Czy to nie ciekawe?

Wiesz zapewne, że znajdujemy się stale w obrębie pola magnetycznego, którego źródłem jest Ziemia. Nie odczuwamy w żaden sposób tego pola – jest słabe, ale nawet 100 000 razy silniejsze pole magnetyczne (o indukcji 3 T) używane wewnątrz urządzenia do badaniu rezonansu magnetycznego nie jest przez nas odczuwalne. Inaczej jest z niektórymi zwierzętami, które odbierają pole magnetyczne Ziemi i wykorzystują je do orientacji w przestrzeni. W swoich ciałach posiadają receptory, które wskazują im kierunek północny, jak igła magnetyczna kompasu.

Ziemskie pole magnetyczne ma charakter dipolowy, co przedstawia schematyczny Rys. a.  Problem z nazewnictwem biegunów fizycznych i magnetycznych został szerzej omówiony w materiale „Pole magnetyczne Ziemi”.

R31RkuACD0rxC

Rys. a. przedstawia schemat pola magnetycznego wokół Ziemi. Ziemia przedstawiona w postaci niebieskiego okręgu z zarysami kontynentów w kolorze niebieskim. Na tle Ziemi umieszczono magnes sztabkowy nachylony pod niewielkim kątem do pionu z zaznaczonym czerwonym biegunem oznaczonym wielką literą S i niebieskim oznaczonym wielką literą N. Czarna pionowa linia przechodząca przez środek Ziemi oznacza oś obrotu Ziemi. Druga czarna prosta nachylona pod niewielkim kątem do pionowej prostej oznacza oś magnetyczną. Łukiem ze strzałką zaznaczono kierunek obrotu Ziemi wokół osi. Linie pola magnetycznego przedstawiono w postaci czarnych łuków ze zwrotami od bieguna magnetycznego N do bieguna magnetycznego S.

Czy wiesz, że nie zawsze na półkuli północnej znajdował się, tak, jak obecnie, biegun południowy S?

W historii Ziemi zmiana biegunowości pola magnetycznego następowała wielokrotnie. Więcej przeczytasz o tym ciekawym zjawisku i jego konsekwencjach w tym e‑materiale.