Gąbki to najprymitywniejsze zwierzęta wielokomórkowe. Organizmy te prowadzą osiadły tryb życia. Zwykle występują w koloniach, ale spotyka się również osobniki żyjące samotnie. Ich ciało zbudowane jest z komórek, bez właściwych tkanek. Posiadają jednak szkielet mineralny lub organiczny. Komórki są luźno ze sobą powiązane i zachowują zdolność do totipotencji, czyli zmieniania się w dowolny rodzaj komórek o różnych funkcjach. Gąbki mają duże zdolności regeneracyjne – mogą odtworzyć cały organizm z niewielkiego fragmentu ciała. Są wrażliwe na zanieczyszczenia wód i wykorzystywane jako organizmy wskaźnikowe (bioindykatory) czystości wody. Spośród ok. 8 tys. poznanych gatunków gąbek jedynie 150 zasiedla wody słodkie. W Polsce występuje dziewięć gatunków gąbek – siedem z nich to gatunki słodkowodne, np. nadecznik stawowy (Spongilla lacustris) z gromady gąbek różnoszkieletowych (Demospongiae), a dwa są gatunkami morskimi, np. powłócznica chlebowa (Halichondria panicea) z gromady gąbek krzemionkowych sześcioosiowych (Hexactinellida).