Począwszy od X w. na kontynencie europejskim ukształtowały się dwa centra gospodarcze: jedno we Flandrii i drugie w północnych Włoszech. Kontakty utrzymywano dzięki łączącemu je szlakowi lądowemu przebiegającemu przez francuską Szampanię, gdzie odbywały się jarmarki. Podczas nich handlowano towarami luksusowymi z Lewantu i Włoch oraz północnoeuropejskim suknem i wełną, a także dokonywano operacji finansowych.
Odkrycia gospodarcze oraz opanowanie wschodniej części basenu Morza Śródziemnego przez imperium osmańskie zmieniły jednak panujący od wieków układ. Stopniowo północ Europy stawała się coraz bardziej atrakcyjna gospodarczo niż jej południe.
Przeanalizujesz, w jaki sposób kolonie w Nowym Świecie i handel oceaniczny zmieniły dotychczasowe zasady i zwyczaje panujące w gospodarce europejskiej.
Porównasz dawne i nowe centra gospodarcze w Europie XVI i XVII w.
Wyjaśnisz, czemu Niderlandy stały się potęgą gospodarczą, a dotychczasowe znaczenie Wenecji zdecydowanie zmalało.