Każda minuta wydawała mi się dniem. Dwunasta trzydzieści jeden, trzydzieści dwa. Godzina zero zbliżała się. Pół godziny prawie minęło. Dwunasta trzydzieści siedem. Nagle całe miasto zatrzęsło się w posadach! – wspominał jeden z organizatorów zamachu bombowego na hotel King David w Jerozolimie, działacz żydowskiej organizacji Irgun. Niemal w samo południe 22 lipca 1946 r. świętym miastem wstrząsnęła ogłuszająca eksplozja. Na skutek wybuchu pod gruzami hotelu King David, siedziby brytyjskiej administracji, zginęło 91 osób: Brytyjczyków, Arabów i Żydów. Zamach oraz niemożność dalszego prowadzenia przez Wielką Brytanię polityki mocarstwowej (niemal jednocześnie padła zapowiedź wycofania się z Indii) przyspieszyły decyzję Londynu o przekazaniu ONZ uprawnień do rozwiązania sytuacji w Palestynie. Nie uspokoiło to jednak napiętej sytuacji w regionie. Brytyjczycy pozostawiali w Palestynie skłócone ze sobą na śmierć i życie społeczności żydowską i arabską.

Indeks górny S.S. Montefiore, Jerozolima: Biografia, tłum. M Antosiewicz, W. Jeżewski, Warszawa 2011, s. 501. Indeks górny koniec^{S.S. Montefiore, Jerozolima: Biografia, tłum. M Antosiewicz, W. Jeżewski, Warszawa 2011, s. 501.}