Czy to nie ciekawe?

Rht6aM6Lx8VhI

Rys. a. Zdjęcie poglądowe przedstawia lunetę Galileusza inaczej nazywaną lunetą ziemską. Jest to przyrząd optyczny służący do obserwowania przedmiotów znacznie oddalonych od obserwatora. Luneta Galileusza daje obraz prosty, w przeciwieństwie do lunety Keplera, która daje obraz odwrócony. Prezentowany przyrząd to stosunkowo długa rurka oparta na trójnogu i podparta miejscowo w stanie spoczynku. Składa się z dodatniego obiektywu i okularu o ujemnej ogniskowej obrazowej, znajdującego się w takiej odległości od obiektywu, że ognisko obrazowe obiektywu pokrywa się z ogniskiem przedmiotowym okulara.

Są przyrządy, których wynalezienie i konstrukcja w sposób wyjątkowy wpłynęły na postęp nauki. Do nich należy mikroskop, ultrasonograf, aparat rentgenowski i wiele innych, a na pewno wśród nich jest luneta. Pierwszą  lunetę o dużym powiększeniu, dogodną w użyciu zbudował Galileo Galilei, ale to nie do niego należy pomysł. Pierwsza luneta została skonstruowana ok. 1608 roku przez Holendra Hansa Lipperheya i służyła do obserwacji morza. O wynalazku  Lipperheya/Galileusza słyszał Johannes Kepler i skonstruował jego modyfikację - nieodwracającą lunetę.

Jakie były konsekwencje spojrzenia w niebo przez lunetę - dowiesz się za chwilę, jeśli nie przerwiesz lektury tego tekstu.