków łożyskowych była zdolność do przystosowania się do życia w różnych środowiskach.
Podasz główne obszary zmian ewolucyjnych ssaków, które przesądziły o sukcesie ewolucyjnym tej grupy zwierząt.
Wymienisz i opiszesz cechy budowy morfologicznej, anatomicznej i fizjologicznej, które umożliwiły rozwój stałocieplności i zdolności do termoregulacji.
Scharakteryzujesz najważniejsze aspekty rozwoju żyworodności u ssaków.
Wskażesz uwarunkowania sukcesu ewolucyjnego ssaków łożyskowych.
Wymienisz przystosowania ssaków łożyskowych do różnych środowisk i trybu życia.