26 sierpnia 1789 r. Zgromadzenie Narodowe uchwaliło Deklarację praw człowieka i obywatela, jeden z najważniejszych tekstów utrwalających zdobycze Wielkiej Rewolucji Francuskiej: suwerenność narodu, równość wobec prawa i wolność jednostki. Na Deklaracji miała się opierać przyszła konstytucja Francji. Tymczasem dopóki nie podpisał jej król, Deklaracja nie była niczym więcej jak wyrazem opinii Zgromadzenia. Ludwik XVI zacięcie wzbraniał się przed zatwierdzeniem dokumentu, a następnie uznaniem konstytucji. Musiał jednak ustąpić pod wpływem nacisku rewolucjonistów i podpisał konstytucję.
Przeanalizujesz, jak żądania rewolucjonistów rosły w miarę spełniania ich postulatów, i ocenisz tego skutki.
Spojrzysz na konstytucję francuską z 1791 r. z różnych perspektyw i wyjaśnisz, z czego mogą wynikać różne oceny tego samego dokumentu.