Ilość substancji odżywczych, z których korzysta zarodek, ma wpływ na rozwój zwierząt w okresie młodocianym. Wyróżnia się rozwój prosty (bezpośredni) oraz rozwój złożony (pośredni).

Z rozwojem prostym mamy do czynienia, gdy rozwijający się zarodek otrzymuje od organizmu rodzicielskiego wystarczająco dużo pokarmu – wówczas rodzący się lub wykluwający młody organizm jest podobny do postaci dorosłej. Przykładem zwierząt przechodzących rozwój prosty jest żółw emydura Murraya. Jego młode przypominają budową dorosłe osobniki, choć mają inny kształt pancerza, który zmienia się w miarę dojrzewania: u organizmów młodocianych, zaraz po wykluciu, pancerz jest prawie idealnie kolisty, natomiast wraz z wiekiem wydłuża się i przyjmuje kształt owalny.

Jeśli jednak jaja zawierają małą ilość żółtka, niewystarczającą na potrzeby rozwijającego się zarodka, to rozwiązaniem ewolucyjnym jest występowanie larwy, która samodzielnie zdobywa pokarm. Właśnie stadium larwalne jest charakterystyczne dla rozwoju złożonego. Ten typ rozwoju jest właściwy np. dla motyli, których larwami są gąsienice.

Inna strategią w przypadku małej ilości substancji odżywczych dla zarodka jest odżywianie go kosztem organizmu rodzicielskiego. U człowieka (i większości ssaków) substancje odżywcze przekazywane są przez łożysko, co daje gatunkowi możliwość rozwoju prostego.