Telefon komórkowy jest urządzeniem, bez którego trudno nam sobie wyobrazić funkcjonowanie w dzisiejszej rzeczywistości. Zbudowany jest głównie ze szkła, plastiku i elementów wykonanych z metalu – m.in. miedzi oraz glinu. Czasami jednak, zupełnie przez przypadek, możemy go zalać. W pierwszym odruchu wyłączamy telefon i pozostawiamy na kilka dni do wyschnięcia z nadzieją, że znów zacznie działać. Jednak metale, z których zbudowana jest komórka, pod wpływem wody mogą ulec korozji – wówczas nasze urządzenie nie będzie się już nadawać do użytku. Gdyby jednak wszystkie elementy metalowe były wykonane ze złota, problem korozji byłby wyeliminowany. Dlaczego? Złoto należy do metali nieaktywnych chemicznie, dlatego dużo trudniej ulega reakcjom chemicznym niż miedź czy aluminium. Jak się przekonać, czy dany metal jest metalem aktywnym, czy nie? Od czego ta aktywność zależy?