Jan Kasprowicz był poetą, w którego twórczości ujawniły się niemal wszystkie kierunki artystyczne epoki, ale też niepokoje schyłku wieku i motywy im towarzyszące. Jego hymn Dies irae oznaczał kolejną już woltę stylistyczną – od opiewania niezwykłości i harmonii zacisznego górskiego krajobrazu w Krzaku dzikiej róży poeta przeszedł do katastroficznych wizji i osobistych dramatów. Tym samym stał się jednym z polskich prekursorów ekspresjonizmu.