Wstęp

Romantyzm to przełomowa epoka w muzyce, trwała od 1827 do ok. 1910 roku, jej prekursorem był wybitny kompozytor – Ludwig van Beethoven, który pomimo, że tworzył w klasycyzmie uważany jest jednocześnie za pierwszego romantyka. Zmienił się sposób tworzenia kompozycji, do tej pory utwory pisane były na zamówienie np. dworu cesarskiego, kościoła, w romantyzmie utwory pisane były pod wpływem natchnienia twórcy, wyrażały jego myśl, ideę. Inaczej zaczęto patrzeć na formęforma muzycznaformę, która nie miała już dużego znaczenia, to treść zyskała na znaczeniu, oraz emocje, które wyraża. Muzyka romantyczna czerpała inspirację z kultury ludowej, przez co wiele kompozycji zostało napisanych jako stylizowane tańcetaniec stylizowanystylizowane tańce, wykorzystywano także motywy natury, wierzenia ludowe. Szczególną uwagę zaczęto zwracać na barwę dźwięku, oraz przekaz słowny, które bezpośrednio wpłynęły na odbiór kompozycji romantyków. Muzyka romantyczna była nierozerwalnie związana z literaturą, sztuką i filozofią tego okresu, dzięki czemu stała się nośnikiem opowieści i wyobraźni.

Kompozytorzy romantyczni skupili się na wyrażaniu indywidualnych uczuć i emocji, a ich twórczość odzwierciedlała burzliwe, niepewne i czasami kontrowersyjne nastroje społeczne epoki. Szczególnie istotnym motywem była idea miłości i tęsknoty, co przyczyniło się do powstania wielu romantycznych utworów, których treścią była miłość.