Człowiek jest z natury stworzony do życia w państwie, taki zaś, który z natury, a nie przez przypadek, żyje poza państwem, jest albo nędznikiem, albo nadludzką istotą.
Arystoteles, Polityka, Warszawa 2006, s. 27.
W starożytnej Grecji miasto‑państwo określano słowem polis. Rzymianie zaś najpierw używali zwrotów res publica i civitas a następnie imperium, co w tłumaczeniu oznaczało państwo obywatelskie. W średniowieczu często stosowano określenie regnum, czyli królestwo. Wszystkie te sformułowania sprowadzały się do jednego – próby określenia przynależności do konkretnego terytorium. Od początku istnienia ludzie wykazywali potrzebę posiadania własnego miejsca, które byłoby ich domem: terytorium stanowiącym miejsce życia, dającym możliwość pracy i wychowania w pokoju potomstwa. Ten wytyczony przez granice obszar musiał być zarządzany przez władzę, a jego obywatele posiadać sformułowany kodeks postępowania.
Poznasz definicję państwa.
Przeanalizujesz uwarunkowania kształtujące państwo.
Scharakteryzujesz cechy i funkcje państwa.
Posłużysz się mapą podziału politycznego świata.