Wyjaśniająca pochodzenie kontynentów i oceanów teoria Wegenera zakłada, że do triasu istniał jeden superkontynent nazywany Pangeą. Był to to dawny kontynent, w którego skład wchodziły wszystkie współczesne bloki kontynentalne, powstały pod koniec paleozoiku wskutek zderzenia się ze sobą Gondwany, Euroameryki oraz kontynentów syberyjskiego i kazachskiego. Rozpad Pangei nastąpił w wyniku procesów ryftogenezy (ryftu) w jurze. Dowodem tych procesów są wielkie pokrywy skał wulkanicznych – trapy, zajmujące ogromne obszary na Dekanie (ok. 500 km²) i we wschodniej Afryce. Ostateczny rozpad Pangei nastąpił w kredzie. Prace Allana V. Coxa potwierdzały teorię tektoniki płyt poprzez badanie paleomagnetyzmu – słynny geolog badał resztkowy magnetyzm skał płyt oceanicznych, który był zależny od położenia biegunów magnetycznych Ziemi, gdy tworzyły się i rozwijały oceany.

R19HyrUDjc9F1

Mapa świata przedstawia rozkład obecnych państw przedstawiony w granicach Pangei. Wszystkie obszary lądowe są ze sobą połączone. Północną część obszarów lądowych stanowią kraje azjatyckie, między innymi Rosja i Chiny, poniżej nich są państwa europejskie. Na zachodzie przylegają do Grenlandii, ta z kolei do Kanady. Poniżej kanady są Ameryki, a na wschód od nich leży Afryka. Afryka na wschodzie łączy się z Indiami, a na południu z Antarktydą. Ta na wschodzie łączy się z Australią. Pomiędzy Rosją a Kanadą jest duże jezioro arktyczne.