Potoczny język francuski charakteryzuje się między innymi skracaniem form, zarówno form gramatycznych, jak i leksykalnych. Często pomija się na przykład część składową przeczenia ne: J’aime pas la salade ! (Nie lubię sałatki!). Pomijane jest też w wymowie e nieme, np. J’fais la bouffe. (Robię żarcie.) oraz samogłoska u w zaimku tu, np. T’en fais pas (Nie martw się.). Poprzez odcięcie końcówek powstają skrócone formy słów, np. ado (od: adolescent - nastolatek), czy Boul’Mich od: Boulevard Saint‑Michel. Duży wpływ na zmiany w języku potocznym mają również migracje ludności oraz przybysze napływający z innych krajów. W ten sposób w języku francuskim potocznym można znaleźć przykładowo: kiffer – kochać (arab.), flashant - jaskrawy (ang.), tchao - cześć (wł.). Najbardziej spektakularnym zjawiskiem w języku francuskim potocznym jest verlan (od: à l’envers – na odwrót), czyli zamiana głosek miejscami lub wymawianie wyrazów od tyłu, np. meuf (od: femme), céfran (od: français) czy béton (od: tomber).