Pisarze czerpią z doświadczeń swego dzieciństwa na różne sposoby. Wielu czyni z nich inspirację czy wręcz materiał do budowania świata literackiej fikcji. Nierzadko twórcy podejmują też wyzwanie rekonstrukcji tego czasu we wspomnieniach. Próby przypomnienia sobie i opisania dziecka, którym się było, stają się zwykle okazją do kreślenia sentymentalnego portretu świata dzieciństwa, a mogą też prowokować do swobodnych, egzystencjalno‑filozoficznych refleksji. Taką książką wspomnieniową jest w twórczości Stanisława Lema Wysoki Zamek.