Wstęp

Renesans przypada na XV i XVI wiek. Okres ten zrodził się w Italii, a następnie rozprzestrzenił się po całej Europie, wpływając na kulturę panujących elit. Dwory królewskie i szlacheckie były ważnymi ośrodkami rozwoju artystycznego, a sztuka muzyczna stanowiła integralną część ich kultury. Wzrastające zainteresowanie sztuką i naukami humanistycznymi, jak również rozwój druku, umożliwiły szerzenie się muzyki renesansowej i jej inspiracji na obszarach geograficznie oddalonych.

W renesansowych dworach królewskich, artyści muzycy odgrywali kluczową rolę jako kreatorzy i wykonawcy dzieł muzycznych, często pełniąc ważne funkcje na dworze królewskim, dworach arystokratycznych lub jako towarzysze i nauczyciele dzieci szlacheckich rodzin.

Najbardziej znanymi kompozytorami renesansu związanymi z dworami królewskimi byli m. in.: Josquin dés Prés, Palestrina, Orlando di Lasso, Thomas Tallis [czytaj: tomas talis] i William Byrd [czytaj: łiliam berd]. Ich twórczość przyczyniła się do rozwoju polifonii, stawiając podwaliny pod rozwój późniejszych form muzycznych.

Polska muzyka renesansowa reprezentowała w tym czasie poziom europejski. Poziom ten był tak wysoki, że czas ten jest nazywany „Złotym Wiekiem” muzyki polskiej.