Architektura sakralna Kościół Santa Engrácia Lizbona, Portugalia

Budowę kościoła Santa Engrácia w Lizbonie (port. Igreja de Santa Engrácia) rozpoczęto w 1681 r. według projektu architekta João Antunes, który był jednym z najważniejszych architektów baroku ówczesnej Portugalii. Wcześniej na miejscu budowanego kościoła stał inny kościół z 1568 r. W 1712 r. prace przy budowie obecnego Panteonu Narodowego w Lizbonie zostały wstrzymane przez króla Jana V, a kościół został dokończony dopiero w XX w., a dokładnie w 1966 r. Stąd też wzięło się portugalskie określenie Obras de Santa Engrácia, co znaczy niedokończoną, ciągnącą się długo rzecz lub pracę. Kościół został wybudowany na planie krzyża greckiego i był to jeden z pierwszych tego typu projektów w Lizbonie.  Na każdym rogu znajduje się kwadratowa wieża. Wejście do kościoła stanowi przepiękny barokowy portal, w którym wyróżniają się figury dwóch aniołów. Jednak najbardziej charakterystycznym elementem kościoła Santa Engrácia w Lizbonie jest barokowa kopuła, która została ukończona dopiero w XX w. W 1916 r., podczas Pierwszej Republiki Portugalskiej, kościół Santa Engrácia zamieniono na Panteon Narodowy. Pochowano w nim m.in. prezydentów, wśród nich znajdują się: Manuel de Arriaga, Teófilo Braga, Sidónio Pais i Oscar Carmona. Pisarzy João de Deus, Almeida Garrett, Guerra Junqueiro i Aquilino Ribeiro, a także słynną śpiewaczkę fado – Amelie Rodrigues. Istnieją również puste groby takich osobistości jak: Luis de Camoes, Pedro Álvares Cabral, Afonso de Albuquerque, Nuno Álvares Pereira, Vasco da Gama i Henryk Żeglarz.