Analizując zależności funkcyjne między różnymi wielkościami, spotykamy się z przypadkami, w których należy dokładnie ustalić, dla jakich argumentów określamy funkcję. Taką czynność nazywamy wyznaczaniem dziedziny funkcji.

1
Przykład 1

Rozważmy pole P kwadratu jako funkcję długości jego boku x. Funkcję tę zapisujemy wzorem Px=x2.

Do wzoru funkcji P można podstawiać dowolną liczbę rzeczywistą x, jednak dziedziną tej funkcji nie jest zbiór wszystkich liczb rzeczywistych, tylko zbiór liczb dodatnich, bo tylko takie liczby mogą być długościami boków.

Z warunków zadania wynika, że dziedziną DP funkcji P jest zbiór wszystkich liczb dodatnich.

RTMy3ssHrorpu1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zwiększając długość boku kwadratu a zwiększamy pole tego kwadratu P(a) i odwrotnie zmniejszając bok kwadratu a zmniejszamy pole tego kwadratu P(a). Na poziomej osi X znajdują się długości boku kwadratu, a na pionowej osi Y pole kwadratu o boku a wyrażone wzorem P(a)=a do potęgi drugiej. Ustawiając wartość a na 1 otrzymujemy pole kwadratu równe 1. Ustawiając wartość a na 2 otrzymujemy pole kwadratu równe 4. Ustawiając wartość a na 3 otrzymujemy pole kwadratu równe 9. Możemy zauważyć, że dwukrotny wzrost boku kwadratu nie zwiększa pola kwadratu dwukrotnie. Długość boku a musi przyjmować wartości dodatnie, zatem dziedziną funkcji jest w tym przypadku zbiór otwarty od zera do nieskończoności
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Przykład 2

W trójkącie ABC dane są długości boków AC=7BC=8. Oznaczmy AB=c. Funkcja L przyporządkowuje długości boku c obwód trójkąta ABC. Wówczas Lc=7+8+c=15+c, przy czym funkcja L jest określona dla tych c, dla których istnieje trójkąt ABC.

Z nierówności trójkąta wiemy, że odcinki o długościach 7, 8, c są bokami trójkąta wtedy i tylko wtedy, gdy spełnione są warunki:
c>0, c+7>8, 7+8>c oraz c+8>7.

Stąd c>1c<15. A zatem dziedziną DL funkcji L jest przedział 1,15.

RLXdJzuoQSEuM1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zwiększając długość boku c trójkąta A B C, którego bok a ma długość 7 i bok b ma długość 8, zwiększa się obwód L(c) trójkąta i odwrotnie zmniejszając długość boku c trójkąta zmniejsza się obwód L(c) trójkąta. Na poziomej osi X znajdują się długości boku c trójkąta, a na pionowej osi Y obwód trójkąta wyrażony wzorem L(c)=15+c. Przyjmując c= jedna druga funkcja L(c) nie ma żadnej wartości, ponieważ taki trójkąt nie istnieje (nie jest spełniony warunek trójkąta). Przyjmując c=2 otrzymujemy L(c)=17. Przyjmując c=16 funkcja L(c) również nie przyjmie żadnej wartości, ponieważ dla takiego c nie jest spełniony warunek trójkąta. Po przeanalizowaniu możliwych sytuacji możemy stwierdzić, że dziedziną tej funkcji jest przedział otwarty od jednego do piętnastu.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Przykład 3

Rozważmy wszystkie prostokąty, których obwód jest równy 24. Jeżeli przez a oznaczymy długość jednego z boków takiego prostokąta, to sąsiedni bok ma długość 12-a, zatem pole P prostokąta wyraża się wzorem Pa=a12-a=-a2+12a. Taki prostokąt istnieje, gdy a>012-a>0. Wobec tego dziedziną D funkcji P jest przedział 0,12.

RWpTbXmCZatSl1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zmieniając długość boku a prostokąta, którego obwód wynosi 24, zmienia się długość drugiego boku (12 -a) oraz jego pole P(a). Na poziomej osi X znajdują się długości boku a prostokąta, a na pionowej osi Y pole prostokąta dla długości boku a. Przyjmując a=1 wartość funkcji P(a) wynosi 11. Przyjmując a=10 wartość funkcji P(a) wynosi 20. Przyjmując a=12 nie otrzymamy wartości funkcji P(a), ponieważ taki prostokąt nie istnieje (jeden z boków musiałby mieć długość 0, co jest niemożliwe). Analizując możliwe wartości a możemy stwierdzić, że dziedziną funkcji P(a) jest przedział otwarty od zera do dwunastu.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Przykład 4

Rozważmy wszystkie pary dodatnich liczb rzeczywistych xy, których suma jest dwa razy mniejsza od ich iloczynu. Zapiszemy liczbę y w zależności od x.

Warunki zadania zapisujemy w postaci x>0y>0xy=2x+y.

Z równości xy=2x+y wyznaczamy y

xy-2y=2x
yx-2=2x.

Zauważmy, że dla x=2 otrzymujemy równość sprzeczną 0=4. A zatem dla x2 mamy y=2xx-2. Wynika z tego, że liczba dodatnia y jest ilorazem liczby dodatniej 2x i liczby x-2, więc x-2>0, czyli x>2.

Zatem funkcję y zapisujemy wzorem

yx=2xx-2,

a dziedziną D tej funkcji jest przedział

2,+.
RRPF69ACyj0Dv1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zwiększając wartość liczby x zmniejsza się wartość liczby y zgodnie ze wzorem y(x) = ułamek licznik 2x mianownik x -2. Dla x=3 wartość funkcji y wynosi 6, natomiast dla x=6 wartość funkcji y wynosi 3. Na wykresie możemy zaobserwować, że na początku bardzo gwałtownie maleje od w okolice argumentu x=4, a następnie maleje powoli. Analizując wartości tej funkcji możemy stwierdzić, że jej dziedziną jest przedział otwarty od dwóch do nieskończoności.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Ćwiczenie 1

Znajdź wszystkie pary dodatnich liczb całkowitych xy, których suma jest dwa razy mniejsza od ich iloczynu.

R1LN2Ge9NV9R0
(Uzupełnij).
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Przykład 5

Rozważmy wszystkie trójkąty prostokątne o przeciwprostokątnej długości 5. Na przyprostokątnych takiego trójkąta zbudujemy kwadraty o polach xy. Wyznaczymy długość boku kwadratu o polu y w zależności od x.

Wiemy, że x>0y>0. Z twierdzenia Pitagorasa wynika, że x+y=52, czyli y=25-x.

Zatem długość d boku kwadratu o polu y jest funkcją zmiennej x, postaci dx=25-x, a dziedziną Dd tej funkcji jest przedział 0,25.

Rx1J841xHLgKQ1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zwiększając pole kwadratu x zmniejsza się pole kwadratu y i odwrotnie zmniejszając pole kwadratu x zwiększa się pole kwadratu y. Dla pola kwadratu x równego 3, pole kwadratu y wynosi 22, natomiast dla pola kwadratu x równego 3,25, pole kwadratu y wynosi 21,75. Analizując pola kwadratów y możemy stwierdzić, że dziedziną tej funkcji jest zbiór otwarty od 0 do 25 .
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
1
Przykład 6

Rozważmy wszystkie graniastosłupy prawidłowe czworokątne, których suma długości wszystkich krawędzi jest równa 16. Wyznaczymy objętość V takiego graniastosłupa w zależności od długości a krawędzi jego podstawy.

Oznaczmy długość krawędzi bocznej tego graniastosłupa przez b. Z warunków zadania mamy a>0b>0 oraz 8a+4b=16, skąd b=4-2a, zatem a<2.
Wobec tego objętość V graniastosłupa jest funkcją zmiennej a postaci

Va=a24-2a=-2a3+4a2,

a dziedziną funkcji V jest przedział 0,2.

R11S1mnp62L7j1
Aplet pokazuje na wykresie funkcji, jak zmieniając długość krawędzi podstawy graniastosłupa a zmienia się jego objętość V, zgodnie ze wzorem V(a) =-2 razy a do potęgi trzeciej +4 razy a do kwadratu. Przyjmując a=1 wartość funkcji v(a) wynosi 2, natomiast przyjmując a=1,5 wartość funkcji V(a) wynosi 2,25 . Graniastosłup ma największą objętość dla a=1,33 . Analizując możliwe wartości a możemy dojść do wniosku, że dziedziną funkcji V(a) jest przedział otwarty od zera do dwóch.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
Przykład 7

Rozważmy wszystkie liczby dwucyfrowe, których suma cyfr jest równa 15, a cyfrą dziesiątek jest x. Zapiszemy taką liczbę dwucyfrową wzorem zależnym od x.

Z warunków zadania wynika, że cyfrą jedności takiej liczby jest 15-x, a tą liczbą dwucyfrową jest 10x+15-x.

Zauważmy, że powyższy wzór określa liczbę dwucyfrową wtedy i tylko wtedy, gdy spełnione są następujące dwa warunki:

  • cyfra dziesiątek: x jest jedną z liczb: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,

  • cyfra jedności: 15x jest jedną z liczb: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9.

Wobec tego x należy do zbioru 6,7,8,9.
Zapisując tę liczbę dwucyfrową jako funkcję f zmiennej x, otrzymujemy

fx=10x+15-x=9x+15.

Dziedziną funkcji f jest zbiór czteroelementowy 6,7,8,9.

R1CJntPGifTpU1
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.