Jest taki sen: fruniesz nad ziemią, czujesz się lekko i przyjemnie. Jeśli ci się chce, to czasami odbijesz się jedną nogą od podłoża, a jeśli ci się nie chce, to nie. Wiesz, co masz robić, i wszystko ci się udaje.

Jest też sen inny: próbujesz biec. Naprężasz się i wytężasz. Wiesz, że to zupełnie naturalne, że przecież potrafisz, ale nie możesz. Nawet jeśli stopy nie grzęzną ci w lepkiej mazi, to i tak nogi nie chcą biec.

Cokolwiek ten drugi sen znaczy, z pewnością może być interpretowany jako alegoria człowieka w sytuacji anomii. Ten człowiek jest sprawny fizycznie, więc skąd ta niemoc? To otoczenie wokół niego – społeczeństwo, rzeczywistość, świat – przestało być stabilne, bezpieczne i pewne. Co to jest?