Czy to nie ciekawe?

Jeśli wiązka światła składa się z promieniowania o różnych długościach fali, to wykorzystując siatkę dyfrakcyjną, możemy dokonać analizy widmowej, czyli określić te długości fali. Ta prosta metoda ma olbrzymią liczbę zastosowań – znając składowe długości fali, możemy określać, czy dany rodzaj oświetlenia jest zdrowy dla oczu. Możemy również badać światło wysyłane do nas z bardzo odległych gwiazd i na tej podstawie określać ich skład chemiczny. Możemy na tej podstawie określić także temperaturę gwiazdy i prędkość jej ruchu. W tym e‑materiale dowiesz się, w jaki sposób przeprowadza się analizę widmową. Rozpoznasz również kilka pierwiastków chemicznych na podstawie ich widm.

RtGosmZ63Y1Wv

Rys a. przedstawia kolejno trzy – jedno pod drugim – liniowe widma emisyjne pojedynczych atomów helu, sodu i neonu. Są to wąskie prostokątne poziome paski, gdzie na czarnym tle przedstawiono układ kolorowych linii pionowych – różny dla każdego pierwiastka. Dla helu są to: od lewej dwie linie niebieskie, dwie zielone, jedna żółta i jedna czerwona, ułożone na całej szerokości paska czarnego. Dla sodu: dwie linie żółte ułożone obok siebie mniej więcej w dwóch trzecich długości paska czarnego. Dla neonu: kilkanaście linii o barwach od żółtej, poprzez odcienie pomarańczowej do czerwonej, ułożone również w części zaczynającej się mniej więcej w dwóch trzecich długości paska czarnego.