Czy to nie ciekawe?

Pewnie wiesz, że świetną metodą obrazowania pola magnetycznego jest rozsypanie żelaznych opiłków wokół źródła pola. Opiłki ułożą się wtedy wzdłuż linii pola, pokazując jego kształt. Zwykle robimy to w jednej, wybranej płaszczyźnie, ale czasem udaje się zobaczyć obraz przestrzenny (zobacz Rys. a i b).

Rg1oIijTHJY9L

Rys. a. Na zdjęciu znajduje się magnes sztabkowy. Jedna połowa magnesu jest czerwona, a druga połowa niebieska. Magnes leży na poziomej powierzchni, na której rozsypano opiłki żelaza. Opiłki grubą warstwą oblepiają bieguny magnesu. Nieco dalej opiłki ułożyły się wzdłuż łukowatych, wygiętych na zewnątrz, linii o końcach na biegunach magnesu. W dalszych odległościach od biegunów magnesu opiłki leżą bezładnie.

RoZewJxzDEzYX

Rys. b. Na rysunku znajduje się magnes o kształcie walca, ustawiony pionowo. Dolna połowa magnesu jest czerwona, a górna połowa niebieska. Wokół magnesu znajduje się wiele maleńkich igieł magnetycznych. Igły ustawiły się wzdłuż łukowatych, wygiętych na zewnątrz, linii o końcach na biegunach magnesu. Linie otaczają magnes ze wszystkich stron.

W 1820 roku Oerstedt wykonał słynne doświadczenie z igłą magnetyczną w pobliżu przewodnika, która zmieniła położenie po włączeniu prądu w przewodniku. Wiemy stąd, że przewodnik z prądem wytwarza pole magnetyczne. Jak wyglądają linie tego pola magnetycznego? Dowiesz się tego czytając ten e‑materiał.