Sadownictwo to dziedzina ogrodnictwa zajmująca się produkcją owoców jadalnych. Wzmianki o uprawie drzew owocowych znajdują się już w najstarszych źródłach chińskich i egipskich. O spożywaniu owoców na terenie Polski świadczą nasiona znajdowane w wykopaliskach z okresu kamienia i brązu.

We wczesnym średniowieczu dużą rolę w rozwoju sadownictwa odegrały zakony. Dziedzina ta przez długi czas wchodziła w zakres rzemiosła ogrodniczego, rozwijającego się pomyślnie zwłaszcza w XVII i XVIII wieku we Francji i Anglii, gdzie rozpowszechniły się sady drzew karłowych. Stosowano też tam wówczas różne sposoby szczepienia, cięcia i formowania koron drzew. Rozwój sadownictwa jako nauki rozpoczął się w drugiej połowie XIX wieku. Dzięki poznaniu biologicznych podstaw krzyżowania roślin powstało wiele nowych odmian drzew i krzewów owocowych.

R5wBgeziCB92P

Zdjęcie przedstawia sad jabłkowy. Owoce ułożone są w beczkach oraz znajdują się również na drzewach. Poniżej znajduje się podpis: Jabłonie uprawiano już ok. 10 tys. lat p.n.e. na Bliskim Wschodzie. W okresie neolitu zbierano owoce z drzew dziko rosnących. W Polsce ślady jabłoni znaleziono w wykopaliskach Biskupina (z ok. 1600 r. p.n.e.). Obecnie istnieje ok. 10 tys. uprawnych odmian jabłoni, łączonych przez niektórych badaczy z jednym gatunkiem – jabłonią domową (Malus domestica).

Spośród licznych roślin sadowniczych w Polsce uprawia się głównie: jabłonie, grusze, śliwy, wiśnie, czereśnie, morele, brzoskwinie, orzechy włoskie, leszczynę, agrest, porzeczki, maliny, a także borówkę wysoką. Do roślin sadowniczych zalicza się też truskawki, będące bylinami. W zależności od wysokości pnia rozróżnia się: drzewa owocowe krzaczaste, niskopienne, półpienne lub wysokopienne. W nowoczesnym sadownictwie przeważa uprawa form niskopiennych – wydajniejszych i łatwiejszych w pielęgnacji i zbiorze. Pod względem siły wzrostu dzieli się drzewa owocowe na karłowe (słabo rosnące), półkarłowe i silnie rosnące. W każdej z tych grup można wyprowadzić drzewa o różnej wysokości pnia, najczęściej jednak drzewa półkarłowe lub karłowe mają formę krzaczastą lub niskopienną. Już w szkółce, a następnie w sadzie formuje się koronę drzewa, a potem odpowiednio pielęgnuje poprzez cięcie. Przycinanie pozwala na uzyskanie jak najwyższego plonu oraz zapewnia łatwy dostęp do owoców.

Miejsce na notatki