Zakątek wędrowców

Władysław Grodecki Przykazania podróżnika

1. Być młodym (bez względu na wiek).

2. Mieć marzenia (inne niż np. o emeryturze).

3. Być odważnym i działać z ogromną determinacjąj0000008Q4B6v21_000tp002determinacją.

4. Być uczciwym, koleżeńskim, mieć miłe i przyjazne usposobienie.

5. Posiadać jak najwięcej umiejętności (nie tylko językowych).

6. Mieć czas, trochę pieniędzy i wielu przyjaciół na świecie.

7. Dbać o sprawy ducha, zachować dystansj0000008Q4B6v21_000tp003dystans do spraw codziennych.

8. Przygotować wyprawę.

9. Chcieć żyć – czyli opanować sztukę przetrwania.

10. Nosić brodę.

j0000008Q4B6v21_000tp001 Źródło: Władysław Grodecki, Przykazania podróżnika, dostępny w internecie: http://grodecki.eufrutki.net/artykuly/20140211_Przykazania%20podr%C3%B3%C5%BCnika [dostęp 26.10.2021].

Katarzyna Skrzydłowska‑Kalukin Podróż jak terapia. Jak to działa?

Pierwszy krok jest najtrudniejszy – trzeba wybrać kierunek. Wschód, zachód, północ, południe. W pojedynkę, z rodziną, z przyjaciółmi. Z biurem podróży lub na własną rękę. A potem jest już tylko ciekawiej! Z każdym kolejnym krokiem nabieramy dystansu do problemów. Sprawdzamy się w nowych sytuacjach. Poznajemy inne kultury, innych ludzi i samych siebie.

Podróż nie tylko dosłownie, ale i w przenośni pozwala z daleka spojrzeć na codzienne życie. To, co w domu wydaje się ważne, z oddali traci na znaczeniu. […] W podróży to wszystko blaknie, bo trzeba znaleźć nocleg, dworzec, lotnisko, trzeba ustalić cenę za kwaterę, znaleźć drogę do następnego celu. […] Męczącą gonitwę myśli zastępują potrzeby kluczowe.

[…] Idea, że podróże kształcą, pojawiła się już w epoce oświecenia. 'Stwierdzono, że kontakt z innymi kulturami wzbogaca nas, a to, że chcemy poznać świat empirycznieempirycznieempirycznie jest cenne, bo praktyka uczy lepiej niż teoria. Takie podejście do podróżowania jest aktualne do dziś' – mówi dr hab. Anna Horolets z Zakładu Antropologii Społecznej na Uniwersytecie Gdańskim.

[...] Podróże, według BoonaAlain de BoonBoona, wyrażają nasze wyobrażenie o tym, co składa się na sens życia, oprócz przymusu pracy i walki o przetrwanie. 'A jednak fakt, że obrazują problemy filozoficzne, to znaczy kwestie wymagające innego myślenia niż praktyczne, bywa powszechnie ignorowany – zauważa pisarz. – Jesteśmy zalewani poradami dokąd podróżować, mało kto mówi nam, dlaczego i jak to robić, choć sztuka podróżowania z natury rzeczy wiąże się z licznymi pytaniami, które nie są ani proste, ani trywialnetrywialnetrywialne'. Podróże, jak uważa, wpływają na rozwój osobowości.

[…] Jednak dar umiejętności cieszenia się drobiazgami można zdobyć dopiero wtedy, kiedy wyjdzie się z codziennej 'strefy komfortu' (wyświechtane, ale wciąż aktualne pojęcie). Kiedy się zmierzy z noclegiem w ciasnym pokoju, z zarwanym łóżkiem i łazienką bez ciepłej wody. Walka o minimalny komfort uczy radości z dóbr podstawowych. I tego, że wcale nie potrzeba nam tak wiele […].

Dr Anna Horolets porównuje podróż do pielgrzymki: człowiek odrywa się od codzienności i wkracza do sfery sacrumsfera sacrumsfery sacrum. 'Podczas pielgrzymki człowiek zawierzał się Bogu, w społeczeństwach zeświecczonychześwieczconychzeświecczonych podróżując, może skupić się całkowicie na sobie, odciąć się od trapiących go zmartwień i obowiązków. W tym sensie w podróży odbywa się praca nad sobą, poszukiwanie sensu i celu życia'.

Współczesne podróżowanie świeckie pełni podobne funkcje,
co pielgrzymka, bo nie trzeba być religijnym, żeby rozwijać się wewnętrznie […]. W rozwoju wewnętrznym pomaga psychologia, a podróżując, idąc do celu, mamy sposobność do rozmyślania
nad własnym życiem. Sprawdzamy się w nowych sytuacjach. W podróży trzeba radzić sobie w różnych warunkach, porozumieć się z ludźmi, którzy mówią różnymi językami.

Ktoś butny musi poprosić o pomoc, a nieśmiały zapytać obcych ludzi o drogę, nie ma innego wyjścia. Trzeba więc wyjść poza własne nawyki i ograniczenia. W podróży w sposób naturalny dzieje się to, co w gabinecie psychologa.

[…] sama podróż dla każdego turysty może mieć działanie terapeutyczne. Oddalenie od problemu pomaga przeanalizować go jeszcze raz, bez emocji i wpaść na pomysł, jak go rozwiązać.

W terapii dzieje się to samo. Terapia też jest podróżą, tyle że w głąb siebie. Podróż zmienia nawyki, pozwala odkleić się
od sztywnych przyzwyczajeń. Sprawia, że człowiek staje się bardziej elastyczny. 'Sam fakt fizycznego przemieszczenia się powoduje wstrząs, wyrwanie z rutyny' – mówi Anna Horolets.

[…] Można podróżować jak Mr FoggMr Fogg w książce 'W 80 dni dookoła świata' Juliusza Verne`aVerne`a, zwiedzając nieznane miejsca, poznając inne kultury. Taka droga ma funkcję edukacyjną. [...] Każda podróż zostawi w nas po sobie jakiś ślad […].

j0000008Q4B6v21_000tp002 Źródło: Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin, Podróż jak terapia. Jak to działa?, dostępny w internecie: https://www.focus.pl/artykul/wyrusz-w-podroz-poznaj-siebie [dostęp 9.07.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).

Leszek Kołakowski Mini wykłady o maxi sprawach

Można dziś przeczytać, że nie ma sensu mówić o 'odkryciu Ameryki', bo przecież, gdy europejscy podróżnicy na brzegi amerykańskie dotarli, nasi czerwonoskórzy kuzyni już dawno
tam żyli i wcale swojego kraju odkrywać nie musieli.

Jest to jednak niemądra obiekcjaobiekcjaobiekcja, bo gdy ludy jakieś żyją
w izolacji, nic o sobie nawzajem nie wiedzą, to wolno powiedzieć, że w jakimś momencie się odkrywają; gdyby mieszkańcy Ameryki pośpieszyli się z postępem nawigacji i pierwsi do Europy zawitali, wolno by było powiedzieć, że Europę odkryli. Nawet i dziś,
gdy ciekawością gnani udajemy się do jakiegoś nieznanego kraju
czy miasta, możemy powiedzieć, że je dla siebie odkrywamy,
bo właśnie w odkryciu takim niekoniecznie chodzi o pewną wiedzę, której nikt jeszcze nie posiadł, ale o doświadczenie
nowości.

wpis01 Źródło: Leszek Kołakowski, Mini wykłady o maxi sprawach, Kraków 1999, s. 26, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).