Czy upadające drzewo wydaje dźwięk, jeżeli nie ma nikogo w pobliżu? Takie pytanie, w ramach myślowego eksperymentu, zadał George Berkeley, irlandzki filozof z pierwszej połowy XVIII w. Rozwijając empiryzm Johna Locke’a, uznał, że w naszym poznaniu mamy jedynie dostęp do obserwacji i idei. Nie wiemy, czy przedmioty materialne istnieją rzeczywiście, czy są jedynie naszymi wyobrażeniami. Przykładowo: dźwięk to wibracja, wyłapywana przez uszy i przetwarzana w mózgu. Jeśli więc nie ma uszu, które mogłyby tę wibracje wychwycić i przetworzyć na sygnały, to teoretycznie dźwięku nie ma. Koncepcja Berkeleya nazywana jest fenomenalizmem. Analiza zasad poznania była osią jego filozofii.