Czy to nie ciekawe?

Zacytuję Ci mały fragment z autobiografii Marii Skłodowskiej‑Curie.

„Miałam okazję zbadać sporą ilość minerałów, niewiele z nich okazało się czynnych, te mianowicie, w których znajdował się uran albo tor. Aktywność tych minerałów nie miałaby w sobie nic zadziwiającego, gdyby była proporcjonalna do ilości zawartego w nich uranu lub toru. Ale tak nie było. Niektóre z tych minerałów wykazywały aktywność trzy lub cztery razy większą, aniżeli wypadało z obliczeń dla uranu. Sprawdziłam ten uderzający fakt starannie i nie mogłam wątpić, że jest prawdziwy. Zastanawiając się nad jego przyczyną, doszłam do wniosku, że można go było wyjaśnić tylko w jeden sposób, a mianowicie, że musi istnieć w tych minerałach jakaś substancja nieznana, a bardzo czynna. Mój mąż zgodził się ze mną i nalegał…”

Na co nalegał? – Możesz to przeczytać na str. 24 książki: Maria Skłodowska‑Curie, „Autobiografia i Wspomnienia o Piotrze Curie”, Dom Wydawniczo‑Promocyjny GAL, Warszawa 2004.

Zauważ, że w tym tekście sformułowany jest problem badawczy, przed jakim stanęła Maria oraz jej hipoteza badawcza.