Jean‑Paul Sartre, podobnie jak inny wielki francuski egzystencjalista, Albert Camus, był nie tylko filozofem, ale także pisarzem – m.in. autorem sztuk teatralnych Mdłości, 1938, Muchy, 1943) i opowiadań (Mur, 1939). Za swą autobiograficzną powieść Słowa otrzymał w 1964 r. literacką nagrodę Nobla. Jego sztuki, tłumaczone na wiele języków, były wielokrotnie wystawiane na deskach teatrów całej Europy. Jednoaktówka Przy drzwiach zamkniętych z 1944 r. stała się także podstawą scenariusza francuskiego filmu z 1954 r. w reżyserii Jaqueline Audry pod tym samym tytułem. To w tym dramacie padają słynne słowa „Piekło to inni”– jeden z najbardziej znanych cytatów pochodzących nie tylko z dzieł samego Sartre’a, ale z literatury egzystencjalistycznej w ogóle. Film, wykorzystując technikę filmu w filmie, przedstawia losy trojga bohaterów, którzy trafiają do alegorycznego piekła i rozważają własne życie, oraz starają się zaspokoić swoje potrzeby samoakceptacji i akceptacji przez innych –  współtowarzyszy swego uwięzienia. Tymi bohaterami są: działacz społeczny i redaktor pacyfistycznej gazety, piękna kobieta, która poślubiła dla majątku przyjaciela swego ojca, oraz pozbawiona urody lesbijka. Dramat (a za nim film) podejmują problematykę etyczną, zwłaszcza w kwestii odpowiedzialności za swoje czyny, oraz egzystencjalną – dotyczącą głównie relacji z innymi i budowania swej tożsamości dzięki postrzeganiu przez innych.