Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R1M9Q4X7UW0EL1
Ilustracja przedstawia czarno-białą grafikę wypełnioną nutami. Na białym tle widoczne są nuty, klucze wiolinowe, znaki chromatyczne i inne elementy notacji muzycznej rozłożone luźno na całej przestrzeni ilustracji. Tytuł lekcji: Zapisywanie dźwięku – notacja muzyczna, notacja uproszczona, programy komputerowe.

Zapisywanie dźwięku – notacja muzyczna, notacja uproszczona, programy komputerowe

Źródło: online-skills, licencja: CC0.

Ważne daty

ok. VIII w. – ukształtowanie notacji cheironomicznej,

ok. XVII w. – ukształtowanie notacji współczesnej.

1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela:

R8FQluuG8nKa0
W prostokątnym polu znajduje się napis „Pobierz”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji - dokument w formacie pdf.

II. Język i funkcje muzyki, myślenie muzyczne, kreacja i twórcze działania.

1. Uczeń zna, rozumie i wykorzystuje w praktyce:

1) podstawowe pojęcia i terminy muzyczne (pięciolinia, klucz, nuta, pauza, wartość rytmiczna, dźwięk, gama, akord, akompaniament) oraz zależności między nimi;

2. Uczeń odczytuje i zapisuje elementy notacji muzycznej:

2) różnicuje wartości rytmiczne nut i pauz.

Nauczysz się

stosować właściwą terminologię muzyczną;

opisywać poszczególne znaki notacji muzycznej;

dzielić wartości nut i pauz;

opisywać notację neumatyczną.

Jak powstała notacja muzyczna?

Początkowo nie istniał zapis muzyczny, a melodieMelodiamelodie ludowe i kościelne przekazywane były z pokolenia na pokolenie, co powodowało ich stopniowe zniekształcanie. Dopiero ok. VIII wieku scholeScholaschole kościelne wykształciły pierwszy zapis (notacja cheironomiczna), który określał tylko przybliżony kierunek melodii, bez dokładnego określania wysokości dźwięku. Z biegiem czasu zapis ten ewoluował w notację diastematyczną (ok 1000 r.), inaczej nazywaną neumatycznąNeumaneumatyczną. Nowy sposób pozwalał na zachowywanie dokładnej wysokości dźwięku za pomocą neum, zapisywanych na czterech liniach, jednak nadal nie określał rytmu.

RiKBGi58TFiWy
Na ilustracji dawny zapis nutowy. Na pożółkłej stronie widnieją czerwone czterolinie z umieszczonymi na nich znakami (neumami). Pod zapisem nutowym zapisano - gotycką czcionką -tekst. Dominującym na stronie elementem jest duża, ozdobna, czerwono-niebieska litera, umieszczona z lewej strony pośrodku tekstu. Na ilustracji umieszczone są kolejno ponumerowane, aktywne punkty, po wybraniu których wyświetlą się dodatkowe informacje: Punkt 1. Tekst zapisywany był najczęściej pod neumami. Punkt 2. Neumy zapisywane były najczęściej na czterolinii. Punkt 3. W zależności od melodii neumy przyjmowały różną postać.
Autor nieznany, Bogurodzica, ok. XIV w., przykład najstarszej polskiej pieśni zapisanej neumatycznie.
R1CeZbJzzKMmC
Ilustracja przedstawia rękopis utworu „Bogurodzicy” z 1407 roku. Zapis nutowy składa się z siedmiu pięciolinii. Nuty mają kształt kropek lub falek. Na stronie znajdują się również ręcznie kaligrafowane teksty. Każde zdanie zaczyna się dużą ozdobną literą. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: Utwór: Bogurodzica, nieznanego autora, wykonawcy: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz odtworzona zostanie muzyka. Na nagraniu głosy męskie wykonują jednogłosowo, unisono, tekst w dawnym języku polskim. W melodii występują melizmaty - czyli wykonywanie wielu dźwięków na jednej sylabie. Melodia jest spokojna, modlitewna.
Autor nieznany, „Bogurodzica”, ok. XIV w., przykład najstarszej polskiej pieśni zapisanej neumatycznie, AMFN, CC BY 3.0

W długim okresie rozwoju z notacji neumatycznej wykształtował się zapis znany nam dzisiaj – nuty zapisywane są na pięcioliniiPięcioliniapięciolinii, określają wysokość dźwięku oraz rytmRytmrytm.

Rodzaje nut i pauz

Do określania wysokości służy pięcioliniaPięcioliniapięciolinia, czyli pięć równolegle położonych względem siebie linii, na każdej z nich oraz na polach pomiędzy nimi znajduje się inny dźwięk. Ważną rolę pełni klucz znajdujący się na początku pięciolinii, to on wskazuje umiejscowienie poszczególnych dźwięków. Występują różne rodzaje kluczy, jednak najczęściej używanymi są wiolinowy oraz basowy. Po nim zazwyczaj zapisane są znaki chromatyczne, określające tonację oraz metrumMetrummetrum, dzięki któremu wiemy, gdzie zamieścić kreski taktoweTakttaktowe oraz akcentować mocne części taktu.

R1MoQOLnTK9eH
Na ilustracji zapis nutowy Preludium A-dur, autorstwa Fryderyka Chopina. Nad nutami oznaczenie wykonawcze Andantino. Pięciolinie połączone są akoladami po dwie. Na ilustracji punktami aktywnymi oznaczono różne elementy zapisu muzycznego, po naciśnięciu punktów pojawiają się ich nazwy. Na początku pierwszej pięciolinii oznaczono klucz wiolinowy, na początku drugiej pięciolinii klucz basowy. Za kluczem wiolinowym oznaczono dwie cyfry, czyli metrum. Kolejne punkty oznaczają: kreskę taktową, pięciolinię i znaki chromatyczne.

Nuta jest znakiem graficznym, określającym jednocześnie wysokość i czas trwania dźwięku. Każda z nich ma swój odpowiednik w postaci pauzy, która wskazuje długość ciszy w muzyce. Najdłuższą z nich jest cała nuta (pauza całonutowa), która trwa cztery wartości w metrumMetrummetrum 4/4. Nuty można dzielić na dwa, a każda w ten sposób uzyskana trwa połowę oryginalnej. Każda nuta i pauza może zostać wydłużona o połowę swojej wartości, stosuje się do tego kropkę.

Podział nut i pauz

RlAHAYQI72rNL1
Ilustracja przedstawiająca wartości nut i pauz. Na ilustracji pokazane są znaki graficzne nut i odpowiadających im pauz. Cała nuta to pusta w środku, niezamalowana elipsa, położona w poziomie, odpowiadająca jej pauza - to kreska umieszczona pod czwartą linią pięciolinii. Półnuta to elipsa podobna do całej nuty i kreska umieszczona po prawej stronie elipsy. Odpowiadająca jej pauza do kreska leżąca na 3 linii pięciolinii. Ćwierćnuta podobna jest do półnuty, tylko elipsa jest zapełniona, zamalowana. Odpowiadająca jej pauza to pionowa fala z mniejszą i większą górką. Ósemka jest podobna do ćwierćnuty, tylko oprócz zamalowanej elipsy i kreski ma jeszcze jeden ogonek rysowany od góry kreski. Odpowiadająca jej pauza jest podobna do siódemki, zaczynającej się od góry kropką. Szesnastki są podobne do ósemek, tylko mają dwa ogonki. Pauzy im odpowiadające są podobne do pauzy ósemkowej, tylko mają dwie górne kreski, zaczynające się kropkami. Nuty są przedstawione w postaci drzewka, pokazującego ich wzajemne zależności czasu trwania. Cała nuta dzieli się na dwie półnuty, każda półnuta na dwie ćwierćnuty, każda ćwierćnuta dzieli się na dwie ósemki, a każda ósemka na dwie szesnastki. Na ilustracji znajdują się punkty aktywne, po naciśnięciu których pojawiają się nazwy nut, przy których są umieszczone.
Schemat obrazujący podział nut, online‑skills, CC BY 3.0

Nowoczesne sposoby zapisu nut

Początkowo nuty zapisywane były ręcznie, a umiejętność tą posiadali tylko nieliczni zakonnicy i muzycy wędrowni. W przypadku rękopisów kompozytorskich często widzimy przekreślane błędy, zmiany początkowych pomysłów, co w skrajnych przypadkach kończyło się na niemożności rozczytania zapisanych nut. Wraz z rozwojem prasy drukarskiej nuty także zaczęto zapisywać tą metodą, dzięki czemu zapis ujednolicił się i był przejrzysty. Przełomową technologią okazał się dla notacji - komputer, dzięki któremu w programie przeznaczonym do edycji nut, możemy tworzyć muzykę i od razu wysłuchać zapisany pomysł. Najpopularniejszymi programami tego typu są płatne Sibelius oraz Finale, lub darmowy MuseScore.

RwsJl6scpOnLB
Ilustracja przedstawia interfejs programu MuseScore służącego do edycji zapisu nutowego. W centralnej części znajduje się tworzony właśnie zapis nutowy. Po lewej stronie i u góry menu, z którego można wybrać różnorodne elementy notacji muzycznej. Na ilustracji umieszczone są kolejno ponumerowane aktywne punkty, po wybraniu których wyświetlą się dodatkowe informacje: Punkt 1. Zapisaną kompozycję można od razu odtworzyć. Punkt 2. W programie tworzona jest gotowa partytura, dlatego można zapisać tytuł, nazwisko kompozytora i inne. Punkt 3 Nuty zapisuje się na odpowiednich punktach pięciolinii. Punkt 4. Program ukazuje, jak partytura będzie prezentować się na kartce papieru. Punkt 5. Z interfejsu można wybrać odpowiedni znak notacji muzycznej, który następnie można zamieścić na pięciolinii.
Interfejs programu MuseScore – przykład programu do edycji nut, online‑skills, CC BY 3.0

Zadania

RzHmaKrRjp3Eh
Ćwiczenie 1
Wskaż zdania prawdziwe. Możliwe odpowiedzi: 1. Przykładem najstarszej polskiej pieśni zapisanej neumatycznie jest Bogurodzica, 2. Jednym z pierwszych zapisów muzycznych była notacja neumatyczna, 3. Notacja neumatyczna to neumy zapisywane na pięciolinii, 4. Początkowo nie istniała notacja muzyczna, a melodie były przekazywane z pokolenia na pokolenie
RXfP6op5w5Smv
Ćwiczenie 2
Opisz, w jaki sposób współcześnie kompozytorzy zapisują nuty.
Ćwiczenie 3

Wpisz rodzaj notacji, który został użyty do zapisu pieśni.

R1CeZbJzzKMmC1
Ilustracja przedstawia rękopis utworu „Bogurodzicy” z 1407 roku. Zapis nutowy składa się z siedmiu pięciolinii. Nuty mają kształt kropek lub falek. Na stronie znajdują się również ręcznie kaligrafowane teksty. Każde zdanie zaczyna się dużą ozdobną literą. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: Utwór: Bogurodzica, nieznanego autora, wykonawcy: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz odtworzona zostanie muzyka. Na nagraniu głosy męskie wykonują jednogłosowo, unisono, tekst w dawnym języku polskim. W melodii występują melizmaty - czyli wykonywanie wielu dźwięków na jednej sylabie. Melodia jest spokojna, modlitewna.
RMv9CPM7H9fCO
Odpowiedz na pytanie: Jaki rodzaj zapisu został użyty do zapisania najstarszych przekazów Bogurodzicy?
R1MxUgXqWRNFn
Ćwiczenie 4
Wskaż nazwę znaku graficznego, który powoduje przedłużenie czasu trwania nuty o połowę. Możliwe odpowiedzi: 1. Pionowa kreska, 2. Kropka, 3. Pozioma kreska, 4. Znak większości.
R1B5Emi5ZhXwz
Ćwiczenie 5
Dopasuj wartość rytmiczną do opisu nuty. Wartość rytmiczna: cała nuta, opisy do wyboru: A. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy, B. pusta w środku, niezamalowana elipsa, położona w poziomie, C. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy i jeden ogonek. Wartość rytmiczna: ćwierćnuta, opisy do wyboru: A. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy B. pusta w środku, niezamalowana elipsa, położona w poziomie C. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy i jeden ogonek, wartość rytmiczna ósemka, opisy do wyboru: A. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy, B. pusta w środku, niezamalowana elipsa położona w poziomie, C. elipsa zapełniona, zamalowana, kreska umieszczona po prawej stronie elipsy i jeden ogonek.
R1Kjqsm7mI12i
Ćwiczenie 6
Dopasuj wartość rytmiczną do opisu pauzy. Wartości rytmiczna: pauza całonutowa, opisy do wyboru: : A. pauza jest podobna do siódemki zaczynającej się od góry kropką B. pionowa fala z mniejszą i większą górką C. kreska umieszczona pod czwartą linią pięciolinii. Wartość rytmiczna: pauza ćwierćnutowa, opisy do wyboru: A. pauza jest podobna do siódemki, zaczynającej się od góry kropką B. pionowa fala z mniejszą i większą górką C. kreska umieszczona pod czwartą linią pięciolinii. Wartość rytmiczna: pauza ósemkowa, opisy do wyboru: A. pauza jest podobna do siódemki, zaczynającej się od góry kropką B. pionowa fala z mniejszą i większą górką C. kreska umieszczona pod 4 linią pięciolinii.
RLbMY0g9IvrE1
Ćwiczenie 7
Wymień co najmniej dwa rodzaje kluczy muzycznych.

Słownik pojęć

Melodia
Melodia

ciąg następujących po sobie dźwięków, uporządkowanych według zasad tonalnych, rytmicznych i formalnych, tworzących pewną całość.

Metrum
Metrum

podstawowy schemat, określający czas trwania nut oraz układ akcentów w obrębie taktu w utworze muzycznym.

Neuma
Neuma

znak notacji muzycznej, używany w średniowieczu do zapisywania śpiewów chorału gregoriańskiego.

Pięciolinia
Pięciolinia

pięć równoległych linii poziomych, na których umieszcza się znaki nutowe.

Rytm
Rytm

czynnik regulujący czas trwania dźwięków w utworze muzycznym i wyznaczający ich następstwo w czasie.

Schola
Schola

chór działający przy parafii.

Takt
Takt

jednostka regularnego podziału metrycznego w utworze muzycznym.

Słownik pojęć opracowano na podstawie:

J. Habela, Słowniczek muzyczny, PWM, Warszawa 1968

Biblioteka muzyczna

Bibliografia

Encyklopedia muzyki, pod red. A. Chodkowskiego, PWN, Warszawa 1995