1871 - 1894 n.e. – wykopaliska Heinricha Schliemanna na wzgórzu Hisarlik na terenie dzisiejszej Turcji
1
Scenariusz dla nauczyciela
REJKjUTo20YuA
Scenariusz zajęć do pobrania
Scenariusz zajęć do pobrania
I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń: 8. dokonuje następujących transformacji gramatycznych w zakresie morfologii: q) potrafi korzystać ze słownika łacińsko‑polskiego przy sporządzaniu przekładu; s) dokonuje poprawnego przekładu prozatorskiego tekstu łacińskiego z zakresu tekstów określonych w kanonie na język polski, w tłumaczeniu zachowując polską normę językową; II. W zakresie kompetencji kulturowych. Uczeń: 14. potrafi rozpoznać i poddać interpretacji w kontekście kultury greckiej i rzymskiej oraz kultur późniejszych następujące kluczowe zjawiska z zakresu tradycji antycznej i recepcji antyku: a) obecność tradycji greckiej i rzymskiej we współczesnym życiu publicznym i kulturalnym, b) przetworzenia motywów kulturowych greckich i rzymskich w kulturze późniejszej polskiej i światowej na płaszczyznach: literackiej, sztuk plastycznych, sztuk wizualnych. III. W zakresie kompetencji społecznych. Uczeń: 5. dzięki poznaniu źródeł kultury polskiej, europejskiej i światowej staje się jej świadomym odbiorcą i uczestnikiem.
Nauczysz się
tłumaczyć tekst łaciński o tematyce mitologicznej;
charakteryzować związki frazeologiczne pochodzące z mitologii;
wymieniać kilka przykładów związków frazeologicznych pochodzących z mitologii greckiej;
Fotografia nieznanego autora przedstawia ruiny murów obronnych Troi. Mury zostały zbudowane z jasnych kamieni i cegieł, są wysokie i biegną wzdłuż piaszczystej drogi. Na szczycie murów widoczne są ruiny budowli obronnych oraz rosnące wśród nich drzewa. Na szlaku są dwie osoby - dziewczynka ma na sobie biały kapelusz, różową koszulkę i białe spodnie, natomiast w oddali znajduje się mężczyzna ubrany w ciemną koszulę oraz białe spodnie. Fotografia murów została wykonana w bezchmurny dzień. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Rōmānī nārrābant Rōmam antīquam colōniam Troiānōrum (esse) et Troiānōs Rōmānōrum proavōs esse., 2. Rzymianie mówili, że Rzym starożytny jest kolonią Trojan i że Trojanie są przodkami Rzymian.
Fotografia nieznanego autora przedstawia ruiny murów obronnych Troi. Mury zostały zbudowane z jasnych kamieni i cegieł, są wysokie i biegną wzdłuż piaszczystej drogi. Na szczycie murów widoczne są ruiny budowli obronnych oraz rosnące wśród nich drzewa. Na szlaku są dwie osoby - dziewczynka ma na sobie biały kapelusz, różową koszulkę i białe spodnie, natomiast w oddali znajduje się mężczyzna ubrany w ciemną koszulę oraz białe spodnie. Fotografia murów została wykonana w bezchmurny dzień. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Rōmānī nārrābant Rōmam antīquam colōniam Troiānōrum (esse) et Troiānōs Rōmānōrum proavōs esse., 2. Rzymianie mówili, że Rzym starożytny jest kolonią Trojan i że Trojanie są przodkami Rzymian.
Mury obronne Troi, 3000 - 1900 r. p.n.e., Hisarlik w Turcji, wikipedia.org, CC BY-SA 3.0
R1bKOt5jdnxCF
Obraz Adama van Noorta pod tytułem „Ostatnia bitwa oblężenia Troi”, na którym ukazano toczącą się bitwę na obrzeżach starożytnego miasta. Wojska atakujące znajdują się z lewej strony obrazu – są wyposażone w armaty oraz uzbrojonych żołnierzy. Z prawej strony obrazu uwieczniona została fosa oraz oblężone miasto nad którym kłębią się czarne burzowe chmury. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ōlim Troiam, oppidum clārum in Asiā situm, Graecī decem annōs obsīdēbant. Bellum inter Troiānōs et Graecōs longum et asperum esse legēbāmus., 2. Niegdyś Troję, słynne miasto położone w Azji, Grecy przez dziesięć lat oblegali. Czytaliśmy, że wojna między Trojanami i Grekami była długa i ciężka.
Obraz Adama van Noorta pod tytułem „Ostatnia bitwa oblężenia Troi”, na którym ukazano toczącą się bitwę na obrzeżach starożytnego miasta. Wojska atakujące znajdują się z lewej strony obrazu – są wyposażone w armaty oraz uzbrojonych żołnierzy. Z prawej strony obrazu uwieczniona została fosa oraz oblężone miasto nad którym kłębią się czarne burzowe chmury. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ōlim Troiam, oppidum clārum in Asiā situm, Graecī decem annōs obsīdēbant. Bellum inter Troiānōs et Graecōs longum et asperum esse legēbāmus., 2. Niegdyś Troję, słynne miasto położone w Azji, Grecy przez dziesięć lat oblegali. Czytaliśmy, że wojna między Trojanami i Grekami była długa i ciężka.
Adam van Noort, „Ostatnia bitwa oblężenia Troi”, ok. 1625 r., Muzeum Narodowe w Warszawie, wikimedia.org, domena publiczna
RDoCmFvTbKkVm
Obraz Petera Paula Rubensa pod tytułem „Achilles zabija Hektora”, na którym ukazano walkę tytułowych bohaterów. Achilles ubrany jest w metalowy hełm oraz zbroję, do której ma przymocowaną czerwoną pelerynę. W jednej dłoni trzyma tarczę, a w drugiej drewnianą włócznię. Przebija nią swojego oponenta – Hektora, który został przedstawiony w pozycji półsiedzącej. Hektor ma na głowie metalowy hełm z bujnym czerwonym pióropuszem, ubrany jest w metalową zbroję spod której wyłania się pomarańczowa szata. Hektor przegrał walkę – został przebity przez Achillesa włócznią. Nad walczącymi postaciami widoczna jest postać ubrana w białe szaty, oraz jasną zbroję, która obserwuje zażartą walkę dwóch mężczyzn. W tle widoczni są żołnierze obserwujący pojedynek oraz kamienne mury miasta. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Troiānī magna cum audācia mūrōs oppidī suī dēfendēbant. Imprīmīs Hector, Priamī fīlius, potentiā suā Troiam dēfendēbat. Tamen multī et Troiānī et Graecī, quamquam bellī perītī erant, in mūrīs et in campō cadēbant., 2. Trojanie z wielką odwagą bronili murów swojego miasta. Zwłaszcza Hektor, syn Priama, bronił Troi swoją walecznością. Jednak wielu i Trojan i Greków, chociaż byli doświadczeni w walce, ginęło na murach i na polu walki.
Obraz Petera Paula Rubensa pod tytułem „Achilles zabija Hektora”, na którym ukazano walkę tytułowych bohaterów. Achilles ubrany jest w metalowy hełm oraz zbroję, do której ma przymocowaną czerwoną pelerynę. W jednej dłoni trzyma tarczę, a w drugiej drewnianą włócznię. Przebija nią swojego oponenta – Hektora, który został przedstawiony w pozycji półsiedzącej. Hektor ma na głowie metalowy hełm z bujnym czerwonym pióropuszem, ubrany jest w metalową zbroję spod której wyłania się pomarańczowa szata. Hektor przegrał walkę – został przebity przez Achillesa włócznią. Nad walczącymi postaciami widoczna jest postać ubrana w białe szaty, oraz jasną zbroję, która obserwuje zażartą walkę dwóch mężczyzn. W tle widoczni są żołnierze obserwujący pojedynek oraz kamienne mury miasta. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Troiānī magna cum audācia mūrōs oppidī suī dēfendēbant. Imprīmīs Hector, Priamī fīlius, potentiā suā Troiam dēfendēbat. Tamen multī et Troiānī et Graecī, quamquam bellī perītī erant, in mūrīs et in campō cadēbant., 2. Trojanie z wielką odwagą bronili murów swojego miasta. Zwłaszcza Hektor, syn Priama, bronił Troi swoją walecznością. Jednak wielu i Trojan i Greków, chociaż byli doświadczeni w walce, ginęło na murach i na polu walki.
Peter Paul Rubens, „Achilles zabija Hektora”, 1630 - 1635 r., Muzeum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RqPSulSyUr7co
Obraz autorstwa Kerstiaena de Kunnicka pod tytułem „Pożar Troi” ukazuje pożar jaki panuje w mieście – widoczne są wysokie słupy ognia oraz gęsty czarny dym. Na pierwszym planie artysta umieścił przerażonych i uciekających w popłochu mieszkańców przed obcymi żołnierzami, na ulicach miasta widoczne są liczne ludzkie zwłoki. W centrum miasta znajduje się rzeka oraz most łączący oba brzegi. W tle widoczna jest bitwa oraz koń trojański stojący na placu. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Posteā Graecī dolō Troiānōs vincunt et Troiam flammīs dēlent., 2. Później Grecy zwyciężają Trojan za pomocą podstępu i Troję niszczą płomieniami.
Obraz autorstwa Kerstiaena de Kunnicka pod tytułem „Pożar Troi” ukazuje pożar jaki panuje w mieście – widoczne są wysokie słupy ognia oraz gęsty czarny dym. Na pierwszym planie artysta umieścił przerażonych i uciekających w popłochu mieszkańców przed obcymi żołnierzami, na ulicach miasta widoczne są liczne ludzkie zwłoki. W centrum miasta znajduje się rzeka oraz most łączący oba brzegi. W tle widoczna jest bitwa oraz koń trojański stojący na placu. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Posteā Graecī dolō Troiānōs vincunt et Troiam flammīs dēlent., 2. Później Grecy zwyciężają Trojan za pomocą podstępu i Troję niszczą płomieniami.
Kerstiaen de Keuninck, „Pożar Troi”, koniec XVI w., Muzeum Ermitaż, Petersburg, hermitagemuseum.org, CC BY 3.0
R1JYaqKl7GJzo
Obraz autorstwa Giovanniego Domenico Tiepolo pod tytułem „Wprowadzenie konia trojańskiego do Troi”, na którym przedstawiono między innymi tłum ludzi obserwujący wprowadzenie tytułowego konia trojańskiego do miasta. W centrum znajduje się biały koń, który został umieszczona na czterokołowym wózku. Z przodu i z tyłu wozu znajdują się ludzie, którzy przesuwają figurę w głąb miasta. Na drugim planie widoczne są mury obronne miasta, oraz wysoka wieża obserwacyjna. Akcja obrazu dzieje się w pochmurny dzień. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ulixēs enim Graecīs ita dīcēbat: „Equum ligneum aedificābimus et uterum equī virīs armātīs implēbimus. Nōs autem nāvigia ascendēmus et nōn longē nāvigābimus. Troiānī nōs in Graeciam nāvigāre putābunt. Bellum hodiē nōn fīniēmus, sed crās Troia nostra erit.", 2. Ulisses bowiem tak powiedział do Greków: „Zbudujemy konia drewnianego i wnętrze konia wypełnimy uzbrojonymi mężami. My zaś wsiądziemy na okręty i nie daleko odpłyniemy. Trojanie będą myśleć, że do Grecji odpłynęliśmy. Nie skończymy dziś wojny, lecz jutro Troja będzie nasza.”
Obraz autorstwa Giovanniego Domenico Tiepolo pod tytułem „Wprowadzenie konia trojańskiego do Troi”, na którym przedstawiono między innymi tłum ludzi obserwujący wprowadzenie tytułowego konia trojańskiego do miasta. W centrum znajduje się biały koń, który został umieszczona na czterokołowym wózku. Z przodu i z tyłu wozu znajdują się ludzie, którzy przesuwają figurę w głąb miasta. Na drugim planie widoczne są mury obronne miasta, oraz wysoka wieża obserwacyjna. Akcja obrazu dzieje się w pochmurny dzień. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ulixēs enim Graecīs ita dīcēbat: „Equum ligneum aedificābimus et uterum equī virīs armātīs implēbimus. Nōs autem nāvigia ascendēmus et nōn longē nāvigābimus. Troiānī nōs in Graeciam nāvigāre putābunt. Bellum hodiē nōn fīniēmus, sed crās Troia nostra erit.", 2. Ulisses bowiem tak powiedział do Greków: „Zbudujemy konia drewnianego i wnętrze konia wypełnimy uzbrojonymi mężami. My zaś wsiądziemy na okręty i nie daleko odpłyniemy. Trojanie będą myśleć, że do Grecji odpłynęliśmy. Nie skończymy dziś wojny, lecz jutro Troja będzie nasza.”
Giovanni Domenico Tiepolo, „Wprowadzenie konia trojańskiego do Troi”, 1760 r., Galeria Narodowa w Londynie, wikimedia.org, domena publiczna
Źródło: S. Wilczyński, E. Pobiedzińska, A. Jaworska Porta Latina Nova. Podręcznik do języka łacińskiego i kultury antycznej., Warszawa 2012.
Tłumaczenie: Autor opracowania
RlbjhGjJcrWWQ1
Ćwiczenie 1
Wskaż imię przeciwnika Achillesa: Możliwe odpowiedzi 1. Hektor 2. Priam 3. Nieznany z imienia żołnierz
Wskaż imię przeciwnika Achillesa: Możliwe odpowiedzi 1. Hektor 2. Priam 3. Nieznany z imienia żołnierz
R1eRoX1SKgAAW1
Ćwiczenie 2
Quōmodo Graecī Troiānōs vīcērunt? Możliwe odpowiedzi: 1. magnā audāciā eōs vīcērunt., 2. dolō eōs vīcērunt., 3. in campō eōs vīcērunt.
Quōmodo Graecī Troiānōs vīcērunt? Możliwe odpowiedzi: 1. magnā audāciā eōs vīcērunt., 2. dolō eōs vīcērunt., 3. in campō eōs vīcērunt.
Quōmodo Graecī Troiānōs vīcērunt?
magnā audāciā eōs vīcērunt.
dolō eōs vīcērunt.
in campō eōs vīcērunt.
Związki frazeologiczne zaczerpnięte z mitologii 1
RexbyQ3aRN4Ru
Obraz autorstwa Caravaggio pod tytułem „Narcyz” przedstawia postać młodego i pięknego młodzieńca, który przygląda się swojemu odbiciu w tafli wody. Narcyz klęczy nad brzegiem, wspiera się na rękach, jego ciało jest mocno pochylone do przodu. Mężczyzna ma delikatną jasną skórę, długie ciemne włosy, ubrany jest w białą koszulę ze srebrno-zielonymi zdobieniami. Narcyz sprawia wrażenie zahipnotyzowanego, ma obojętny wyraz twarzy. W obrazie dominują ciemne barwy.
Caravaggio, „Narcyz”, 1594-1596 r., Narodowa Galeria Sztuki Antycznej w Rzymie, wikimedia.org, domena publiczna
Koń trojański - w przenośni oznacza zdobycz przynoszącą zgubę, złowrogi, niebezpieczny podarunek. Ten związek frazeologiczny związany jest z mitem o wojnie trojańskiej, w której Grecy posłużyli się podstępem, by zdobyć miasto. Dali Trojanom w darze ogromnego drewnianego konia, w którego wnętrzu kryli się wojownicy. Wprowadzenie konia do Troi spowodowało upadek Ilionu.
Zdobyć laury - oznacza odnieść zwycięstwo w konkursie albo zawodach. Wiąże się z historią Apollina i Dafne, która uciekając przed zakochanym w niej bogiem została zamieniona w drzewo laurowe. Apollo zapragnął uczcić jej pamięć w ten sposób, że ustanowił wieniec laurowy nagrodą dla zwycięzców.
Biały kruk - coś wyjątkowego, unikat, po łacinie rara avis (rzadki ptak). Wywodzi się z mitu o Koronis, ukochanej Apollina, która zdradziła go ze śmiertelnikiem. Wiadomość o zdradzie przyniósł Apollinowi kruk, który miał jej strzec. W tamtych czasach wszystkie kruki były śnieżnobiałe. Rozwścieczony Apollo sprawił, że kruk stał się czarny i wszystkie kruki od tej pory miały charakteryzować się tym kolorem.
Narcyz - oprócz nazwy kwiatu jest to także człowiek zakochany w sobie, nie zważający na innych i zainteresowany wyłącznie własną urodą. To kara za to, że młodzieniec o imieniu Narcyz wzgardził miłością nimfy Echo - Afrodyta sprawiła, że zakochał się w swoim odbiciu w lustrze wody. Uczucie to wywołało tak wielkie niespełnienie, że Narcyz umarł z miłości i został zamieniony w wiosenny kwiat.
Bogaty jak Midas - człowiek posiadający wielkie bogactwa. Wywodzi się z mitu o królu Midasie, który spełnił swoje życzenie - by wszystko, czego dotknie zmieniało się w złoto. Szybko zrozumiał, że ten dar jest jednocześnie przekleństwem. Nie mógł bowiem niczego zjeść, ani wypić, a swoim dotykiem zamienił córkę w złoty posąg.
R1TiiPhuygirB
Ilustracja autorstwa Waltera Crane’a pod tytułem „Król Midas z córką” – tytułowy Midas i jego córka znajdują się w centrum ilustracji. Midas to mężczyzna w podeszłym wieku, ma długie siwe włosy, oraz długą siwą brodę. Na głowie nosi czerwoną koronę, ubrany jest w czerwoną szatę i złoty naszyjnik. Mężczyzna ze smutkiem spogląda na swoją młodą córkę, która leży na jego kolanach – ma długie brązowe włosy, i jest ubrana w pomarańczową suknię. Kobieta ma zamknięte oczy, jedna ręka swobodnie zwisa wzdłuż ciała, druga zaś leży na klatce piersiowej. Akcja przedstawiona na ilustracji ma miejsce w jadalni, o czym może świadczyć stolik z jedzeniem. Na ścianach pomieszczenia wiszą tarcze z toporami.
Walter Crane, „Król Midas z córką”, 1893 r., Ilustracja z książki Nathaniel Hawthorne „Wspaniała książka dla chłopców i dziewcząt”, wikimedia.org, domena publiczna
RajcHN4Yl9vTA
Ćwiczenie 3
Które zdanie na temat Midasa jest prawdziwe? Możliwe odpowiedzi: 1. Wszystko czego dotknął zmieniało się w złoto. 2. Cierpiał męki skazany na wieczny głód i pragnienie, ponieważ woda i pożywienie oddalało się od niego, gdy po nie sięgał. 3. Zakochał się w złotym posągu bogini.
Które zdanie na temat Midasa jest prawdziwe? Możliwe odpowiedzi: 1. Wszystko czego dotknął zmieniało się w złoto. 2. Cierpiał męki skazany na wieczny głód i pragnienie, ponieważ woda i pożywienie oddalało się od niego, gdy po nie sięgał. 3. Zakochał się w złotym posągu bogini.
Które zdanie na temat Midasa jest prawdziwe?
Wszystko czego dotknął zmieniało się w złoto.
Cierpiał męki skazany na wieczny głód i pragnienie, ponieważ woda i pożywienie oddalało się od niego, gdy po nie sięgał.
Zakochał się w złotym posągu bogini.
RVUVGfJdwrFxo
Ćwiczenie 4
Określ czy zdanie jest prawdziwe czy fałszywe. Zdania: 1. Rara avis oznacza po łacinie biały kruk. 2. Z powodu wiarołomności Dafne Apollo zmienił kolor kruka na czarny. 3. Narcyz został ukarany za wzgardzenie miłością nimfy Echo. 4. Zdobyć laury oznacza odnieść zwycięstwo w konkursie albo zawodach. 5. Biały kruk związany jest z mitem o Koronis. 6. Narcyz umarł z miłości do wiosennego kwiatu rosnącego nad wodą.
Określ czy zdanie jest prawdziwe czy fałszywe. Zdania: 1. Rara avis oznacza po łacinie biały kruk. 2. Z powodu wiarołomności Dafne Apollo zmienił kolor kruka na czarny. 3. Narcyz został ukarany za wzgardzenie miłością nimfy Echo. 4. Zdobyć laury oznacza odnieść zwycięstwo w konkursie albo zawodach. 5. Biały kruk związany jest z mitem o Koronis. 6. Narcyz umarł z miłości do wiosennego kwiatu rosnącego nad wodą.
Przeczytaj poniższe zdania. Podziel je na zgodne z prawdą (PRAWDA) i odbiegające od niej (FAŁSZ). Umieść odpowiedzi we właściwym miejscu.
Z powodu wiarołomności Dafne Apollo zmienił kolor kruka na czarny., <i>Rara avis</i> oznacza po łacinie biały kruk., Narcyz umarł z miłości do wiosennego kwiatu rosnącego nad wodą., Biały kruk związany jest z mitem o Koronis., Zdobyć laury oznacza odnieść zwycięstwo w konkursie albo zawodach., Narcyz został ukarany za wzgardzenie miłością nimfy Echo.
PRAWDA
FAŁSZ
R7fGKEOV9ntmf
Ilustracja nieznanego autora pod tytułem „Feniks” przedstawia tytułowego ptaka znajdującego się w brązowym naczyniu, które jest wypełnione wodą. Feniks ma biało-brązowe pióra, spogląda w kierunku nieba, w jego oczach widoczny jest ból i przerażenie. Obok naczynia znajduje się wysokie palenisko, które podgrzewa wodę w wielkim garze. Nad sceną gotowania Feniksa góruje słońce.
„Feniks”, XII w., ilustracja z „Bestiariusza z Aberdeen”, Szkocja, wikimedia.org, domena publiczna
Paniczny strach - atak lęku, ogromne przerażenie, nagła i niemożliwa do opanowania obawa. Panika pochodzi od imienia koźlonogiego bożka leśnego, Pana, który przebudzony ze słodkiej drzemki ścigał intruzów, wywołując u nich paniczny strach swoimi przeraźliwymi krzykami.
Sfinksowy uśmiech - tajemniczy, zagadkowy uśmiech. Sfinks był stworzeniem o głowie kobiety, tułowiu lwa, skrzydłach orła i ogonie węża. Rezydował w Tebach i zadawał przybyszom zagadkę, którą w końcu rozwiązał Edyp.
Wpaść w furię - oznacza zdenerwować się do tego stopnia, że traci się panowanie nad sobą. Furie, rzymski odpowiednik Eryni - bogiń zemsty, ścigały przestępcę nieubłaganie aż do skutku.
Odrodzić się jak Feniks z popiołów - tego wyrażenia używamy w odniesieniu do człowieka, który podnosi się po ciężkim doświadczeniu życiowym i odnajduje w sobie siłę, by budować coś od nowa.
R11bqP5WsSI7v
Rzeźba nieznanego autora pod tytułem „Maska boga Pana” znajduje się na naczyniu. Ukazuje ona głowę starszego mężczyzny o bujnych włosach oraz zaroście. Postać ma poskręcane w formie warkoczyków pasma brody, jego długie wąsy sięgają poza obrys twarzy. Mężczyzna ma gniewny wyraz twarzy, jego wzrok skierowany jest na wprost, a brwi ma mocno uniesione go góry. Na naczyniu nad postacią znajdują się dwa uchwyty.
Maska boga Pana, 340 - 320 r. p.n.e., kolekcja prywatna, Bułgaria, wikimedia.org, CC BY-SA 4.0
Rmai3MoQuYOSN
Ćwiczenie 5
Wskaż imię postaci, która była w sobie zakochana, a jego zainteresowania kończyły się na jego własnej urodzie. Możliwe odpowiedzi: 1. Midas 2. Narcyz 3. Apollo
Wskaż imię postaci, która była w sobie zakochana, a jego zainteresowania kończyły się na jego własnej urodzie. Możliwe odpowiedzi: 1. Midas 2. Narcyz 3. Apollo
Wybierz fotografię, która obrazuje związek frazeologiczny „Paniczny strach”?
A
B
C
R5fZZS0zGaHiK
Obraz Tycjana pod tytułem „Syzyf” ukazuje postać mężczyzny, o atletycznej budowie ciała. Przepasany jest on cienką zielonkawą wstęgą w pasie pod którą znajduje się biała szata zakrywająca jego genitalia. Postać jest zmęczona, na jego barkach leży duży głaz – Syzyf musi go wnieść na szczyt góry. W tle obrazu znajdują się dzikie zwierzęta, które obserwują biednego człowieka. Obraz przedstawia ciemne dno Tartaru, krainy wiecznego cierpienia i męki umarłych, którą podkreśla ciemna kolorystyka dzieła.
Tycjan, „Syzyf”, 1548 - 1549 r., Muzeum Prado, Madryt, wikimedia.org, domena publiczna
Cerber - takie miano nosi srogi i uważny strażnik. Tak jak mityczny Cerber, potworny, piekielny pies, pilnujący wejścia do Hadesu, o kilku głowach, który nie wpuszczał do Podziemia żywych i nie wypuszczał zmarłych.
Cierpieć męki Tantala - pragnąć rzeczy, które zdają się być w zasięgu ręki, a okazują się nieosiągalne. Tantal był królem Lydii, którego bogowie zapraszali na Olimp, by z nimi ucztował. Zawiódł on jednak zaufanie nieśmiertelnych, wykradł im bowiem ambrozję i rozpowiadał ich tajemnice. Bogowie skazali Tantala na wieczny głód i pragnienie - stał w wodzie zanurzony po szyję, a najpiękniejsze owoce zwieszały się z gałęzi tuż nad jego głową; gdy nachylał się, by się napić, wody opadały, gdy sięgał po owoce, ulatywały w górę.
Syzyfowa praca - daremny trud, zajęcie pozbawione sensu. Pomimo włożonego trudu, nie przynosi żadnego efektu. Syzyf, król Koryntu, nazywany był najchytrzejszym z ludzi. Udało mu się wielokrotnie przechytrzyć bogów, m.in. po uwięzieniu Hadesa ludzie przestali umierać. Za jego postępki został ukarany w Hadesie w ten sposób, że toczył pod górę ciężki głaz, a gdy już prawie był u celu, głaz spadał z powrotem na dół i cały trud rozpoczynał się ponownie.
Wyspy szczęśliwe - wspaniałe miejsce, w którym każdy czuje się akceptowany. To mityczna kraina wiosny i szczęścia, miejsce pobytu dusz błogosławionych zmarłych, wyspy na Zachodzie, nad Oceanem, za Słupami Heraklesa.
Prośba o wyspy szczęśliwe
A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,
ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań,
we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.
Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,
rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul,
myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.
Konstanty Ildefons Gałczyński, Zachłysnąć się tobą. Najpiękniejsze wiersze i piosenki, Warszawa 2016.
RoPGwHThhGYnu
Obraz autorstwa Johna Roddama Spencera Stanhope’a pod tytułem „Orfeusz i Eurydyka na brzegach Styksu” ukazuje postaci dwóch młodych osób - kobiety i mężczyzny. Kobieta o imieniu Eurydyka ma śniadą skórę oraz długie, falowane kasztanowe włosy. Odziana jest częściowo, od pasa w dół, w jasne płótno. Kobieta wtulona jest w postać nagiego, szczupłego mężczyzny o ciemnych włosach – Orfeusza. Para owinięta jest ciemnym materiałem, stoją nad brzegiem rzeki, po której płynie nagi mężczyzna stojący na łodzi. Orfeusz widząc płynącą postać wyciąga w jego kierunku swoją dłoń. W jego oczach widoczne jest przerażenie. Tłem dla dzieła jest ponure wnętrze podziemi.
John Roddam Spencer Stanhope, „Orfeusz i Eurydyka na brzegach Styksu”, 1878 r., kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
RkVF1470Dphfh
Ćwiczenie 6
Wskaż o kim jest mowa w tekście: Był królem Lydii, którego bogowie zapraszali na Olimp, by z nimi ucztował. Zawiódł on jednak zaufanie nieśmiertelnych, wykradł im bowiem ambrozję i rozpowiadał ich tajemnice. Bogowie skazali go na wieczny głód i pragnienie. Możliwe odpowiedzi: 1. Tantal 2. Cerber 3. Syzyf 4. Herakles.
Wskaż o kim jest mowa w tekście: Był królem Lydii, którego bogowie zapraszali na Olimp, by z nimi ucztował. Zawiódł on jednak zaufanie nieśmiertelnych, wykradł im bowiem ambrozję i rozpowiadał ich tajemnice. Bogowie skazali go na wieczny głód i pragnienie. Możliwe odpowiedzi: 1. Tantal 2. Cerber 3. Syzyf 4. Herakles.
RRQipaxtfBLEa
Ćwiczenie 7
Określ czy podane zdania są prawdziwe czy fałszywe. Zdania: 1. Cierpieć męki Tantala, czyli pragnąć rzeczy, które zdają się być w zasięgu ręki, a okazują się nieosiągalne. 2. Narcyz to człowiek, który kocha ogrody. 3. Cerber to inaczej przewodnik po tajemniczych miejscach. 4. Sfinksowy uśmiech to inaczej tajemniczy, zagadkowy uśmiech. 5. Koń trojański funkcjonuje w języku polskim jako długo oczekiwany dar. 6. Wyspy szczęśliwe - symbol wspaniałego miejsca, w którym każdy czuje się akceptowany. 7. Wpaść w furię oznacza zdenerwować się do tego stopnia, że traci się panowanie nad sobą. 8. Paniczny strach związany jest z Panem jezior i rzek.
Określ czy podane zdania są prawdziwe czy fałszywe. Zdania: 1. Cierpieć męki Tantala, czyli pragnąć rzeczy, które zdają się być w zasięgu ręki, a okazują się nieosiągalne. 2. Narcyz to człowiek, który kocha ogrody. 3. Cerber to inaczej przewodnik po tajemniczych miejscach. 4. Sfinksowy uśmiech to inaczej tajemniczy, zagadkowy uśmiech. 5. Koń trojański funkcjonuje w języku polskim jako długo oczekiwany dar. 6. Wyspy szczęśliwe - symbol wspaniałego miejsca, w którym każdy czuje się akceptowany. 7. Wpaść w furię oznacza zdenerwować się do tego stopnia, że traci się panowanie nad sobą. 8. Paniczny strach związany jest z Panem jezior i rzek.
Na podstawie znajomości związków frazeologicznych opartych na mitologii odpowiedz, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe? Umieść odpowiedzi we właściwym miejscu.
Sfinksowy uśmiech to inaczej tajemniczy, zagadkowy uśmiech., Wpaść w furię oznacza zdenerwować się do tego stopnia, że traci się panowanie nad sobą., Wyspy szczęśliwe - symbol wspaniałego miejsca, w którym każdy czuje się akceptowany., Paniczny strach związany jest z Panem jezior i rzek., Koń trojański funkcjonuje w języku polskim jako długo oczekiwany dar., Cierpieć męki Tantala, czyli pragnąć rzeczy, które zdają się być w zasięgu ręki, a okazują się nieosiągalne., Narcyz to człowiek, który kocha ogrody., Cerber to inaczej przewodnik po tajemniczych miejscach.
PRAWDA
FAŁSZ
Słowniki
Słownik pojęć
Fobia
Fobia
grupa objawów zaburzeń psychicznych, cechujących się względnie utrwaloną tendencją do unikania pewnych sytuacji (miejsc, okoliczności, przedmiotów, roślin, zwierząt lub osób).
Narcyzm
Narcyzm
[gr.], autoerotyzm, stan zakochania się we własnej osobie, zachwytu dla własnych cech psychicznych i fizycznych.
Słownik łacińsko‑polski
RAuMlJxpFJpm7
Słownik łacińsko-polski.
Słownik łacińsko-polski.
Galeria dzieł sztuki
R15YSHYPt9gCo
Obraz Adama van Noorta pod tytułem „Ostatnia bitwa oblężenia Troi”, na którym ukazano toczącą się bitwę na obrzeżach starożytnego miasta. Wojska atakujące znajdują się z lewej strony obrazu – są wyposażone w armaty oraz uzbrojonych żołnierzy. Z prawej strony obrazu uwieczniona została fosa oraz oblężone miasto nad którym kłębią się czarne burzowe chmury.
Adam van Noort, „Ostatnia bitwa oblężenia Troi”, ok. 1625 r., Muzeum Narodowe w Warszawie, wikimedia.org, domena publiczna
R5zi4XZEwbUZE
Obraz Petera Paula Rubensa pod tytułem „Achilles zabija Hektora”, na którym ukazano walkę tytułowych bohaterów. Achilles ubrany jest w metalowy hełm oraz zbroję, do której ma przymocowaną czerwoną pelerynę. W jednej dłoni trzyma tarczę, a w drugiej drewnianą włócznię. Przebija nią swojego oponenta – Hektora, który został przedstawiony w pozycji półsiedzącej. Hektor ma na głowie metalowy hełm z bujnym czerwonym pióropuszem, ubrany jest w metalową zbroję spod której wyłania się pomarańczowa szata. Hektor przegrał walkę – został przebity przez Achillesa włócznią. Nad walczącymi postaciami widoczna jest postać ubrana w białe szaty, oraz jasną zbroję, która obserwuje zażartą walkę dwóch mężczyzn. W tle widoczni są żołnierze obserwujący pojedynek oraz kamienne mury miasta.
Peter Paul Rubens, „Achilles zabija Hektora”, 1630 - 1635 r., Muzeum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RUsjjnKqT51c9
Obraz autorstwa Kerstiaena de Kunnicka pod tytułem „Pożar Troi” ukazuje pożar jaki panuje w mieście – widoczne są wysokie słupy ognia oraz gęsty czarny dym. Na pierwszym planie artysta umieścił przerażonych i uciekających w popłochu mieszkańców przed obcymi żołnierzami, na ulicach miasta widoczne są liczne ludzkie zwłoki. W centrum miasta znajduje się rzeka oraz most łączący oba brzegi. W tle widoczna jest bitwa oraz koń trojański stojący na placu.
Kerstiaen de Keuninck, „Pożar Troi”, koniec XVI w., Muzeum Ermitaż, Petersburg, hermitagemuseum.org, CC BY 3.0
R9oa6mK8b0tl5
Obraz autorstwa Giovanniego Domenico Tiepolo pod tytułem „Wprowadzenie konia trojańskiego do Troi”, na którym przedstawiono między innymi tłum ludzi obserwujący wprowadzenie tytułowego konia trojańskiego do miasta. W centrum znajduje się biały koń, który został umieszczona na czterokołowym wózku. Z przodu i z tyłu wozu znajdują się ludzie, którzy przesuwają figurę w głąb miasta. Na drugim planie widoczne są mury obronne miasta, oraz wysoka wieża obserwacyjna. Akcja obrazu dzieje się w pochmurny dzień.
Giovanni Domenico Tiepolo, „Wprowadzenie konia trojańskiego do Troi”, 1760 r., Galeria Narodowa w Londynie, wikimedia.org, domena publiczna
RexbyQ3aRN4Ru
Obraz autorstwa Caravaggio pod tytułem „Narcyz” przedstawia postać młodego i pięknego młodzieńca, który przygląda się swojemu odbiciu w tafli wody. Narcyz klęczy nad brzegiem, wspiera się na rękach, jego ciało jest mocno pochylone do przodu. Mężczyzna ma delikatną jasną skórę, długie ciemne włosy, ubrany jest w białą koszulę ze srebrno-zielonymi zdobieniami. Narcyz sprawia wrażenie zahipnotyzowanego, ma obojętny wyraz twarzy. W obrazie dominują ciemne barwy.
Caravaggio, „Narcyz”, 1594-1596 r., Narodowa Galeria Sztuki Antycznej w Rzymie, wikimedia.org, domena publiczna
R1TiiPhuygirB
Ilustracja autorstwa Waltera Crane’a pod tytułem „Król Midas z córką” – tytułowy Midas i jego córka znajdują się w centrum ilustracji. Midas to mężczyzna w podeszłym wieku, ma długie siwe włosy, oraz długą siwą brodę. Na głowie nosi czerwoną koronę, ubrany jest w czerwoną szatę i złoty naszyjnik. Mężczyzna ze smutkiem spogląda na swoją młodą córkę, która leży na jego kolanach – ma długie brązowe włosy, i jest ubrana w pomarańczową suknię. Kobieta ma zamknięte oczy, jedna ręka swobodnie zwisa wzdłuż ciała, druga zaś leży na klatce piersiowej. Akcja przedstawiona na ilustracji ma miejsce w jadalni, o czym może świadczyć stolik z jedzeniem. Na ścianach pomieszczenia wiszą tarcze z toporami.
Walter Crane, „Król Midas z córką”, 1893 r., Ilustracja z książki Nathaniel Hawthorne „Wspaniała książka dla chłopców i dziewcząt”, wikimedia.org, domena publiczna
R7fGKEOV9ntmf
Ilustracja nieznanego autora pod tytułem „Feniks” przedstawia tytułowego ptaka znajdującego się w brązowym naczyniu, które jest wypełnione wodą. Feniks ma biało-brązowe pióra, spogląda w kierunku nieba, w jego oczach widoczny jest ból i przerażenie. Obok naczynia znajduje się wysokie palenisko, które podgrzewa wodę w wielkim garze. Nad sceną gotowania Feniksa góruje słońce.
„Feniks”, XII w., ilustracja z „Bestiariusza z Aberdeen”, Szkocja, wikimedia.org, domena publiczna
R11bqP5WsSI7v
Rzeźba nieznanego autora pod tytułem „Maska boga Pana” znajduje się na naczyniu. Ukazuje ona głowę starszego mężczyzny o bujnych włosach oraz zaroście. Postać ma poskręcane w formie warkoczyków pasma brody, jego długie wąsy sięgają poza obrys twarzy. Mężczyzna ma gniewny wyraz twarzy, jego wzrok skierowany jest na wprost, a brwi ma mocno uniesione go góry. Na naczyniu nad postacią znajdują się dwa uchwyty.
Maska boga Pana, 340 - 320 r. p.n.e., kolekcja prywatna, Bułgaria, wikimedia.org, CC BY-SA 4.0
R5fZZS0zGaHiK
Obraz Tycjana pod tytułem „Syzyf” ukazuje postać mężczyzny, o atletycznej budowie ciała. Przepasany jest on cienką zielonkawą wstęgą w pasie pod którą znajduje się biała szata zakrywająca jego genitalia. Postać jest zmęczona, na jego barkach leży duży głaz – Syzyf musi go wnieść na szczyt góry. W tle obrazu znajdują się dzikie zwierzęta, które obserwują biednego człowieka. Obraz przedstawia ciemne dno Tartaru, krainy wiecznego cierpienia i męki umarłych, którą podkreśla ciemna kolorystyka dzieła.
Tycjan, „Syzyf”, 1548 - 1549 r., Muzeum Prado, Madryt, wikimedia.org, domena publiczna
RoPGwHThhGYnu
Obraz autorstwa Johna Roddama Spencera Stanhope’a pod tytułem „Orfeusz i Eurydyka na brzegach Styksu” ukazuje postaci dwóch młodych osób - kobiety i mężczyzny. Kobieta o imieniu Eurydyka ma śniadą skórę oraz długie, falowane kasztanowe włosy. Odziana jest częściowo, od pasa w dół, w jasne płótno. Kobieta wtulona jest w postać nagiego, szczupłego mężczyzny o ciemnych włosach – Orfeusza. Para owinięta jest ciemnym materiałem, stoją nad brzegiem rzeki, po której płynie nagi mężczyzna stojący na łodzi. Orfeusz widząc płynącą postać wyciąga w jego kierunku swoją dłoń. W jego oczach widoczne jest przerażenie. Tłem dla dzieła jest ponure wnętrze podziemi.
John Roddam Spencer Stanhope, „Orfeusz i Eurydyka na brzegach Styksu”, 1878 r., kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
Bibliografia
W. Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 2003.
K. Marciniak, Moja pierwsza mitologia. Księga II, Warszawa 2013.
S. Wilczyński, E. Pobiedzińska, A. Jaworska, Porta Latina Nova. Podręcznik do języka łacińskiego i kultury antycznej., Warszawa 2012.
Oryginalna azetka. Encyklopedia PWN, Warszawa 2016.