Ważne daty

Sylwetka artystyczna wszechstronnego twórcy

RUvhe7kGzVfUo1

Fotografia przedstawia Bogusława Schaeffera. Mężczyzna w starszym wieku, z przyjaznym wyrazem twarzy. Ubrany jest w niebieską koszulę i ciemną marynarkę. Twarz ma lekko pomarszczoną, na nosie okulary. Mężczyzna ma siwe włosy, brodę i wąsy. Na prawym policzku znajduje się znamię w kolorze brązowym.

Bogusław Schaeffer to jeden z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych współczesnych polskich artystów. Należy podkreślić, iż poza byciem kompozytorem, zajmował się również m.in. dramatopisarstwem, teorią muzyki, krytyką muzyczną czy tworzeniem grafik muzycznych. Urodził się 6 czerwca 1929 roku we Lwowie, a pierwsze lekcje gry na skrzypcach i teorii muzyki pobierał w Opolu. Edukację muzyczną kontynuował w latach 1949‑1953 w Akademii Muzycznej w Krakowie (klasa kompozycji Artura Malawskiego) oraz w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (napisał pracę dyplomową dotyczącą twórczości Witolda Lutosławskiego, pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego).

W 1959 roku uzupełniał naukę kompozycji u wybitnego kompozytora Luigiego Nono. Przez wiele lat związany był z Krakowem – w latach 50. pracował w Polskim Radiu, Polskim Wydawnictwie Muzycznym, Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jako zastępca redaktora naczelnego czasopisma Ruch Muzyczny. Przez wiele lat nauczał kompozycji w krakowskiej Akademii Muzycznej (1963‑1998), a tytuł profesora otrzymał w 1989 roku.

W swoim dorobku ma wiele osiągnięć na konkursach kompozytorskich, m.in. im. Grzegorza Fitelberga czy im. Artura Malawskiego. Był także wielokrotnie nagradzany za całokształt swej twórczości, zdobywając takie laury, jak: Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1971, 1972, 1980, 2001), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1977), Nagrodę Miasta Krakowa (1977), nagrodę za twórczość dramaturgiczną na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1987) czy Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1999). Bogusław Schaeffer jest doceniany przez polskie środowisko muzyczne, o czym świadczy przyznanie artyście tytułu członka honorowego Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (od 2000 r.) oraz Związku Kompozytorów Polskich (od 2003 r.).

Sylwetka artystyczna wszechstronnego twórcy

Bogusław Schaeffer swoje życie naukowe i artystyczne przez wiele lat wiązał z Krakowem, ale istotne były dla niego także inne ośrodki. W 1965 roku podjął współpracę ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie, gdzie powstał szereg jego utworów elektronicznych, a także ścieżki dźwiękowe do kilku filmów dokumentalnych. Pięć lat później otrzymał tytuł doktora nauk filozoficznych na Uniwersytecie Warszawskim.

W latach 1986‑2002 był wykładowcą kompozycji w Hochschule für Musik und darstellende Kunst Mozarteum w Salzburgu. W tym samym mieście założył własne wydawnictwo Collsch Edition w 1990 roku. Z kolei zainteresowania teatrem spowodowały wystawienie licznych dramatów Bogusława Schaeffera w najznakomitszych polskich teatrach, m.in. w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie czy Teatrze Studio w Warszawie.

Poniżej przedstawione zostały miejsca, z którymi Bogusław Schaeffer był związany w szczególny sposób.

R1Zfe6qk1frDR1

Ilustracja przedstawia: Budynek Akademii Muzycznej w Krakowie na ulicy św. Tomasza 43. Budynek ma wiele pięter, jasno szarą elewację. Zdjęcie zostało zrobione późną jesienią, ponieważ drzewa są bez liści.

RanYylQY34gnM1

Ilustracja przedstawia: wnętrze Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia w Warszawie. W pomieszczeniu znajdują się profesjonalne sprzęty do nagrywania audycji np. konsole, głośniki, słuchawki.

R1S47sJET8Sjg1

Ilustracja przedstawia: Budynek „Mozarteum” w Salzburgu. Budynek został gruntownie odnowiony w sierpniu 2006. W skład uniwersytetu wchodzi też zakład naukowy Instytut Historii Recepcji i Interpretacji Muzyki.

R3Trb8UbYJppA1

Ilustracja przedstawia: Budynek teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi. Teatr z zewnątrz zaprojektowany i wykonany został z niebiesko-zielonych bloków luster.

Bogusław Schaeffer przez wiele lat rozwijał działalność publicystyczno‑naukową. Jest autorem wielu cenionych prac naukowych i popularyzatorskich, m.in. Nowa muzyka - problemy współczesnej techniki kompozytorskiej (1969), Klasycy dodekafoniiDodekafoniadodekafonii (1961, 1964), Leksykon kompozytorów XX wieku (1963, 1965), Mały informator muzyki XX wieku (1975) oraz unikatowego podręcznika do nauki kompozycji Wstęp do kompozycji (1976).

Bogusław Schaeffer o sobie w książce programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, 1999:

Jestem czynnym kompozytorem (ponad 440 kompozycji różnego rodzaju, od utworów solowych aż po mega‑symfonie i opery), dramaturgiem (właśnie piszę 39 sztukę; sztuki moje egzystują w 17 językach z estońskim, węgierskim i hebrajskim włącznie; wiele prapremier teatralnych odbyło się poza Polską) oraz czynnym grafikiem – mówi o sobie Bogusław Schaeffer. – Od kilkunastu lat moim celem jest tworzenie za pomocą nowych i najnowszych środków estetycznie doniosłej muzyki. W teatrze – sześć moich sztuk było granych ponad 250 razy – staram się o przenoszenie moich doświadczeń kompozytorskich na teren sceniczny, lubię też eksperymentować – sztuka Multi pisana i grana jest w pięciu językach jednocześnie. W 1998 roku otrzymałem w Nowym Jorku Nagrodę im. Jurzykowskiego. W maju 1999 roku odbyło się Międzynarodowe Sympozjum Naukowe zorganizowane przez Uniwersytet Jagielloński, poświęcone mojej twórczości kompozytorskiej, dramaturgicznej i graficznej, połączone z koncertem monograficznym i wystawieniem sztuk teatralnych.

Wokół różnych aspektów bogatej twórczości ojca nowej muzyki w Polsce

Bogusław Schaeffer jest jednym z najciekawszych polskich artystów XX i XXI wieku, nazywanym „ojcem nowej muzyki w Polsce”, cenionym przez krytyków za obszerne zainteresowania twórcze. Niezwykle często eksperymentował na gruncie różnorodnych gatunków, form i środków wyrazu artystycznego. Jest autorem pierwszego polskiego happeninguHappeninghappeningu muzycznego, trwającego 8‑godzin Non‑stop na fortepian (1960). Był pierwszym polskim artystą, który podjął wyzwanie teatru instrumentalnegoTeatr instrumentalnyteatru instrumentalnego w utworze TIS MW2 (1963), który został napisany dla zespołu eksperymentalnego MW2.

Od 1955 roku, w którym stworzył swój pierwszy dramat Webern, czynnie zajmuje się dramatopisarstwem. W jego dorobku znajduje się około 40 sztuk teatralnych, które zostały przetłumaczone na kilkanaście języków. Wiele z jego dramatów nawiązuje do tematyki muzycznej. Niejednokrotnie pochyla się także nad naturą teatru i fenomenem aktorskiego przeobrażenia. Do najbardziej znanych i prezentowanych dramatów Schaeffera, należą m.in.: cykl Audiencje, Kwartet dla czterech aktorów, Próby czy Scenariusz dla trzech aktorów. Warto wspomnieć, że Bogusław Schaeffer wielokrotnie reżyserował własne dzieła.

Bogusław Schaeffer był niezwykle płodnym kompozytorem - skomponował w sumie około 550 utworów muzycznych aż w 23 rozmaitych gatunkach. Nie wszystkie dzieła do tej pory zostały wykonane. Tak bogata i zróżnicowana twórczość jest trudna do sklasyfikowania przez muzykologów. Wybitny polski kompozytor w następujący sposób opisuje własny dorobek artystycznymc4407da170254aa8_0000000000006własny dorobek artystyczny:

Wszechstronny polski artysta w latach 60. i 70. zainteresował się dziedziną grafiki muzycznejGrafika muzycznagrafiki muzycznej, tworząc „obrazy” na pograniczu dzieła plastycznego i muzycznego, które mogą być w sposób swobodny interpretowane przez artystów‑wykonawców. Grafiki Bogusława Schaeffera były wielokrotnie wystawiane w różnych krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych.

RLlintGcphN531

Ilustracja przedstawia okładkę książki „Grafiki” autorstwa Bogusława Schaeffera. Na okładce znajdują się fragmenty nut, chińskie znaki oraz figury geometryczne w różnych kolorach. Tło okładki jest w kolorze żółtym. Na dole znajduje się napis „Co to ma być? 1969”.

Warto zainteresować się i zainspirować wszechstronną sztuką wybitnego polskiego artysty, Bogusława Schaeffera. Jak twierdzi krytyk muzyczny Ireneusz Socha:

Schaeffer wybiera oddanie się twórczemu idealizmowi postulującemu wielowymiarowość sztuki i złożoną wizję świata, tym bardziej cenną w dobie kulturowego neoprymitywizmu. Kompozytor zachowuje dystans w stosunku do bezpośrednich wydarzeń artystycznych i dzięki temu osiąga ciekawy efekt „bezczasowości”, nieprzemijalnej aktualności swoich dzieł.

Spacer 3D wokół Akademii Muzycznej w Krakowie

Akademia Muzyczna w Krakowie jest jedną z najstarszych uczelni muzycznych w Polsce i Europie. Bogusław Schaeffer jest absolwentem krakowskiej Akademii Muzycznej (dawniej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej) w klasie kompozycji Artura Malawskiego (1949‑1953). Przez wiele lat nauczał kompozycji w uczelni macierzystej: od 1963 do 1998 roku. W 1989 roku Bogusław Schaeffer otrzymał tytuł profesora. Warto podkreślić, iż ukończył także studia muzykologiczne pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1953), gdzie także pracował jako wykładowca w latach 1954‑1958.

Osiągnięcia Bogusława Schaeffera

Zadania

R3dFR1qy9eNoM

Ćwiczenie 6

W 1953 roku Bogusław Schaeffer napisał pracę dyplomową na zakończenie studiów muzykologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego. Twórczości którego polskiego kompozytora dotyczyła wymieniona praca?

W 1953 roku Bogusław Schaeffer napisał pracę dyplomową na zakończenie studiów muzykologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego. Twórczości którego polskiego kompozytora dotyczyła wymieniona praca?

W 1953 roku Bogusław Schaeffer napisał pracę dyplomową na zakończenie studiów muzykologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego. Twórczości którego polskiego kompozytora dotyczyła wymieniona praca?

• 1
• 2
• 3

Słownik pojęć

Źródło:

rmfclassic.pl/encyklopedia

Galeria dzieł sztuki

RLlintGcphN531

Ilustracja przedstawia okładkę książki „Grafiki” autorstwa Bogusława Schaeffera. Na okładce znajdują się fragmenty nut, chińskie znaki oraz figury geometryczne w różnych kolorach. Tło okładki jest w kolorze żółtym. Na dole znajduje się napis „Co to ma być? 1969”.

Biblioteka muzyczna