Czy to nie ciekawe?

Czarna dziura (ang. black hole) to obszar czasoprzestrzeni, w którym grawitacja jest tak silna, że żadne cząstki ani promieniowanie elektromagnetyczne nie mogą się z niej wydostać. Zgodnie z ogólną teorią względności, bardzo zwarta masa może powodować takie deformacje czasoprzestrzeni. Granica regionu wokół ciała, z którego nic nie może się już wydostać, ponieważ prędkość ucieczki jest większa od prędkości światła w próżni, nazywa się horyzontem zdarzeń (ang. event horizon). Jest to wielkość wyznaczona matematycznie. Jakiekolwiek ciało przekraczające tę granicę zostanie rozerwane, a pozostałe po nim cząsteczki zostaną na zawsze jako składowa masy czarnej dziury. Czarna dziura jest też porównywana z ciałem doskonale czarnym, ponieważ nie odbija światła. Tak więc, czarna dziura to obiekt, który nie emituje światła, nie odbija go, a jedyne oddziaływanie z innymi ciałami - to oddziaływanie grawitacyjne.

Skąd więc wnioskować o obecności czarnych dziur? Czy istnieją dowody istnienia tak osobliwych ciał w kosmosie? W jaki sposób astronomowie odkrywają czarne dziury? O tym dowiesz się w tym e‑materiale.