Wspólne redagowanie zdań o Warszawie na podstawie reprodukcji i doświadczeń własnych oraz wiersza H. Łochockiej: „Księżyc nad Warszawą”
Wspólne redagowanie zdań o Warszawie na podstawie reprodukcji i doświadczeń własnych uczniów oraz wiersza H. Łochockiej: „Księżyc nad Warszawą”
Cele lekcji
Wiadomości
Uczeń:
zna zabytki Warszawy,
zna podstawowe symbole narodowe.
Umiejętności
Uczeń:
potrafi swobodnie wypowiadać się na określony temat,
potrafi redagować dłuższe wypowiedzi pisemne,
potrafi okazywać szacunek dla symboli narodowych,
potrafi zinterpretować wiersz,
potrafi samodzielnie rozwiązać krzyżówkę.
Metoda i forma pracy
Pokaz, pogadanka, ćwiczenia, praca z całą klasą, praca indywidualna, pantonima.
Środki dydaktyczne
Album o Warszawie, wiersz H. Łochockiej: „Księżyc nad Warszawą”, plansza z krzyżówką o Warszawie, pamiątki z Warszawy, karty pracy.
Przebieg lekcji
Faza przygotowawcza
Nauczyciel pyta uczniów, jakie miasto jest stolicą Polski. Uczniowie, którzy byli już w Warszawie, opowiadają swoje wrażenia, co podobało im się najbardziej oraz prezentują pamiątki, które przywieźli ze stolicy. Prowadzący prezentuje album o Warszawie i opowiada o jej najciekawszych zabytkach.
Faza realizacyjna
Nauczyciel czyta głośno wiersz H. Łochockiej pt. „Księżyc nad Warszawą”(załącznik 1). Uczniowie po uważnym wysłuchaniu opowiadają, jakie ulice, dzielnice i zabytki zwiedził księżyc nocą.
Przerwa śródlekcyjna – uczniowie stoją obok ławeczek i wykonują proste ćwiczenia gimnastyczne.
Nauczyciel zadaje uczniom pytania odnośnie stolicy (załącznik 3). Udzielone odpowiedzi stanowią zapis do zeszytów. Uczniowie przepisują zdania do zeszytów. Pod zapisem rysują Syrenkę Warszawską.
Przerwa śródlekcyjna – „spacer po Warszawie” – uczniowie naśladują ruchy nauczyciela, który wymyśla krótką pantonimę.
Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy z krzyżówkami (załącznik 4). Każdy pracuje samodzielnie i oddaje swoją pracę nauczycielowi. Uczniowie, którzy wykonają zadanie bezbłędnie, są nagradzani oceną opisową (pochwałą).
Faza podsumowująca
Nauczyciel zawiesza na tablicy planszę z krzyżówką. Czyta jeszcze raz wszystkie pytania. Uczniowie podchodzą do tablicy i wpisują prawidłowe rozwiązania.
Bibliografia
H.Łochocka , Księżyc nad Warszawą, Nasza Księgarnia, Warszawa 1984
Załączniki
Wiersz H. Łochockiej pt.: „Księżyc nad Warszawą”
załącznik 1.
Księżyc nad Warszawą
Noc warszawska wie dobrze, że jej do twarzy z księżycem, i chętnie, gdy tylko może, przystraja w księżyc ulice.
To go jak kulę potoczy pomiędzy dachy i wieże, to w księżycowy warkoczyk tysiąc balkonów ubierze.
Ale i księżyc nareszcie zbuntował się pewnej nocy. Sam chce dziś chodzić po mieście, nie potrzebuje pomocy.
W śródmieściu latarni tyle, że księżyc, onieśmielony, przycupnął za nimi w tyle bojąc się wplątać w neony.
Opuszcza więc Marszałkowską, przez chwilę błądzi w drapaczach i uśmiechnięty beztrosko na Stare Miasto się stacza.
Na Rynku błyski rozpala, przepływa nad Barbakanem, by koło murów Podwala przywitać się z mistrzem Janem.
Wtem się król Zygmunt odzywa:
— Z szewcem, choć zuch to nie lada,
jeśli, księżycu, przebywasz,
z królem też musisz pogadać! —
Racja! Nad Placem rozbłyska gładkie oblicze pyzate. Król w górze, na dole Wisła, miejsce przyjemne. A zatem...
...odbicie swe prosto z mostu na fale rzuca jak piłkę.
— Tu, blisko Zamku, po prostu
za chmurką zdrzemnę się chwilkę.
Nim zdrzemnę się, poślę uśmiech miłej warszawskiej Syrence. Niech promień mój z dala muśnie jej tarczę i miecz w jej ręce. —
Lecz noc się sprzecza z księżycem:
— Zdrzemnąć się? O, nie ma mowy!
Przecież i inne dzielnice
chcą odblask mieć księżycowy.
Co powie Praga? Mokotów? Żoliborz? Wola z Ochotą? Do dalszej drogi bądź gotów. Mgiełką owinę cię złotą. —
Zabrała księżyc pod pachę, aby obdzielić stolicę, wysrebrzyć nim dach za dachem, okna malować księżycem.
Po drodze — ilu znajomych! Księżyc Warszawę zna całą: nie tylko place i domy, lecz wielkich ludzi niemało.
Oto spostrzega na przedzie wieszcza Adama twarz znaną.
„Dzień dobry!” — chce mu powiedzieć. Lecz noc... Więc mówi: „Dobranoc!”
Teraz pozdrawia go dłonią, jak to przystoi rycerzom, sam książę Józef na koniu. Przed nim na straży lwy leżą.
Dla Kopernika — tajemnic
nie ma wśród nieba gwiezdnego.
Przyjaźnie wita on księżyc:
— Jak zdrowie, jasny kolego? —
A księżyc wędruje z nocą i mruczy: — Tylko czas tracę. Po mieście włóczyć się? Po co? Dziś nie mam chęci na spacer! —
Chyłkiem się z płaszcza wymyka nad łazienkowskim ogrodem, nachyla się do pomnika, rozjaśnia krzewy i wodę.
W Łazienkach świeci? A gdzie by? Tam granatowa śpi cisza. Tam Szopen gra w cieniu wierzby na księżycowych klawiszach.
Tam księżyc przed Pałacykiem srebra posągom nie szczędzi. Czesze świetlistym grzebykiem pióra drzemiących łabędzi.
Wreszcie do drzewnej korony
znużoną głowę przytuli
i szepnie ptaszkom zbudzonym:
— Luli, maluśkie, laj‑luli...
Pytania dotyczące stolicy
załącznik 3.
Jakiemu miastu poświęcony jest miesiąc wrzesień?
Kto z was był w Warszawie?
Co ciekawego zobaczyłeś w Warszawie?
Czym jest dla nas Warszawa?
Jaki jest herb Warszawy?
Karta pracy
załącznik 4.
Hasła do krzyżówki:
Teraz jest nią Warszawa, dawniej był nią Kraków (stolica).
Dzielnica Warszawy (Mokotów).
Ulica Warszawy – mieszkali na niej marszałkowie (Marszałkowska).
Panował nad całym krajem, siedział na tronie (król).
Jest w herbie miasta Warszawy (Syrenka).
Nasz wielki poeta, wieszcz narodowy – jego pomnik jest w Warszawie ( Mickiewicz).
Rzeka, nad którą leży Warszawa (Wisła).
Mieszkali w nim król i królowa (zamek).
Król Zygmunt, którego przydomek był związany z podeszłym wiekiem (Stary).
Imię króla, którego kolumna jest w Warszawie (Zygmunt).
Pomnik tego pianisty i kompozytora znajduje się w Warszawie (Szopen).
Hasło: Stare Miasto.
Czas trwania lekcji
2x 45 minut
Uwagi do scenariusza
brak